Lucía Pereira resultou a afortunada.
Dado que este ano se cumpren 75 da morte de MIGUEL HERNÁNDEZ, quixemos empezar a recordalo con algúns dos seus poemas de amor con motivo do día de San Valentín, o 14 de febreiro.
O alumnado de 4º C elaborou suxerentes presentacións e estiveron expostas no vestíbulo do instituto durante dúas semanas xunto co retrato realizado tamén por dúas alumnas do grupo, ademais dunha sucinta información biográfica sobre o autor.
Todo o alumnado do centro foi convidado, por suposto, a ler os poemas, pero tamén a votar polo seu preferido. Entre todos os que xustificaron razoadamente a súa escolla fíxose un sorteo dun vale de 25 € para libros, no que resultou afortunada LUCÍA PEREIRA de 1º ESO C.
Le os poemas de amor de MIGUEL HERNÁNDEZ que hai nos paneis do vestíbulo e dá a túa opinión razoada sobre cal che gusta máis usando a caixa que hai alí ou o formulario inferior ata o xoves 16 de febreiro. Todas as opinións entrarán no SORTEO dun VALE de 25 € para libros.
Todos pensamos que esta novela gráfica é divertida e amena, e ben exposta para unha lectura entretida. Recomendámola a todos os que queirades pasar un bo rato. A parte que máis nos gustou foi a fuxida dos anciáns da residencia; Emilio conduce (ou inténtao) e remata... como verás. Por outra banda, é moi fermosa a historia da declaración de amor de Modesto á súa muller.
En liñas xerais, o autor (Paco Roca) intenta que os lectores cheguen a unha reflexión sobre a calidade de vida nesta derradeira etapa. Moitas veces un vello queda na casa dos seus fillos a coidar dos netos, cando non sofren de ningunha enfermidade nin son un estorbo. Nesa situación, que é a máis común, os fillos vense obrigados a manda-los seus pais ás residencias, que, lonxe de seren atractivas para o lecer, semellan instrumentos de propaganda comercial propia de encantadores de serpes. O compañeiro de cuarto do protagonista relátalle que a rutina da residencia non é outra que comer e durmir.
É certo que, en moitas ocasións, unha familia se arrepinte da decisión.
Laura Calvar, Humberto Díaz, Samuel Fernández,
Brais López e Ana Soneira (3º ESO B/C)
Pareceume unha historia moi divertida e entretida. Aínda que teña momentos tristes, é un libro que me gustaría volver a ler.
Os personaxes, aínda que non o parezan, son moi intelixentes; tendo a idade que teñen son capaces de escaparse da residencia.
Os momentos máis felices dos anciáns son cando están en ximnasia e cando veñen a visitalos os fillos e os netos.
Na miña opinión, a mellor parte é cando os tres escapan coma se foran mozos, coma se volveran a vivir de novo.
Creo que non está ben deixar os pais ou avós nunha residencia. Non está xustificado porque é coma se xa non serviran para nada e a eles aínda lles queda moita vida antes de metelos alí. Non me parece ben.
Miguel Hernández Olmo 3 ESO B
Para enviar as túas reseñas ao espazo web do Club de Lectura preme no seguinte enlace:
Deberás estar dado/a de alta como usuario/a da aula virtual do IES Castelao e, a continuación, solicitar a clave de inscrición na Biblioteca.