Este venres, 24 de outubro, os nenos e as nenas de Infantil, 1º e 2º de Primaria acudirán ao auditorio de o Carballiño para disfrutar do concerto
"De aquí para alá"
A través da música de Lydia Botana e o seu grupo viaxaremos pola historia dunha Bolboreta que remata a súa metamorfose co son dos instrumentos musicais. Embarcaremos nunha viaxe arredor do mundo aprendendo gracias ás imaxes e a actuación dos músicos que veremos, escoitando e cantando as músicas de cada lugar facendo partícipe ó público na procura de novos sons.
Pasaremos por países coma Brasil, Cuba, Xamaica, os Balcáns, Estados Unidos,… rematando na nosa terra máxica: Galicia!
E como remate do proxecto educativo Viaxamos e Comunicámonos desenvolvido ao longo deste terceiro trimestre do curso académico 13-14 presentámosvos o Xornal Viaxeiro. Unha publicación comandada polo alumnado de 6º de Infantil na que poderedes ver como relatan as súas vivencias máis cercanas como uns auténticos xornalistas e máis se fan eco da actualidade social, política e cultural. Un xornal que non sería posible sen a colaboración das familias, que axudaron na casa a recoller as noticias e redactalas a modo de crónica.
Las Olimpiadas Más Animales. Proxecto Nas Nosas Mans. Explicar un proxecto como este a toda a comunidade educativa é un dos retos que nos plantexamos xa ao inicio, dous cursos atrás. En que se diferencia este, doutros proxectos anteriores? En que o plantexamento de base parte de ceder todo o protagonismo ao alumnado. Non só como mero receptor dos contidos se non como productor dos mesmos. Dende a elaboración do texto teatral, as correccións e valoracións dos mesmos. A dramaturxia e posta en escea, construcción do teatro e monicreques, dirección, producción, planificación dos ensaios, interpretación, escenografía.. Todo recae "nas súas mans". Cumprimos así a máxima da aprendizaxe por competencias: SABER, SER FACER. Traballamos o curriculum de tecnoloxía, lengua castellana, música, plástica e competencias como a social, cultural, lingüística, artística, a iniciativa e autonomía persoal. Como resultado deste estilo de aprendizaxe o nivel de motivación e implicación do alumnado aumenta ao sentirse non só parte se non centro de todo o proceso de aprendizaxe. Enfróntanse a un reto real que esixirá o mellor de todos eles. Algo que vai máis alá de superar unha asignatura: poñer a andar unha compañía teatral infantil que ten que estrear unha obra con data e lugar concreto. Iremos colgando na web e nas redes sociais vídeos de todo o camiño ata aquí e tamén, por suposto, o resultado.
Primeiro fomos a unha base de helicópteros. Alí subimos a un e tamén a un camión de bombeiros. Falamos por unha emisora. Vimos un cráneo dunha vaca na entrada. Fixémonos fotos e logo marchamos. Despois fomos ao Pazo de Fontefiz e alí había moitos animais autóctonos de Galicia, algúns deles en perigo de extinción. Ensináronos de que raza eran. Vimos un cabalo galopando, porcos celtas, galiñas de Mos e galiñas poñedoras, carneiros, ovellas, touros, castróns, bois e cabras. Ensináronos unha incubadora. O guía da excursión díxonos que tardan 21 días en nacer e que a eses pitiños que había na incubadora tan só lles faltaban 3. Había outros que xa naceran, uns tiñan quince días e outros 7. O guía tamén nos dixo que un animal entrara no galiñeiro e que comera todas as galiñas. Despois fomos comer a Monterroso bocadillos de chourizo e queixo e de postre xeados, mmmmm. Despois de comer xogamos nun parque cercano. Ao rematar dirixímonos a unha granxa escola e alí fixemos pan. Isto déusenos moi ben, porque somos de terra de panadeiros. Ben, non todos, pero algo sabemos. Ao chegar ás nosas casas algunhas das nosas nais probaron o pan e comentaron que lles faltaba sal, hehehe. Mentres o pan cocía fixemos un xogo de presentación para coñecer os nosos nomes e os nosos gustos e consistía en pasarnos un fío de lá entre todos e ir comentándoos en voz alta. O resultado final parecía unha arañeira. Ao remate do xogo había que desfacer a tea lembrando o nome e os gustos da persoa que che pasara o fío. Ao remate do paseo xogamos á busca do tesouro. A continuación fomos dar un paseo polo río na compañía dun can boxer chamado Bufi que non paraba de enredar con nós. O que máis lle gustaba era que lle tirasen paos ao río e ilos buscar. Despois ao sair pasaba ao noso carón e mollábanos as pernas. Para despedir a xornada xogamos ao brilé e escoitamos música relaxante con instrumentos doutros países coma o gong e as cuncas tibetanas. Galería de fotos
Fomos visitar en Arteixo A Voz de Galicia. No taller vimos a rotativa, que era a máquina que facía os periódicos e levaba moito papel. Usan catro tintas: amarela, vermella, azul e negra. Despois ían cunhas pinzas polo aire. Tamén vimos unhas bobinas xigantes de papel reciclado. Despois fomos visitar a redacción. Alí escribían as noticias e traballaban ata as doce da noite os xornalistas. Está todo moi en silencio. Vimos tamén un plató de televisión onde había moitas cámaras e luces. Vimos o museo, as fotos, xornais e máquinas antigas... Fixémonos unhas fotos diante do letreiro do avó que fundou o periódico. Cando saímos fomos comer a un parque e alí había moitos xogos. Comemos bocadillos de chourizo, de salchichón e de queixo. De postre galletas e pera. Estaba un día moi bonito e ía moita calor así que puxemos gorras na cabeza. Ao rematar o xantar visitamos o aeroporto de Alvedro. Había dous avións, unha avioneta e un helicóptero. Un dos avións estaba queimado e chamounos moito a atención. Outro avión, antes de despegar, foi dar a volta, empezou a correr moito e logo saiu voando. Saudamos ao piloto. No porto había un barquiño de paseo. Veu a policía e díxonos que foramos rápido ao autobús que se non multábao. Vimos un trasatlántico botando fume pola cheminea e cando marchou nós tamén marchamos así que cando iamos no autobús voltamos velo. Tamén vimos a torre de control. E vimos que estaban arranxando un barco veleiro, coa coroa do Rei Felipe, para botalo á auga. Tamén moitos veleiros. Todos os barcos levaban a bandeira coa coroa. Cando marchamos do porto fomos merendar ao carón da Torre de Hércules. Había unha estatua dun señor que morreu hai moitos anos que se chamaba Hércules. E xogamos a botarnos correndo polo monte abaixo. Á volta algúns viñemos durmindo no autobús. Tamén recordamos as paradas do camiño para facer pisn e cando usamos o baño do autobús. Pasámolo xenial!!!!
