Leonardo e os fontaneiros
En xaneiro, nos recreos reunímonos varios alumnos de 1º ESO C coa nosa profesora Esther para comentar o libro Leonardo e os fontaneiros, de Mª Victoria Moreno, autora á que se lle adica esteano o Día das Letras Galegas.
En xeral, o libro gustounos moito a todos, aínda que nun principio parecía un pouco lioso por non seguir unha orde clara, pero isto fai que sexa un libro moi orixinal. A algúns alumnos recordoulles a Platero y yo pero cun can. O libro trata da vida dun neno chamado Antón Andrade Asorey ou A.A.A., como lle chaman algúns na clase. Este narra en primeira persoa as horas que pasa no colexio e como atopa a Leonardo na praza da Fonte e o ben que o pasan.
Paula Andreu di que o libro a encheu de sentimento, vendo o cariño que se tiñan o neno e o can, as súas aventuras cos amigos e as súas falcatruadas, mesmo chorou co final xa que lle pareceu moi triste e inesperado.
Paula Estévez di que a historiia do protagonista podería pasarlle a calquera alumno na etapa adolescente. Tamén lle pareceu, como ao resto dos compañeiros, unha historia triste polo seu final, xa que Leonardo foi o mellor amigo do neno, pero tamén demostra que hai que superar os obstáculos e seguir adiante.
“Gustáronme as anécdotas da escola, que son cousas que non se esquecen por moito que cambie a vida dunha persoa”.
É un libro entretido, cunha bonita historia que ensina o que é facerse adulto.
Paula Andreu e Paula Estévez (1º ESO C)
Vinte mil leguas baixo dos mares é unha das máis coñecidas obras do importante escritor francés (aínda que os seus estudosos recalcan que Verne aproveitaba as súas engaiolantes aventuras, historias e personaxes, para exercer labores de divulgador científico) Jules Verne, ambientada nos anos 1866, 1867 e 1868. A historia comeza cando na alta sociedade francesa do século XIX se produce unha grande algarada debido aos frecuentes testemuños de mariños que afirman terse topado na alta mar cun monstro xigante, cun farallón fuxidío, cunha embarcación “inimiga” descoñecida...
Son estes rumores os que levan ao coñecido profesor de Historia Natural Aronnax a embarcarse na “Abraham Lincoln” dende o peirao de Brooklyn (Nova York) co obxectivo de percorrer o Atlántico na procura do que queira que fose a cousa que estaba a suscitar tantas discusións na sociedade daquela época. É aquí cando, acompañado polo seu leal Conseil (que só se refíre a Aronnax en primeira persoa unha vez ao longo do libro), o profesor coñece a Ned Land, un destacado arpoador franco-canadense que acompañará ao grupo na expedición.
Tras varios meses en alta mar, pérdese a esperanza, pero axiña comeza a loita co que resulta ser a nave submarina Nautilus. E froito desta loita os tres protagonistas rematan no interior da nave comandada polo misterioso capitán Nemo. Este home, de procedencia descoñecida mais inmensamente rico, permitirá a Aronnax, Conseil e Ned Land estar con total liberdade dentro do seu navío, e esta condición só é interrompida durante unhas horas por unha situación de emerxencia para a que o capitán lle píde consello médico ao profesor.
Na estrutura desta apaixonante novela pódense facer dúas clasificacións distintas. Unha é a clásica organización en introdución, nó e desenlace, pero tamén se poden distinguir dúas partes que están ben diferenciadas: na primeira gózase da viaxe no Nautilus sen preocuparse máis do necesario noutras cuestións que non sexan os estudos mariños ou o entretemento, e a segunda céntrase case exclusivamente na busca da liberdade definitiva por tódolos medios. O resultado desa misión terédelo que descubrir vós lendo Vinte mil leguas baixo dos mares.
Recomendo con moito agarimo a lectura desta obra esencial do “divulgador” Verne para descubrir o incrible funcionamento do Nautilus (practicamente inaudito no século XIX), o encontro dos protagonistas con tribos salvaxes da Papuasia, bosques e cemiterios submarinos de “propiedade privada”, o paso pola nosa baía de Vigo (do que se veñen de cumprir 150 anos no pasado mes de febreiro), o achegamento á celebérrima Atlántida, unha intensa loita cun polbo, ou os perigos do xeo no Polo Sur, e, por suposto, para dar a volta ao mundo baixo dos mares.
