IES Castelao

O asasinato de Roger Ackroyd     Agatha Christie

"A señora Ferrars morreu a noite do 16 ó 17 de setembro, un xoves. Mandáronme recado ás oito da mañá do venres 17. Nada se podía facer. Levaba varias horas morta". Así comeza esta obra de  Agatha Christie. Nela,  monsieur Poirot non só ten que enfrontarse ao caso da desaparecida señora Ferrars –suicidio?, asasinato?–, senón tamén coa morte violenta de Roger Ackroyd. E cal é o segredo da carta azul? Estes e outros enigmas e intrigas debe desentrañar o noso inspector.

Durante os meses de novembro e decembro, Noelia, Malena, Daniela e Rosalía, de 3º ESO A, leron e comentaron esta novela de intriga.

Gustoulles moito a obra por varios aspectos: por como se presentan e van desenvolvendo os acontecementos; por como a autora relaciona as distintas mortes da historia ata chegar ao asasinato de Roger e, sobre todo, polas distintas pistas que van enredando a trama -a ventá aberta, a desaparición de Paton, o ditáfono, os motivos que podían ter os personaxes para matalo…- e que complican as pescudas.

Destacan tamén o carácter observador e o traballo minucioso do inspector Poirot, que coa súa lóxica acaba descubrindo quen asasinou a Roger.

Sorprendeulles moito que, ao final, o asasino fose o narrador, pois  nunca  percibiron  a través da súa voz algo que o delatase.

Por último, comentan a coidada ambientación da historia, no século XIX, e a caracterización dos personaxes, tanto os da clase alta como os criados.

Din que a novela consegue manter o interese e a intriga ata o final.

                Morning Star     Xosé Miranda

Nos meses de outubro e novembro parte do alumnado de 1º de bacharelato A, B e C  leron e comentaron esta obra de Xosé Miranda.

Morning Star é unha novela de aventuras ao xeito clásico; unha novela  de odios e amores, de sangue, crimes, persecucións, paixóns e esperanzas, gavelas de bandoleiros do século XIX, de pozos con esqueletos, da busca dun tesouro e de dous rapaces procurando a liberdade e aprendendo a vivir.

A obra gustoulle á maioría do alumnado polas aventuras de “piratas” que suceden na nosa terra e porque no fondo dela percíbese algunha das características propias do ser humano: por un lado a ambición, representada nas gavelas, e por outro a superación persoal, coma  no caso do protagonista, Lourenço, que  de ser analfabeto e delincuente chega a ser médico e boa persoa.

A algúns alumnos chamoulles a atención a violencia de certas escenas, pero como dicían outros reflicten a realidade da época.

Destacamos algunhas opinións do alumnado: Enric, de 1º Bac A, considera a obra moi orixinal,  pois di que a historia dos bandoleiros galegos non é unha temática moi tratada na nosa literatura. A obra empeza algo lenta pero logo cada vez se fai máis interesante e non podes parar de ler. Os personaxes están moi ben construídos e aínda que a idea do enfrontamento entre as gavelas polo tesouro pode paracer pouco orixinal, os escenarios galegos e os personaxes  de moi distinto tipo, moi cribles, fan que a historia gañe interese en cada capítulo. Enric recomenda esta novela sobre todo  para os amantes das aventuras protagonizadas por bandoleiros decimonónicos cun apetecible e fresco sabor galego.

Anxo, de 1º Bac A, di que lle gustou moito polo dinamismo da acción e por como describe o ambiente e a situación histórica. A acción mantente en tensión e emociona.

Álvaro, tamén de 1º Bac A, destaca, entre outros aspectos xa mencionados,  que a novela ensina como se vivía no século XIX en Galicia.

Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta    Ledicia Costas

O 21 de maio de 1884 Jules Verne chegou a Vigo a bordo do seu impoñente iate. O afamado novelista levaba moito tempo tras a pista das misteriosas mulleres planta. Na botica do vello Philipot custódiase un importante segredo: alí, aparentando normalidade, viven a avoa Melisa e Violeta, dúas mulleres rodeadas dun halo de misterio. O tempo esgótase: a avoa Melisa está enferma e necesitan atopar unha cura…

A metade do alumnado de 3º ESO A  leu ao longo dos meses de outubro e novembro esta obra de Ledicia Costas. Coma outros cursos, a novela gustoulles moito  pola súa enorme fantasía. Amanda, por exemplo, comentou que a obra lle resultara moi interesante pola combinación de feitos reais con outros imaxinarios, creando unha historia única e especial sobre un grupo de mulleres metade humanas e metade plantas.

A Rosalía chamoulle a atención a presenza no texto dun dos seus escritores favoritos: Jules Verne.Tamén lle gustou por falar da natureza e da súa conservación. As “femmes plantes” simbolizarían que o ser humano pode convivir sen problemas coa natureza. Noelia, ademais da fantasía da historia, destaca que é un libro cheo de emocións, como o que sentiu ela co reencontro de Azucena coa súa filla.

     Anagnórise                            María Victoria Moreno    

  Despois de achegarse por vez primeira ao universo adolescente na súa obra Leonardo e os fontaneiros, María Victoria Moreno decidiuse a escribir unha nova novela para un público xuvenil: Anagnórise.

   Con esta verba de orixe grega o libro vai facendo un gran xogo ao longo da súa trama, que se configura a través dunha viaxe en coche entre algún punto da Galiza e Madrid. Esta viaxe une as vidas de Nicolau, un rapaz que decide facer autostop para fuxir dos seus problemas, e unha condutora adulta case descoñecida até o final.

   As leas do rapaz van dende unhas malas relacións familiares a un conflito amoroso que tivo con Natalia, a súa namorada. Ao longo da viaxe, a condutora adulta sen nome trata de averiguar as circunstancias que moven a Nicolau para facer esa viaxe só. Deste xeito, a muller consegue (moi lenta e paulatinamente) descubrir a súa historia e, ao cabo, gañar a súa confianza. Grazas a isto, a condutora decátase de quen é o rapaz que subiu no seu coche, e cae na conta da relación non coñecida ata o final (de infarto, por certo) entre ela e o rapaz. Por isto é que (aínda que empregando tamén a súa sabedoría adulta) a muller semella coñecer perfectamente os seus pensamentos, e a súa identidade verdadeira, co que se dá sentido ao título da novela.

   Esta obra, que para Montse Pena (n' A voz insurrecta) supuxo unha pequena gran revolución na literatura xuvenil galega,  foi traducida ao resto das linguas peninsulares, foi  eloxiada pola crítica e  incluída na Lista de Honra do IBBY (Organización Internacional para o Libro Xuvenil), así como na Biblioteca Galega 120, publicada por La Voz de Galicia no 2002.

   Estes recoñecementos veñen a salientar a calidade narrativa e a orixinalidade do libro, así como outros aspectos da trama: o achegamento  das drogas á adolescencia ou os prexuízos machistas do protagonista respecto a que quen a recolla para facer unha viaxe longa sexa unha muller, reconvertidos por esta en clave feminista.

   Como curiosidade, teño que dicir que olfacteando un pouco en internet non atopei ningunha referencia á “sorprendente” similitude entre a protagonista deste libro e a súa autora, pois trátase dunha señora á que lle gusta conducir, que coñece os segredos do mundo do motor (María Victoria Moreno incluso lle poñía nome ou alcume aos seus coches), que resulta ser escritora, e claro está, que é unha muller adulta e madura. Para colmo, cando ela escribiu a novela destinárona ao instituto de Vilalonga, e, segundo di Montse Pena, para Moreno foi unha ledicia ter que coller o coche tódolos días para percorrer a distancia entre Pontevedra e Sanxenxo, xa que antes traballaba no Valle-Inclán da mesma cidade do Lérez.

   Por certo, durante a súa estancia en Vilalonga “reencontrouse” coa súa benquerida Sara Alonso, cando era unha nova profesora adxunta e María Victoria a xefa do departamento.

                                                                                                                                             Samuel   Fernández  4º ESO C