A rateira   Agatha Christie

 O primeiro  grupo de lectura de 3º ESO A leu e comentou no mes de febrero esta peza teatral de A. Christie

Na obra,  Giles e Mollie Ralston inauguran unha casa de hóspedes non arredores de Londres. Illados nela por unha tormenta de neve,  o negocio converterase durante uns días no epicentro dun macabro xogo criminal cun asasino  solto entre os seus clientes, un dos cales é un sarxento da policía,  que terá que descubrir quen é o asasino..

Ana  Benavides dique a obra lle gustou moito porque a  intriga está  moi ben elaborada, de xeito que te invita a non deixar de ler ata o final, sorprendente, da historia. O mesmo opina Iván, que cre que o feito de que a autora nos faga pensar cada vez nun asasino diferente mantén o interese. Carolina, ademais, destaca tamén que se toca  e denuncia o tema do maltrato infantil.

Comecei o libro pensando (e esperando) que fose unha historia de amor romántica. Ao principio estaba un pouco decepcionada, porque a historia parecía bastante lenta ata a metade, e había pouco amor e romance.

A historia foi escrita hai uns 200 anos. A linguaxe é un pouco arcaica, e as oracións realmente longas fan que sexa un pouco máis difícil de entender. Ás veces, sentía que debería deixar o libro e comezar a ler algo máis. Pero non quería arriscarme a perder valiosas xemas de sabedoría, que o libro podería conter, que aínda non atopara. Estou moi feliz de ter  chegado ata o final, porque atopei algunhas leccións realmente boas.

O libro lévanos nunha viaxe xunto cos personaxes principais; nesta lídase co amor, os sentimentos, os malentendidos, as relacións, as persoas e os problemas, tanto dentro como fóra da familia. Moitas das cousas polas que pasan son moi similares ás que experimentamos na nosa vida diaria. Hai moito que aprender sobre como debemos facer certas cousas e como non  debemos facelas. 

Aquí deixo as dúasleccións máis importantes que aprendín:

 Ás veces, tendemos a pensar demasiado, reaccionar de forma esaxerada ou preocuparnos innecesariamente por certas situacións e circunstancias. Ao facelo, só cansamos aínda máis. Necesitamos entender que non controlar as nosas emocións pode enviar directamente a nosa felicidade ao desaugadoiro. 

As palabras poden destruír ás persoas. Nós, como Elizabeth, pode que non nos deamos conta de canto dano poden causar as nosas palabras. Si, ás veces nos  molestamos; e ás veces, moito. E poderiamos deixar que as nosas bocas traballen máis rápido que os nosos cerebros. Un momento de pensamento podería salvar a unha persoa de moitas dores de cabeza, e tamén nos salvará da culpa de magoar a alguén involuntariamente.

             Publicado anonimamente en 1813 pola autora inglesa Jane Austen, Orgullo e prexuízo é un exemplo dunha "novela de modais", que presenta unha imaxe realista da sociedade a través dos costumes e xeitos  da vida cotiá. Ao representar relacións complexas entre terratenentes e comerciantes, aqueles con diñeiro antigo e os novos ricos, e homes e mulleres, Orgullo e prexuízo ofrece unha visión das estruturas sociais da Inglaterra de principios do século XIX. O enfoque principal da novela é o matrimonio, especificamente na súa capacidade como a forma máis práctica para que as mulleres de pequena fortuna garantan a súa seguridade financeira. Retrátase como as leis de propiedade fan que as mulleres dependan das relacións masculinas e os estándares estritos para o  seu comportamento. Tamén trata sobre a complicada xerarquía social que vira ao redor da propiedade da terra e a etiqueta. Moitos personaxes de Orgullo e prexuízo buscan  parecer socialmente superiores e congraciarse cos ricos; A novela, con todo, argumenta que a verdadeira boa crianza implica integridade, amabilidade e humildade.

                                                                                                                             Mariana Di Giannantonio 1º Bac E

A Sra. Bennet espera que o Sr. Bingley, un mozo solteiro adiñeirado que se acaba de mudar a unha grande herdade próxima chamada Netherfield, case cunha das súas cinco fillas. A familia Bennet coñece a Bingley e ao seu grupo nun baile na cidade de Meryton. Bingley é amable e amigable, e el e Jane, a filla maior, forman un vínculo instantáneo. As súas irmás, a señora Hurst e a señorita Bingley, son arrogantes e considéranse superiores. O Sr. Darcy, un amigo do Sr. Bingley, négase a bailar con alguén fóra da súa festa. Nun momento, Elizabeth, a segunda filla da familia Bennet, escoita a Darcy burlándose de que non é o suficientemente atractiva para el.