Relato colectivo escrito polo alumnado de infantil.
O martes 10 de xuño fomos de excursión a Lugo. Pasámolo moi ben. Visitamos o museo de Lugo e había moitos cadros e esculturas moi bonitas e antigas. Había unha tumba de pedra para enterrar xuntos a un matrimonio, chamounos moito a atención. Tamén vimos unha fonte cunha cara que botaba auga pola boca. Vimos moitos reloxos de sol. Gustáronos moito os colares e as pulseiras que había porque tiñan pedras preciosas e as moedas antigas de ouro. Tamén había abanicos e xogos de mesa feitos con pedras. Ao saír do museo camiñamos a muralla enteira en media hora, 2 quilómetros!! Ía moita calor e rematamos moi cansos. A muralla de Lugo é da época romana. Pareceunos incrible que se puidera construír algo tan grande naquela época. Algunha nena tiña vertixe e dáballe medo estar tan arriba.
Cando saímos da muralla dirixímonos a Avifauna. É un parque zoolóxico de aves. Fíxonos moita graza un paxaro branco que non paraba de berrar nin de correr dun lado para o outro, era unha cacatúa e facía cousas moi graciosas. Cando marchamos de alí dicíanos: ola, ola, ola. Atopamos información e bonecos de paxaros que xa están extinguidos como o dodo. Pareceunos impresionante o longas que eran as patas e o pescozo do avestruz. Vimos cisnes brancos e negros e a grulla coronada que tiña unha coroa de plumas amarelas. E o ibi, que ten peteiro e patas longas e é de cor vermella. Os exipcios pensaban que era un Deus. A pesar de todas estas visitas culturais e naturais unha das cousas que gardamos sempre na memoria é o momento de comer os xelados. Sobre todo se accidentalmente algún dos nosos compañeiros nos tira o xelado ao chan. No apartado de anécdotas tamén lembraremos a película de debuxos de Doraemon que vimos no autobús cando voltamos ao cole, tamén que iamos xogando ás adiviñas no autobús, os xogos durante as esperas para entrar en Avifauna, o niño de cegoñas e os cabalos que vimos cando iamos cara Lugo, os xogos de pienso pienso, os de pilla altura e pilla stop, os chistes, cando perdemos cousas...
Artigo colectivo de todo o alumnado do 1º Ciclo de Primaria
Tuvimos mucha suerte con el tiempo por que, aparte del aire fresco del anochecer, despejó totalmente y el cielo quedó muy limpio. Primero realizamos unas explicaciones muy básicas acerca de la observación astronómica, y de lo que podríamos llegar a ver luego en el exterior. Puntos cardinales básicos, plansiferios de papel, mapas celestes para computador... hasta las modernas aplicaciones para smartphone que permiten ubicar en tiempo real y 3D los objetos celestes. Hubo un poco de todo. Los mas pequeños pudieron ver perfectamente el creciente de la Luna, aún con las últimas luces de la tarde. Y justo encima el planeta Júpiter apenas un rato después. Conforme iba bajando la luz, comenzaron a despuntar las estrellas y planetas mas brillantes: Marte y Saturno. todos ellos apreciables a simple vista. Avistar Mercurio nos llevo un poco mas de tiempo, con ayuda de los prismáticos, pero una vez localizado, llegó a poderse ver también a simple vista. No es fácil ver Mercurio, debido a su proximidad al Sol. Así que ayer tuvimos mucha suerte, por que incluso la banda de nubes que cubría el horizonte hacia el Oeste se fue retirando poco a poco. Ya de noche con el cielo lleno de estrellas, identificamos las principales constelaciones y aprendimos a localizar también la estrella Polar. En esas estábamos cuando la estación espacial internacional, la ISS, con su brillo característico, nos sorprendió a todos atravesando el firmamento. La mayoría de las observaciones las realizamos a simple vista, para adiestra la visión y coger soltura. Complementándolas con el uso de prismáticos y catalejos disponibles. Luego fuimos viendo por turnos, a través del telescopio de Valentín, el planeta Júpiter y sus principales satélites casi casi al alcance de la mano. Estábamos muy pendientes de que el tiempo mejorase para tener ocasión de realizar una actividad de observación aceptable. Pero finalmente todas las variables cuadraron muy bien, y tuvimos ocasión de aprovechar muy bien la actividad viendo muchas cosas. Incluso la hierba cortada y seca que cubría el suelo a modo de paja, resultaba agradable para ponerse de rodillas o simplemente tumbarse en el suelo para disfrutar a placer del espectáculo del firmamento.