Samuel Fernández Torre 4º C
O xoves 8 de febreiro reunímonos no recreo para falar do libro de Patrick Ness Un monstro vén a verme. Esta novela conta como vive un rapaz de trece anos a doenza da súa nai enferma de cancro. Conor, o protagonista, pasa por unha etapa moi complicada e o mundo real vólveselle máis serio do que pensaba.
O libro ao principio resultounos un pouco complicado e algo lento. Cremos que o monstro, figura creada pola imaxinación de Conor, e que o visita polas noites, é unha segunda personalidade do rapaz que aparece para facelo reflexionar sobre as situación da vida. O monstro, a través das historias que lle conta, axuda a que Conor acepte a terrible realidade que lle toca vivir e a comprender que esta non sempre é feliz.
É un libro cargado de tristeza porque Conor non acepta a situación da enfermidade da nai e tampouco a axuda da avoa e dos que o rodean. Parécenos un libro realista e á vez fantástico. A enfermidade da nai marcará na novela un momento de tránsito: o final e o comezo dunha nova etapa que o protagonista vive coa axuda do monstro (“a árbore da vida").
O libro é duro pero interesante e recomendaríamolo para entender que pode pensar e sentir calquera persoa nesa situación.
Daniela Oliveira, Rosalía van Raaj e Noelia Carollo de 2º da ESO.
Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta
O 18 de decembro de 2017 o alumnado de 3º ESO A reuniuse no recreo para falar sobre unha das obras escollidas para este curso no Club de Lectura: Jules Verne e a vida secreta das mulleres planta, de Ledicia Costas, editado por Xerais e gañadora do Premio Lazarillo 2015.
A novela conta unha historia fantástica no Vigo do 1884: O escritor Verne, xa famoso grazas ás súas novelas, volta a Vigo para coñecer persoalmente o novo invento de Antonio Sanjurjo Badía –un submarino-, que está inspirado no Nautilus co que o capitán Nemo percorría os fondos de Rande en Vinte mil leguas baixo dos mares. Ademais, está moi interesado no enigma sobre mulleres que se converten en plantas.
O alumnado destaca a orixinalidade da obra pola súa fantasía: a existencia das mulleres planta como novos seres mitolóxicos no mundo oceánico das illas Cíes, no que Galicia se converte no centro do mundo do mar.
Aos alumnos gustoulles tamén a ambientación da novela en Vigo, cidade que presenta como mariñeira, marítima e centrada no comercio xa no século XIX.
Así mesmo poñen de relevo a presenza de Jules Verne na nosa cidade e a súa relación con Sanjujo Badía.
Outros alumnos botaron de menos saber algo máis da vida actual de Lila, a bisneta de Violeta e narradora da historia.
A novela gustoules moito aos alumnos pola historia chea de fantasía que nos conta e pola ambientación na nosa cidade.
O pasado venres 19 de xaneiro de 2018 xuntámonos no recreo para comentar este libriño.
Valoración unánime: “Encantoume”. A uns porque nos reafirmou no que xa pensabamos, a outros porque nos axudou a ver as cousas de maneira máis clara, porque afonda na cuestión de forma moi comprensible, tamén porque presenta a situación dunha maneira cómica ou desenfadada, sen acritude…
Hai quen ataca as feministas por non defender tamén os dereitos dos homes pero estes, en comparación, téñenos bastante ben consolidados.
Valoramos moi positivamente esta lectura e todos os participantes nesta sesión consideramos que segue habendo moitos prexuízos na sociedade, herdeira dun modelo absolutamente patriarcal.
Na vida cotiá experimentamos situacións nas que aflora a infravaloración da muller, á que sempre se lle adxudican, en xeral, certas tarefas “indignas” para os homes; sen que esteamos na África da mocidade da autora, nós mesmas somos as encargadas “naturais” de prepararlle o bocadillo, facerlle a cea ou coidar do noso irmán pequeno, así como dos membros maiores da familia cando é necesario.
É visible a desigualdade tamén na existencia de xoguetes sexistas e na promoción que se fai destes, nos catálogos e nos anuncios na TV, moitas veces incluíndo información subliminal que sempre relega a muller a moi determinados papeis.
A mesma discriminación atopámola na escola, por exemplo, cando as nenas queremos participar no equipo de fútbol ou nos momentos de ocio se a nosa opción non é unha boneca senón un coche teledirixido.
Obviamente, a diferenza de salario por un mesmo traballo é inaceptable. Aínda queda moito por conquistar nese campo.
Isto sucede arestora. Polo tanto, temos que seguir loitando porque queda moito por conseguir.
