AIDA É UNHA ANTIGA ALUMNA DA ESCOLA DO CRUCEIRO.

CANDO A PASADA SEMANA REGRESABA A CASA DESPOIS DA ESCOLA  ATOPOUSE DEBAIXO DUNHA PONTE DA AUTOVÍA, ENTRE AS PARROQUIAS DE ASADOS E LEIRO, A CRÍA DUNHA AVELAIONA. ERA TAN NOVIÑA QUE AÍNDA TIÑA O CORPO RECUBERTO DE PLUMÓN E NON ERA QUEN DE VOAR.

AS AVELAIONAS SON AVES NOCTURNAS DA FAMILIA DOS MOUCHOS E AS CURUXAS. EN CASTELÁN CHÁMANSELLE CÁRABOS E SON AS QUE ESCOITAMOS  "LAIAR" POLAS NOITES ( U, U,UUU!).

AIDA FOI BUSCAR UN VECIÑO PARA QUE LLE AXUDARA A COLLER O POLIÑO DE AVELAIONA E Ó CHEGAR A CASA PEDIULLE A SÚA NAI QUE CHAMARA O 112.

XA COÑECEDES ESTE NÚMERO , VERDADE?. OS NOSOS AMIGOS DE PROTECCIÓN CIVIL LÉMBRANNOS TÓDOLOS ANOS QUE É O NÚMERO QUE HAI QUE MARCAR SE TEMOS ALGUNHA EMERXENCIA.

POIS BEN, SE ALGUNHA VEZ, COMO AIDA, ATOPADES ALGÚN ANIMAL QUE NON POIDA VALERSE NON DUBIDEDES EN MARCAR O 112. ELES POÑERANSE EN CONTACTO CO ORGANISMO QUE POIDA ASEGURAR A VIDA DO ANIMAL.

NESTE CASO VEU RECOLLER A AVELAIONA UN AXENTE DUN CENTRO DE RECUPERACIÓN DE AVES, E ASEGUROU QUE CANDO ESTIVESE CRIADA HABÍANA DE CEIBAR OUTRA VEZ ONDE FOI RECOLLIDA.

O xoves a Escola de Cruceiro encheuse. A partir das doce e media viñéronnos acompañar mamás, papás, irmáns, curmáns...

Tiñamos algo moi importante que facer: tiñamos que traballar en equipo.

Quitámoslle as malas herbas ás plantas do patio, plantamos e replantamos, recollimos o abono que fomos facendo ó longo destes cursos no composteiro, sachamos, rastrillamos, sementamos...

Dá gusto traballar en equipo!!!

( Bueno, Mikel, o bebé de Aitor, traballar non traballou, pero animounos a facelo, despois de comprobar o pequerrecho que é él e o maiores que somos nós)

           AUGA  PURA  PARA  BEBER

            AUGA  FRESCA  PARA  REGAR

            AUGA LIMPA PARA LAVAR

            AUGA , MOITA AUGA,PARA  PODER  VIVIR.

                                 (Nenos  e  nenas  de  Pazo)

Aroveitando que hoxe é o día mundial DO  MEDIO AMBIENTE,comezamos a clase falando do importante que é respectar o noso ambiente para a  nosa vida e, saeunos este pequeniño" poema"

     Era moi cedo hoxe cando cheguei á escola; tiña cousas pendientes que facer antes de que chegaran os nenos e nenas. Había moito silencio. Como ven sucedendo todos estes días, disfruto moito nada máis chegar observando o pequeno xardín e a fachada da escola. Está tan bonito...!

     Pero hoxe sentín como unha descarga eléctrica, un intenso calafrío percorreu o meu corpo e unha profunda emoción embargoume cando subindo as escaleiras do porche vexo unha flor colocada con coidado na pechadura da porta.

      Todo un fermoso poema visual; non habería mellor forma de reiniciar ese soño cargado de esperanza.

     Inmediatamente agolpáronseme imaxes e sensacións : 24 de abril, case 25 de abril data moi sinalada; o 25 de abril de 1974, Portugal viviu unha revolución incruenta : "A revolución dos caraveis", onde os militares colocaron nos canóns dos seus fusiles esta flor, un feito simbólico, as flores contra a violencia fascista  e o fin da dictadura.

     Logo , mesturado co anterior viñéronme a mente eses versos tan significativos dun  poema de Antonio Machado :

 "Caminante no hay camino

se hace camino al andar.

Al andar se hace camino

y al volver la vista atrás

se ve la senda que nunca

se ha de volver a pisar".

     Inmediatamente quixen recoller ese instante para eternizalo cunha foto e ofrecela no portal para disfrute de todos e de todas.

