IES Castelao

LA METAMORFOSIS

Gregorio Samsa se despierta en su habitación transformado en un ser horroroso. Debe ir a trabajar y sus padres intentan entrar en su habitación. Al descubrir que es un ser extraño, quedan completamente horrorizados. La familia Samsa viaja a un hotel y encierran a Gregorio en una habitación. Más adelante, la hermana de Gregorio le trae comida y le toca el violín. Angustiado, Gregorio empieza a manejar los nuevos rasgos de su cuerpo. Llega un momento en el que los padres de Gregorio se cansan de su hijo y empiezan a pelear. Más adelante, Gregorio sufre sintiendo el dolor que le han causado los múltiples golpes que ha recibido. Enferma y al final, muere. La familia Samsa se alegra y justo al final, la hermana de Gregorio se recoge el pelo y estira su cuerpo joven.

OPINIÓN: Kafka relata el libro de una manera sorprendente y genial. Este escritor es capaz de sumir al lector en un mar de angustia y tristeza. Al terminar de leerlo, les dije a mis padres: "Estoy... asombrado". Pero sin duda, lo que más me gusta del libro es el final. Por un lado, la familia Samsa está alegre y por otro lado, su propio hijo ha muerto convertido en un ser horroroso. Al leerlo, no sabía si reír o llorar. Es un final excelente... Y siempre consideraré a Kafka uno de los mejores escritores de la historia.

                                                                               Noah Muñoz  Ruiz (1º da ESO)

Os nenos da varíola               María Solar

Os membros do grupo de lectura de 3º ESO A  lemos ao longo do mes de novembro esta novela  de carácter histórico de María Solar que levou o Premio Fervenzas Literarias 2017 ao Mellor Libro Xuvenil do ano e o Premio Gala do Libro 2018 na categoría de Mellor Obra Xuvenil.

A elección deste libro por parte da coordinadora do club débese á  actualidade do tema que trata: a pandemia provocada por un virus e a aparición e espallamento da vacina.

Rafael comenta que a historia  nos amosa  A Coruña do 1803, coa pobreza da época, que obrigaba aos país a deixar os nenos no hospicio por falta de recursos e enfermidades. Destas destaca a terrible varíola, que sería como a covid deste momento que vivimos.

Loreto e Iago resumen o importante feito médico do que se fala na novela: a Real Expedición Filantrópica da varíola, na que participaron rapaces de diferentes orfanatos (A Coruña, Santiago e Madrid).  Nos seus pequenos corpos, brazo a brazo, levaron a vacina da varíola a América. Cruzan o  Atlántico formando parte da Expedición do doutor Balmis  na que Isabel Zendal, a directora do orfanato, terá un papel importante. Precisamente chamoulles, din, a atención este nome que oen tantas veces nos medios de comunicación e Aarón e Lara falan das diferenzas na elaboración e distribución das vacinas con respecto a hoxe.

Dos personaxes Tiago destaca a Ezequiel, que conseguiu mellorar de vida; a Clemente e Valentina polo seu cariño e a Isabel Zendal, que non abandona aos seus nenos na travesía a  América.

  Un ano máis comezamos as actividades do noso club de lectura "A pé de obra". As obras suxeridas para este primeiro trimestre son as seguintes:

                                                 Peter Pan           J. M. Barrie

Peter Pan é un conto coñecido por moitos de nós. Poderiamos falar de múltiples adaptacións, como a de Disney, Hook protagonizada  por Robin Williams en 1991, a versión posterior do 2003… Pero eu vouvos falar da orixinal, de J.M. Barrie. Ou ao menos a miña opinión persoal.

   Escrita polo escocés James Matthew Barrie, tivo a súa primeira aparición en 1904 como unha obra teatral chamada Peter Pan e Wendy. Coñeceuse ata os nosos tempos como a típica historia infantil: Peter e Campaniña levan a tres nenos ao país de Nunca Xamais para ver aos nenos perdidos, aos indios, ao capitán Garfo e aos seus piratas. Xa, xa… Pois a verdade é que eu leveime unha non moi agradable sorpresa cando na metade da historia comézase a describir escenas sanguentas de batallas entre indios, piratas e… nenos? De verdade? Nenos desexando matar homes e homes desexando matar nenos? Dicíase que o autor baseábase nos fillos dunha familia amiga súa para crear a trama e os personaxes, pero a min rompeume un pouco a infancia lelo e ademais descubrir que as fadas viven pouco tempo, polo que na seguinte vez que Peter vai  ver a Wendy, o neno xa nin se lembra de Campaniña, esa pequena criatura que nos ollos de Disney serian compañeiros inseparables ata o infinito. Por outra banda, tamén son entretidas algunhas das aventuras relatadas, como a do Paxaro de Nunca Xamais. Esta é a miña opinión. Non sei se alguén a comparte, pero grazas por ler.

                                                                                P. A. R. (3º ESO A)