Continuando coa experiencia fotográfica ("Fotografía en curso" ) que iniciamos o curso pasado, o Departamento de Educación Plástica e Visual, por medio do profesor Rey Bao, organiza para alumnado de 3º da ESO unha actividade co fotografo Rubén Panete Fernández.

Trátase dunha actividade que terá lugar entre a 2ª e 4ª hora do luns cun grupo de 3º da ESO (3ºB) e a 4ª e 6ª do martes con outro(3ºA).  Baixo o título "Xogar co espazo: fotografía e percepción espacial" este taller  propón "unha experiencia lúdica, común e participativa no que o alumnado empregará dúas tecnoloxías fotográficas para experimentar de xeito creativo o espazo público e a súa percepción".

Agardamos que sexa unha productiva e estimulante actividade.

Como cada ano, antes da primeira avaliación do actual curso,

compre examinarse das materias pendentes de cursos anteriores.

Nesta primeira xeira realizan probas catro materias nos días e horas sinalados.

Para consultar o calendario para todo o curso,  premede no seguinte enlace.

E lembrade...¡ Que a sorte nos atope traballando !

     O Departamento de Ciencias Naturais  do IES Francisco Aguiar organiza  este venres, 16 de outubro, unha saída co alumnado de 4º de Diversificación Curricular. Trátase dun percorrido biolóxico e xeolóxico pola Costa de Dexo-Serantes, unha desas maravillas que cecais por ter tan perto non valoramos... ou mesmo nin coñecemos. 

Dirixirá a visita o seu profesor de Ciencias Naturais, Miguel Orosa e a profesora de Música, Blanca Bello.

Damos conta doutra das "ex" ( por un ano) que, xunto con Lorena Fernández, temos destacadas nos Estados Unidos: María Peteiro. Dende o seu instituto en Michigan fai oir a súa voz:

Ola a todos! Por se non me coñecedes, chámome María e estou estudando un ano en Estados Unidos, concretamente, no estado de Michigan.

Cheguei ao aeroporto de Grand Rapids o 20 de agosto (como podedes observar tiña cara de cansada, xa que cheguei ás 12 da mañá e levaba dende as 4 da madrugada esperta). Na foto está toda a familia menos Gabe (o irmán maior), que non puido vir recibirme.

Despois de chegar tiven bastantes días para coñecer diferentes lugares antes de comezar o novo instituto.

Empecei as clases o día 8 de setembro, aínda que previamente tiven unha orientación para coñecer un pouco máis como funcionaba.

Este é o meu instituto, Grand River Prep. Non é dos máis grandes que hai aquí pero aínda así tiven a oportunidade deperderme polos

corredores o primeiro día.

Levo xa casi un mes de clase, cos primeiros exames e adaptándome aos novos cambios, coma as clases de 95 minutos tres días por

semana, as distintas horas para comer segundo o meu horario, cando teño que pasar pola taquilla e por suposto a ver bandeiras do país por

todas partes (que por certo, a que hai na miña clase de historia ocupa case toda unha parede).

Nesta tempada de outono como deportes hai voleibol para rapazas, soccer para rapaces e cross country para ambos,pero no inverno cambian

e ven, por exemplo, o baloncesto.Os sábados e os domingos case están máis ocupados que o resto dos días, sempre hai cousas que facer!

Tamén vos deixo algunhas fotos das actividades que fixen.

Saúdos dende Grand Rapids e... Go Titans!

Tamén da nosa parte saúdos para María e... Go Garela!

Hai só uns días traiamos as pantallas da nosa web noticias de “ex” do Aguiar que este ano andan polo mundo adiante ( Eugenia e Lorena). Recentemente recibimos noticias doutra "ex" moi querida. Foi a auxiliar de conversa nos dous últimos anos no noso instituto, Masiel Veras. Pero deixemos que sexa ela quen nos fale...in English, of course!

Good afternoon everyone,

 I’m writing to keep you guys updated on my whereabouts after having left my wonderful Galician soil.

First of all, I want to let you know that I miss everyone so much, from the teachers, the administration, the students and even the intense cold that infiltrated my bones in UPOL. Hehehe.

Before leaving Galicia, I was able to enjoy some celebrations such as Arde Lukus and San Xoan. I spent the last few days hanging out with my flatmates and other friends and then I headed down to Madrid. The extreme heat in Madrid, left me so exhausted that all I wanted to do was eat, sleep and shower 2-3 times a day. Afterwards, I took my belongings and headed to Milan, where I stayed with a friend that has been living there for the past year. My friend and I went to the Milano Expo and ate food from a lot of different countries, it was really neat, and ofcourse I gained about 2-3 kilos.  After Milan, I headed to my second to last pit stop, Istanbul. I was there for 5 days and had such an amazing time. I met two Galicians, one from Coruña and the other from Pontevedra, and we spoke about all the wonderful things in Galicia.

Fast forwarding to today, I’ve been in NYC for the last 2.5 months. A month ago, I started working as a Social Worker at a senior center, where I help my clients with benefits and entitlements. I like it but I miss Galicia so much. I guess the saying is true, “Home is where the heart is” and in my case, my heart is divided in two. Half of it is in Galicia and the other half is here in NYC.

I love you all and hope that you have a very prosperous academic year. Happy Halloween!

Ah, I almost forgot… “In English here! In English!”

Unha romana de NYC en Lucus Augusti                                                                Spanish Rodeo. Yihaaaaaaaaaaa!