Daniela, Diego, Noelia e Rosalía (2º ESO-C)
Tren de ida y vuelta de Mariano VARA
Sinopsis
El gran poeta Miguel Hernández (Orihuela, 1910 - Alicante, 1942) estaba destinado a ser cabrero, como su padre y su hermano, y como muchos otros muchachos humildes de su época. Pero el amor por la cultura y los escritores con los que trabó amistad le hicieron conocer un mundo nuevo con el que se comprometió, dejándose llevar por los vientos del pueblo y la libertad. Así, el cabrero se convirtió en escritor –cada vez más valorado–, hasta que una guerra cruel se interpuso en su camino. Tren de ida y vuelta novela la vida de Miguel Hernández, un relato que él no pudo escribir, y nos transmite los detalles desgarradores de una historia emocionante y llena de humanidad.
Diez horas, veinte horas... Un día, dos días... Cuando tienes la certeza de que vas a morir solo te quedan los recuerdos y un puñado de lágrimas.
El oficial al que han asignado mi defensa acaba de salir de la celda, después de repetirme una y otra vez que no conseguirá ablandar al tribunal si no reniego de mi pasado.
Con estos dos potentes párrafos comienza Tren de ida y vuelta, una especial y singular novela que consigue meternos de lleno en la piel del poeta Miguel Hernández y que nos permite vivir en nuestras propias carnes uno de los periodos más tétricos y cruentos de la historia de España, la Guerra Civil.
La vida de Miguel nunca fue fácil. Nacido en el seno de una familia cabrera, su destino parecía estar ya marcado desde su nacimiento, hasta que cambió las cabras y el campo por los libros y la poesía. Tren de ida y vuelta es un libro que recoge el itinerario vital de Miguel Hernández, los sinsabores que tuvo que pasar hasta hacerse con un nombre y por los que pasaría ya con él durante la Guerra Civil.
Una lectura obligatoria que acabó siendo una lectura por placer
Aun tratándose de una biografía, no llegamos a tener la impresión de estar leyendo una (ya que solemos asociar las novelas biográficas con lecturas pesadas y tediosas, que nos recuerdan más a esas tardes estudiando literatura, que a esas otras disfrutando de una buena lectura ). Pero esa sensación no debe hacer que pongamos en duda la veracidad de lo relatado en la novela, pues esta es fiel a los hechos acontecidos en la vida del autor (aun tratándose de una biografía novelada).
La narración en primera persona (junto a la prosa de Mariano Vara) es el factor o si no uno de los factores más importantes que hace que no nos despeguemos de las páginas de la novela y que nos permite meternos de lleno en la lectura y en la piel del poeta oriolano, provocando que a medida que avanza la historia empaticemos cada vez más con M. Hernández, haciendo que gocemos y suframos junto a él, desde su humilde principio hasta su dramático final, que no dejará indiferente a nadie.
Puntos destacados
El emotivo final y epílogo.
Puntos criticables
El único aspecto criticable es la lentitud con la que se desarrolla la historia al comienzo de la novela y la gran cantidad de personajes que hay en la obra, pero esto es totalmente comprensible ya que esos personajes secundarios forman parte de diferentes relatos que nos ayudan a entender mejor la situación del lírico.
Una vez terminada la lectura de Tren de ida y vuelta seremos capaces de entender mejor a Miguel Hernández y adquiriremos una nueva perspectiva sobre la poesía del autor, y lo que, por ejemplo, antes solo eran doce estrofas en las que podíamos apreciar la alternancia de versos de siete y de cinco sílabas e identificar metáforas, anáforas e hipérbatos, se convierte en un poema sinceramente desgarrador que Miguel H. dedica a su hijo, a raíz de recibir una carta de su mujer en la que le decía que no comía más que pan y cebolla.
Este libro nos enseña que al conocer la vida de un autor seremos capaces de interpretar mejor su obra y apreciar detalles que no percibiríamos sin conocerla llegando a la esencia y verdadero significado del poema o relato, ya que al fin y al cabo la vida del escritor siempre se va a ver reflejada en su obra.
Tren de ida y vuelta nos demuestra que no solo las historias ficticias pueden ser entretenidas y que los autores que ahora estudiamos con tan pocas ganas no se limitan solo a un nombre, un apellido y dos obras, ya que cada vida es una historia y muchas merecen la pena ser contadas, y la de Miguel Hernández está entre ellas.
Berta Ballesteros González, 4º C