     Subinme a unha nube e compartín a alegría coas familias, cos nenos e nenas e tamén con Tobías que achegouse á escola a media mañá.

     Tiñamos tantas cousas que facer hoxe :

    - Contacontos

    - Representación plástica

    - Unha salina,

pero este acontecemento estivo presente en todo momento. Falámolo ao principio e pregunteilles se lles parecía bonito que nos puxeran unha flor na pechadura da porta e dixeron que sí e que seguramente os que fixeran mal  lerían os seus carteis. Díxenlles que sí  e que ao mellor tamén visitaran a páxina que temos en Internet e alí verían o seu traballo e o das súas familias e pensarían que así estaba mellor todo, que era máis bonito respectar e coidar que destrozar.

     Inviteilles a facer un cartel de agradecemento e na hora da merenda, mentres estaban sentados comendo, eu ía anotando ideas no encerado.

     Ao final quedaron reducidas a tres :  

     - QUERÉMOSVOS MOITO POR POÑER A FLOR

        NA PECHADURA DA PORTA (ALBA)         

    - COIDADE A NATUREZA CON NÓS (TODOS)

     - INVITÁMOSVOS A NOSA ESCOLA A PLANTAR 

        ÁRBORES (MOTIVADA POR MIN)

     A medida que ían rematando de  merendar, recollían, lavaban os dentes e viñan a facer o cartel.

      A media mañá chegou Tobías a facerlles unha proba de linguaxe aos máis pequenos e o cartel e os artiluxos de pintar pasaron ao porche.

     Ao final fixemos unha foto de grupo con Tobías, aínda que non están todos porque algúns preferían estar xogando .

     Logo Tobías sacoume outra a min co grupo

     Mirade, temos unhas pequenas árbores nunhas xardiñeiras nacidas das sementes que plantaron os nenos e nenas alá por novembro e que xa están pedindo monte.

     Non sei se leredes esta páxina pero se o facedes, de corazón vos invito a que nos axudedes a buscar e limpar un anaquiño de monte preto da escola e a vir con nós a plantalas.

     De verdade que non hai nin odio nin rencor; hai unha inmensa alegría que nos gustaría compartir con vós.

    As plantas do noso xardín, das macetas e xardiñeiras, malia non parar de chover, están cada día máis bonitas, agradecen o respecto do que están sendo obxecto para alegría de todos e de todas.

     Hoxe os nenos fixeron algún comentario ao respecto e fíxenlles crer que seguramente as persoas que fxeran mal o pensaron mellor, leron os seus carteis e ao mellor viron todo o traballo realizado  coas familias, que foi moito,na páxina web do centro, e daríanse conta de que así estaba moito máis bonito todo.

     Hai uns días Anxo, seguindo o exemplo de Xaime, o protagonista dese conto titulado "Xaime e as landras"  personaxe perseverante onde os haxa nas accións que considera positivas encamiñadas á consecución dun mundo máis habitable a pesar das adversidades,  chegou moi cargado con dúas macetas da súa casa para repoñer as que romperan.

     Onte pintáronas el e Raúl e hoxe trouxo un par de plantas, unha begonia e unha alegría , terra e cortiza para o xardín, así que aproveitamos un momentiño no que parou de chover para plantalas e regaron tamén as do porche. As do xardín xa as regan as nubes.

     Como me gusta dar estas boas noticias!.

NA ESCOLA DE CRUCEIRO TRABALLAMOS MOITO CA NATUREZA. Tania.5 anos.

COIADAMOS MOI BEN AS PLANTAS. PLANTAM0LAS E REGAMOLAS.Laura.5 anos.

SEPARAMOS TODO O LIXO.Lia,5 anos.

BOTAMOS O PAPEL A RECICLAR.Desi,4 anos.

BOTAMOS OS REST0S DA FROITA  NO COMP0STEIRO.Irene,4 anos.

FACEMOS O TALLER DE RECICLAXE.Eva,5 anos

VIXIAMOS QUE NON HAXA LIXO NO PATIO.Joel,5 anos

Traballar con Voz Natura coidando e aprendendo da natureza é doado. Jose Antonio visítanos, transmítenos o seu entusiasmo e anímanos a seguir e nós facemos o que xa tan ben sabemos facer: separamos o lixo, elabormos abono, contribuímos ó reciclaxe dos plásticos, papel de aluminio e papel e cartón, renovamos o xardín, coidamos das plantas, observamos os cambios na natureza e reutilizamos un montón de envases e outro material no noso obradoiro semanal. Fai xa algúns meses realizamos un " documental " onde explicabamos todo o que facemos na escola para coidar a natureza. Gustaríanos podérvolo amosar algún día neste portal.