O agarimo de Jane e Bingley crece co tempo. Mentres tanto, Darcy séntese atraído de mala gana por Elizabeth. Cando Jane enferma mentres visita ás irmás Bingley en Netherfield e  se ve obrigada a quedar varias noites, Elizabeth é convidada a quedar con Jane. As irmás Bingley búrlanse de Elizabeth e Jane ás súas costas, chanceando sobre a condición social inferior dos seus familiares. Cada noite, Darcy e Elizabeth participan en bromas enxeñosas, evitando verbalmente certos temas. Con cada conversación, Darcy está cada vez máis fascinado pola súa intelixencia. A súa atracción por Elizabeth frustra á señorita Bingley, que quere casar con el.

Como non ten fillos, o patrimonio do Sr. Bennet, será o seu curmán o Sr. Collins, quen  herdará os seus bens.  Collins, un clérigo obtuso e pomposo, visita Longbourn para atoparse coa familia. A Sra. Bennet emociónase cando se decata de que ten a intención de casar cunha das súas fillas porque garantirá que Longbourn permaneza na súa familia.

Nun baile celebrado en Netherfield, Elizabeth sorpréndese cando  lle Darcy píde que baile.  Ao día seguinte, o Sr. Collins proponlle matrimonio a Elizabeth, e ela négase con vehemencia, enfureciendo á Sra. Bennet.

Jane recibe unha carta da señorita Bingley que di que Bingley marchou a Londres e que espera que este case coa irmá de Darcy. Jane está decepcionada, afirmando que debe entender mal os sentimentos de Bingley; Elizabeth está furiosa e cre que a señorita  Bingley e a señora Hurst pensan que Jane non é o suficientemente boa para o seu irmán.

Cando a mellor amiga de Elizabeth, Charlotte Lucas, acepta unha proposta do Sr. Collins, Elizabeth séntese decepcionada con Charlotte por establecerse nun matrimonio que nunca podería facela feliz. Charlotte, unha muller simple de pequena fortuna, asegúralle que só busca seguridade financeira no matrimonio. Despois de que Charlotte e o Sr. Collins casan, Elizabeth visítaos en Hunsford. Collins comprácese en presentarlle a Elizabeth á súa altiva patroa Lady Catherine de Bourgh, que resulta ser a tía de Darcy. Pronto, Darcy chega co seu primo, o coronel Fitzwilliam. Durante a súa estancia, Darcy fai todo o posible para ver a Elizabeth. Esta enfurécese cando o coronel Fitzwilliam revela que Darcy interveu no romance de Bingley e Jane. Máis tarde ese día, Darcy visita a Elizabeth, confésalle o seu amor, explica as súas obxeccións á súa familia e pídelle a súa man en matrimonio. Desgustada, ela rexéitao, citando os seus insultos á súa familia, o seu papel na infelicidade de Jane e os seus malos tratos cara a Wickham.

Ao día seguinte, Darcy entrégalle unha carta na que lle explica que interferiu na relación de Bingley e Jane porque cría que o afecto de Jane non coincidía co de Bingley. Tamén relata que Wickham rexeitou a vida no clero e malgastou o seu diñeiro, logo tentou fuxirse coa irmá menor de Darcy. Elizabeth dáse conta de que Darcy está a dicir a verdade e que exhibiu o mesmo prexuízo do que o acusou.

De volta a casa, Lydia, a coqueta filla menor de Bennet, vai cos seus amigos a Brighton, onde os oficiais agora están estacionados. Elizabeth e os seus tíos, os Gardiner, fan unha viaxe a Derbyshire, onde se atopa a propiedade de  Darcy,  Pemberley. Aquí coñecen a ama de chaves de Darcy, que comparte historias da súa amabilidade e xenerosidade. Despoisn, exploran os fermosos xardíns ata que se atopan co propio Darcy, quen chegou a casa antes do esperado. Elizabeth dáse conta de que a súa actitude é máis amable cos tíos e pídelle que lle presente á súa irmá. A Elizabeth cae ben a señorita Darcy ao instante e está feliz de que Bingley aínda ame a Jane. Ela sente cada vez máis cálida cara a Darcy.

Cando Elizabeth recibe unha carta de Jane informándolle  de que Lydia se escapou con Wickham, vese obrigada a confesarlle a noticia a Darcy. Ela regresa á casa, lamentando que el nunca podería amala agora. O señor Gardiner vai a Londres a buscar a Lydia e Wickham; a familia espera casar á parella para evitar a vergoña de vivir xuntos fóra do matrimonio. Despois da voda, Elizabeth descobre que Darcy pagou as grandes débedas de Wickham para convencelo de que casase con Lydia. Ela está atafegada pola súa amabilidade e espera que o fixera por ela.