               Misterioso oriente. Máxico Istambul

Voltando ás orixes I. Times Square

Voltando ás orixes II. Comida sana e o estadio dos Yankees

Morriña. Vivir na Coruña ¡que bonito é...!

Boas Tardes todos,

Os escribo para contarles un poquito de cómo me ha ido este verano después de haber salido de miña terra Galega.

Primero quiero deciros que os echo muchisimo de menos a todos, desde los profes, la administración, los alumnos y hasta el frio que infiltraba mis huesos en UPOL. Jeje.

Antes de marcharme de Galicia, pude disfrutar de algunas festas Galegas, por ejemplo Arde Lukus y San Xoan. Después de pasar los ultimos dias con mis compis de piso y otros amigos, estuve algunos dias en Madrid, pero a causa del calor inmenso de 40 grados, decidi facer nada mas que comer, dormir y ducharme 2-3 veces al dia. Después estuve 10 dias en Milan con una buena amiga que ha estado viviendo alli por un año. Alli fuimos al Expo Milano donde comimos comida de distintos paises y postres ricos, y claro ya he engordado 2-3 kilos. Después de Milan fui a mi antepenúltima parada, Istanbul. Estuve alli por 5 dias y me lo pase genialísimo. Allí conocí a muchísimas personas, de cuales dos de ellos fueron unos gallegos muy amables. La chica era de Coruña y el chico de Pontevedra. Con ellos estuve falando sobre todas las cosas maravillosa de Galicia y fue alli donde empezo la morriña.

Hace 2.5 meses, llegue a mi casita en NYC. Me pase parte del verano cuidando a mis sobrinos y a mi hermano, edades 3, 5 y 8 respectivamente. Hace 1 mes empecé a trabajar en un centro para ancianos como Trabajadora Social, y básicamente ayudo a mis clientes a solicitar beneficios estatales y ayudas públicas. Por ahora me gusta bastante pero… teño Morriña!  Hay una cosa que es cierta, “Home is where the Heart is”, y en mi caso mi corazon esta divido en dos, una mitad en Galicia y la otra aquí en NYC. 

Os quiero bastante y espero que todos estén bien. Aquí os dejo algunas fotitas de mis adventuras. Espero que todos tengan un año escolar muy prospero y feliz. Happy Halloween!

 Ah, y para todos los alumnos, casi se me olvida… “In English here! In English!”.

Pola nosa parte moitas grazas a Massiel polo seu traballo nestes anos e por seguir gardando un rinconcito do seu corazón para nós.

Que che vaia ben pola túa terra!

Ilustración:Louise Lee

2ª SEMANA [2ª SESIÓN] 

Como tantas veces ocorre nas nosas vidas son as situacións que vivimos, as circunstancias as que nos empuxan por camiños insospeitados. Este curso no Aguiar dase a circunstancia de que varias persoas que nos acompañaron en anos pasados (profesoras e alumnas)  atópanse moi lonxe vivindo experiencias enriquecedoras para elas.

Dende a nosa páxina ofrecémos a estes ex do Aguiar que enviasen de cando en vez algunhas liñas para coñecer de primeira man as súas andainas e xa estamos en disposición de comezar este intercambio.

Comezaremos por Eugenia-Uxía Conde Noguerol. Profesora de Lengua Castellana no Aguiar durante parte do curso 2014-2015,  logo da xubilación de Alicia Requena. Todos recordamos o seu aire xuvenil, a alegría sempre reflexada no seu rostro...

 Se vos preguntades "andandará" , ímosvolo dicir: En Addis Abeba, a capital de Etiopía.

Atopase alí como lectora de español na Universidade . E dende que soubemos no Instituto que iría para alá propuxémoslle facer de reporteira e que nos mantivese informados da súa aventura. Elá aceptou co sorriso que a caracteriza e por iso podemos dar agora conta das súas  andainas.

 Co expresivo nome: "Addistancia: diario dunha lectora de español en Addis Abeba" (enlace) , mantén un blog que nos mantén informados do seu paso por Addis Abeba.

Por ela sabemos dos taxis colectivos nos que se regatea o prezo como medio habitual de transporte, do costume de preguntarse entre compañeiros descoñecidos de viaxe: "Sempre hai alguén que me fala. De onde son? Que fago? Canto tempo levo na cidade? E cando lles conto que dou clases de español sempre mostran interese por apuntarse. Faime moita graza. Eu dígolles que está todo full full. ". Infórmanos  de casas sen cortinas  nin persianas, do extrano nome da moeda local "birrs". Coñecemos que o soldo mensual dun profesor de universidade vén sendo de 250 euros ( o que se considera unha boa remuneración). E sabemos das primeiras experiencias coa comida local:  un restaurante de comida tradicional onde se serve injera e hai música etíope en directo. O sitio recrea as típicas chozas que hai nalgunhas zonas rurais de Etiopía e hai músicos con bailarines que representan distintas danzas tradicionais. Moi divertido, pero a injera é demasiado forte para min. A masa ben, pero os condimentos pican a rabiar. Non entendo como os etíopes poden estar comendo iso todo o día. Cómese coas mans e o bonito é que é un único prato que compartes entre varios comensais. A xente anímase e algunha sae a bailar ao escenario.

Animamos aos seus compañeiros e antigos alumnos a seguir o seu blog  a participar nel , e desexamos para Uxía o mellor seguros de que deixará en tan lonxanas terras unha pegada tan amable como a que nos deixou en Betanzos.

Agardamos vela de novo polo Aguiar