Ademáis, este curso visitáronnos dúas monitoras do Concello de Rianxo. Faláronnos dos " tres erres " ( reducir, reciclar e reutilizar ) e representaron un conto que nos fixo sentir pena e preocupación ó principio, cando os contedores de lixo enfermaban por ter todo misturado, e moita alegría ó final cando a súa amiga foi quen de aprenderlle á xente a separar o lixo nos distintos contedores. Tamén nos aprenderon a convertir botellíns de auga nunhas estupendas maracas e non puidemos rematar a sesión de outro xeito: bailamos e tocamos ó ritmo dunha alegre peza musical!.

Desolación, rabia, impotencia..., xa non atopo palabras para describir o sentimento que produce o chegar o luns á escola e atoparse con que todo o traballo de plantación que fixemos dentro do proxecto de educación medioambiental "Voz Natura" está esnaquizado por culpa duns desaprensivos; as plantas do xardin levantadas, algunhas rotas;

dúas macetas de barro colgantes e outras dúas das decoradas polos nenos e nenas, rotas

as xardiñeiras envorcadas. Unha veciña xa metera a terra e as plantas de novo nalgunha e mostraba indignación cando me contaba o que acontecera.

as canastas de baloncesto, con pintadas obscenas : "puta", "polla" con ilustracións tan interesantes como un par de penes en erección cos seus respectivos testículos dos que non vou a poñer imaxes, porque esta páxina tamén vai ser visionada polo alumnado, pero sí quero que conste este feito; un barrote dun columbio astillado onde me fixen dano ao comprobar a perigosidade que podía ter de cara aos nenos,

e a pechadura da porta obstruída cunha madeira que meteron dentro co que ao non poder entrar obrigou a determinadas familias a levar aos nenos para casa dado que tiñan que ir traballar para que máis tarde os trouxesen os avós ou avóas : hora e vinte de espera co frío que hoxe facía.

Hai uns días presentamos un escrito de denuncia ante o Concello e a Garda Civil porque baleiraran unhas xardiñeiras diante da porta colocando un preservativo no medio. A raíz dese comunicado - denuncia a concellala correspondente, aproveitando unha visita que fixemos á Biblioteca de Rianxo, púxose en contacto conmigo e comentou que había que facer algo para impedir que estas situacións continuaran. Pero eu non vexo que se faga nada pois chamei á directora para manifestar o meu desexo de que se personara a garda civil na escola. Comentoume que do Concello ían mandar un municipal pero non foi así, ninguén se presentou para tomar nota dos danos que en gran medida non son cuantificables porque como se mide a frustración!

Mentres os nenos e nenas estaban en clase de Inglés, dediqueime a plantar de novo todas as plantas no xardín e nas xardiñeiras.

Só apareceu un operario do Concello para arranxar a pechadura; parece que ao Concello únicamente lle interesa solucionar os problemas meramente funcionais : que o alumnado entre na escola e punto.

A primeira hora da mañá, ás nove, a furgoneta cargada de plantas, arbustos, terra e cortiza chegou a nosa escola; non dabamos feito en colocar todo no porche para unha vez alí organizar todo o traballo; era moita a efervescencia : querían saber os nomes de tantas ducias de plantas como alí había : petunias, pensamentos, begonias, azaleas, dimorfotecas, margaridas, iberis, xeraneos, rododendros, cinerarias, surfinias, caraveis chineses, xazmíns, taxetes.....

Comezamos por plantar unha petunia, begonia ou pensamento- a elixir-, nas macetas que nos trouxeron os Reis Magos e que tan ben decoradiñas deixamos pintándoas con pincel e pinturiñas desas que secan axiña.

E entón, menos mal, chegaron dúas nais, unha avóa e unha tía, que axudáronos moito. (Tamén chegou Lorena, esa profe que sabe tanto de ordenadores, con dous señores aos que non puidemos atender porque andambamos moi liados, pero agradecémoslle que viñeran a poñernos o canón, a ver se aprendemos a traballar con el).

Logo os nenos e nenas cargaban as carretillas de terra para botar nas xardiñeiras e nas macetas colgantes para que unha vez que tiveran as plantas, decoraran os peitoriles das ventás e a fachada da escola.

Máis tarde pasamos ao deseño do xardín, pero antes rastrillaron; mesmo o feito de ter un braciño roto e escaiolado non foi obstáculo para que Anxo traballara arreo desde as nove ata as dúas cun pequeno descanso para merendar, facer un debuxo do traballo realizado e enviarlle un comentario por internet aos nenos e nenas de Cruceiro polo bonito conto que fixeron titulado "Paco Pacolo". Tamén Pedro e Raúl enviaron un comentario. Non deu tempo a que o escribiran todos os nenos e nenas; farano outro día.

