O PEIXE VERMELLO

QUE MARABILLOSO EMPAPARSE DAS PALABRAS QUE AGOCHA UN CONTO

QUE INCRIBLE NADAR NAS PROFUNDIDADES MARIÑAS DUN LIBRO

QUE FASCINANTE CREAR O NOSO PROPIO PEIXE VERMELLO

E QUE BONITO PODER COMPARTILO CONTIGO.

A  SEMANA  PASADA  GOZAMOS  DUNHA  SESIÓN  COMPLETA.  ESTIVEMOS  NA  AULA  ACTIVA  E 

TAMÉN  NO  POLIDEPORTIVO.  QUE  BEN  O  PASAMOS !!!

o día 6 de decembro conmemoramos o día da Constitución Española, a través do artigo 14 que di:

OS   ESPAÑOIS   SON    IGUAIS    ANTE   A   LEI,   SEN   QUE   POIDA   PREVALECER   DISCRIMINACIÓN    ALGUNHA   POR 

   RAZÓN   DE   NACEMENTO, RAZA,  SEXO,  RELIXIÓN,  OPINIÓN   OU    CALQUERA   OUTRA   CONDICIÓN   OU  

CIRCUNSTANCIA   PERSOAL   OU   SOCIAL.

AIDA: Aida é amiga dun home con gafas.

SAMUEL M.: Samuel é amigo de Sara, aínda que ela nacera en Canarias.

HELENA: "Teño unha amiga que se chama Sara e que vive en Australia. Estamos xongando ao escondite".

DANIEL: "Son amigo dunha nena calva".

BORJA: Un chino xogando ao fútbol con un amigo que se chama Borja.

YERAY: "Eu era amigo dun neno chamado Hugo".

JAIRO: "O Barc,a e o Madrid empataron".

BRAIS: "Estou xogando co meu amigo de china".

RAQUEL: "Eu son amiga dun neno cos pelos de punta".

RAÚL. Dous nenos falando. Un di:"Eu non sei xogar ao fútbol". O outro lle responde: "Vouche axudar a xogar ao fútbol".

SAMUEL S.: "Non discriminamos aos nenos con gafas".

NURIA: Dúas nenas que non teñen a mesma opinión. Unha di "O Madrid é o mellor". A outra lle responde "Non, é o Barcelona".

SARA: "A miña amiga chinita e tamén eu estamos xogando ao fútbol".

CONMEMORAR O 3 DE DECEMBRO COMO O DÍA MUNDIAL DO NON USO DE PLAGUICIDAS, TEN

COMO FINALIDADE FACER UN CHAMAMENTO Á REFLEXIÓN E TOMA DE CONCIENCIA DA POBLACIÓN

MUNDIAL, SOBRE A GRAVE CRISE AMBIENTAL XENERADA POR O USO DOS AGROQUÍMICOS A NIVEL

GLOBAL.

Na escola lembramos este día a través do conto de O BOSQUE ENCANTADO. Aquí vos deixamos o

enlace para que poidades escoitalo dende a casa.

http://dl.dropbox.com/u/30484574/bosque/bosque.html

O 25 de novembro os nenos, as nenas  e as mestras de Rañó levantamos as nosas mans para loitar contra a violencia de xénero.

A escola de Abuín deixounos un conto marabilloso: triste pero alegre, desesperante pero esperanzador que nos conta a vivencia dunha mestra que sofre a violencia de xénero. Este conto déixanos un bo sabor de boca, porque, como di Xela, as formiguiñas TODAS XUNTAS conseguen o imposible. Esta é a nosa mensaxe:

TODOS E TODAS XUNTAS PODEMOS E DEBEMOS LOITAR CONTRA A VIOLENCIA DE XÉNERO

O mar achegouse a Rañó e del xurdiron lembranzas... Hoxe convertímonos en investigadores e investigadoras do mar e descubrimos uns grans TESOUROS ben agochados nas profundidades!!! Un deses grandes tesouros foi un poema co que nos agasallaron na sesión de biblioteca escrito por Ana Mª Fernández no seu libro A rúa dos versos, titulado "O peixiño".

Seguimos afondando e tamén lembramos a sesión de música co mestre Rubén, que ben o pasamos cantando coas voces, tocando cos instrumentos e bailando cos pes.

DÍA MUNDIAL DOS BOSQUES AUTÓCTONOS

Hoxe, 23 de novembro, festexamos o Día Mundial dos Bosques Autóctonos, unha xornada de defensa e reivindicación dos bosques e da súa recuperación mediante especies propias, as cales lamentablemente soen ser remplazadas por outras de crecemento máis rápido ou mellor aproveitamento comercial. Aquí vos deixamos os versos dunha cantiga de Joan Manuel Serrat "Padre":

Padre
decidme qué
le han hecho al bosque
que ya no hay árboles.
En invierno
no tendremos fuego
ni en verano sitio
donde resguardarnos.

Padre
que el bosque ya no es el bosque.
Padre
antes de que oscurezca
llenad de vida la despensa.

Sin leña y sin peces, padre
tendremos que quemar la barca,
labrar el trigo entre las ruinas, padre,
y cerrar con tres cerrojos la casa
y decía usted...

Padre
si no hay pinos
no habrá piñones,
ni gusanos, ni pájaros.

Padre
donde no hay flores
no se dan las abejas,
ni la cera, ni la miel.

Padre
que el campo ya no es el campo.
Padre
mañana del cielo lloverá sangre.
El viento lo canta llorando.

Xa fai uns venres atrás fomos de visita á Sede Fundación Novacaixagalicia, para gozar da exposión de Picasso. E que foi o que fixemos aló...?