Bingley e Darcy regresan a Netherfield, e Bingley proponlle matrimonio a Jane. Un día, Elizabeth sorpréndese ao recibir unha visita de Lady Catherine, quen di escoitar que Elizabeth vai casar con Darcy e esíxelle que lle prometa que nunca o fará. Elizabeth négase a facer esta promesa. Cando Elizabeth ve a Darcy en  Longbourn, agradécelle por axudar a  Lydia, e os dous confesan o seu amor. Darcy explica como tomara en serio as súas críticas e como reviviu a súa esperanza cando Lady Catherine lle  díxo que Elizabeth se negara  a prometer que non casaría con el.

Unha vez casada, Elizabeth alégrase de mudarse a Pemberley, especialmente unha vez que Jane e Bingley se  mudan  a unha herdade próxima. Lydia frecuentemente pide diñeiro a Jane e Elizabeth. A señorita Darcy vive en Pemberley, e ela e Elizabeth fanse boas amigas. Elizabeth goza das visitas do Sr. Bennet e os Gardiners.

Un viejo que leía novelas de amor             Luis Sepúlveda

No grupo de lectura de 4º da ESO lemos a finais do 1º trimestre a novela de Luis Sepúlveda Un viejo que leía novelas de amor.            

Esta novela narra a historia de Antonio José Bolívar Proaño que vive en El Idilio, unha cidade remota da rexión amazónica dos indios Shuar, e con eles aprendeu a vivir e coñecer a xungla respectando as leis desta e dos animais, así como cazar, en particular unha tigrilla, que estaba a causar problemas na cidade. O seu desexo de ler preséntase cando o dentista Rubicundo Loachamín ofrece novelas de amor, que lerá nas noites con intensidade.

Bárbara Jota considera que a atmosfera da selva amazónica está moi ben descrita, así como o mundo indíxena. O autor fai que nos identifiquemos cos  indíxenas e o seu modo de vida no medio en que viven, que está sendo destruído polos colonos e buscadores de ouro ou simples aventureiros, é dicir, polo que se chamaría “a civilización”. O autor fainos ver que hai que amar e protexer a selva e a todos os seres que a habitan.

Noelia Carollo cre que se pode dicir que o autor fai ecoloxía a través da defensa da natureza da Amazonía e da vida dos seus habitantes.

Destaca que tamén nos fala da importancia da lectura e como as novelas de amor que le o protagonista fan que esqueza a barbarie humana.

O novela presenta, ademais, outros valores como a xenerosidade, por parte do dentista Rubicundo Loachamín, a amizade ou  o respecto pola diversidade.

     Hiromu Arakawa

Nas sesión de  xaneiro o grupo de lectores de MANGA leu e analizou os dous primeiros números da serie Fullmetal Alchemist de Hiromu Arakawa

Fullmetal Alchemist 1

Jazmín, Lynette e Ainara falan da historia que viven os protagonistas, os irmáns Edward e Alphonse Elric, que se presentan neste 1º número da serie. Eles  intentaron realizar unha transmutación alquímica coa esperanza de devolver á  vida  a súa nai defunta, pero non o conseguen. Como consecuencia, Al desaparece, e queda convertido nunha máquina con espírito e Ed perde a perna esquerda. No presente, os irmáns buscan a un líder relixioso chamado Padre Cornello que pode obrar milagres e que posúe a pedra filosofal que pode devolverlle o corpo a Al, mais decátanse de que algo non é certo. Desenmascaran a Cornello ante os seus súbditos e continúan na busca dunha solución para Al.

Fullmetal Alchemist  2

No episodio  2 Cornello dille a Edward o seu plan de usar a Lior como base para a dominación mundial. Ed entón vence a Cornello coa súa alquimia superior, só para descubrir que a pedra filosofal é  falsa.  Cando os Elrics se van, Lust e Gluttony conseguen recuperar os seus plans matando a Cornello e substituíndoo por Envy que se enmascara como o Cornello real.

As lectoras cren que se critica o sometemento a unha ideoloxía –neste caso relixiosa-, pois Cornello só busca o poder sobre os seus súbditos. Tamén a corrupción.

 A  historia está chea de acción e resulta atractiva polos sucesos inesperados que che sorprenden. Resaltan como negativo a  escasa presenza feminina.

                                                                            Jazmín, Lynette e Ainara (2º ESO)