As familias deseñaron o xardín colocando as plantas que os nenos levaban sen sacalas da maceta.

Os nenos miraban moi atentos para ver onde tiñan que sachar para facer os coviños.

Regaron, sacharon, cargaron carretillas con pedrolos que sacaban ao sachar, algúns incriblemente grandes; carrexaron cortiza, espallárona e contemplaron o bonito que estaba todo.

Anxo dicía : "Quen me dera poñer flores por todo o patio, está tan bonito...."

Dicía Antonio Machado "La primavera ha venido

nadie sabe como ha sido".

Na escola de Cuvide sí sabemos como chegou; chegou con esforzo, tesón, ilusión..., guiada da man dun soño do que non queremos espeertar cun mal pesadelo.

E agora unhas fotiños do grupo, dalgún momento do traballo da representación plástica e dos espacios que hoxe coidamos e seguiremos coidando.

O luns 10 de marzo tivemos na escola un obradoiro de Educación Medioambiental impartido por dúas monitoras do Concello : Loli e Eva.

Explicáronos moi ben o significado desas tres palabras que empezan por R e que se as aprendemos ben e facemos o que significan estaremos contribuíndo a coidar a Natureza :

1. REDUCIR : Se por exemplo temos que comprar auga embotellada, é mellor comprar un envase grande que moitos pequenos; así reduciremos o lixo que tiramos.
2. REUTILIZAR : En lugar de tirar todos os envases dos iogures ou doutra cousa podemos reutilizalos facendo xoguetes ou obxectos útiles.

Loli e Eva amosáronos un xoieiro, feito cunha caixa de queixos; un peto moi ben decoradiño feito cun

Canto podemos aforrar! Que ben o podemos pasar! e canto ben podémoslle facer ao medioambiente!.

Tivemos un problema coa tecnoloxía : ían proxectar un conto co canón pero fallou o ordenador e non puido ser pero contáronos outro valéndose dun pequeno teatriño improvisado na aula, chulísimo, titulado : "MARUXUA E OS CONTEDORES BARRIGÓNS"

Aqueles personaxes eran moi comellóns pero non lles gustaba todo; cada un comía aquilo que lle sentaba ben :

O AMARELO : envases de plástico, latas e briks.

O AZUL : papel e cartón

O VERDE : botellas, frascos e tarros, todos de vidro.

O GRIS : restos de comidas e tamén cueiros con restos de cacas de bebés, e panos de papel con mocos.

O VERMELLO : Só pilas. Pero é moito mellor xogar con xoguetes que non necesiten pilas.

Nos utensilios nos que sexan necesarias é mellor utilizar as recargables. As pilas son moi contaminantes e non se poden tirar en calquera sitio.

Ocorreu un día que os contedores puxéronse enfermos, doíalles a barriga e choraban e choraban porque o señor Manolo, que non sabía o que había de botar en cada un deles deulles de comer cousas diferentes ás que podían comer así que Maruxa, unha nena moi ben aprendida, foi falar con él e explicoulle como tiña que facer.

Nós, que estabamos escoitando moi atentos e moi atentas tamén aprendimos e cando Loli e Eva nos diron distintos tipos de materiais : vidro, papel, tonas...., soubemos botar cada un no contedor correspondente. Quedaron moi contentos con nós.

REUTILIZAR : Desta palabra coñeciamos algo porque xa fixeramos bonecas e maracas con botellas e caixas.

Gustounos facer unha maraca co botellín de auga que levaramos á escola.

Foi moi divertido e agora, para non esquecer o aprendido, queremos que na casa sigamos traballando con estas tres palabras tan importantes. Axudádenos a coidar o medioambiente.

Para o ano que ven podemos incluilas no proxecto de Voz Natura.

Abofé que se as traballamos entre todos, quedarán ben aprendidas e non se nos esquecerán.

Dámoslle as grazas a Loli, a Eva e ao Concello por organizar esta actividade tan bonita e importante.

Hoxe, como ven sendo frecuente os luns, ao chegar á escola atopeime cun novo acto de gamberrismo : as xardiñeiras con flores estaban tiradas no chan, envorcadas. Algunhas desapareceran dos peitoriles das ventás. Pensei que as roubaran pero atopáronas as familias nun lateral da escola. O chan cheo de cabichas. É moi difícil levar a cabo o proxecto de Voz Natura nestas circunstancias. Ademáis non hai dereito a que os nenos e nenas da escola teñan que limpar a porquería que algúns desaprensivos deixan nas fins de semana no recinto escolar. Creo que alguén tería que tomar cartas no asunto e impedir que luns tras luns nos atopemos con espectáculos tan desagradables como incívicos que en nada favorecen esa educación para a cidadanía que tanta falta nos está a facer.