Para mellorar o éxito dos exames e das probas escritas é necesario:

•     Utilizar diferentes formas e instrumentos de avaliación.
•     Que os exames escritos sexan curtos e con preguntas breves, cerradas, claras e con vocabulario sinxelo.
•     Complementar os exames escritos de forma oral, cando se observa que están incompletos.
•     Alternar a forma de presentación das cuestións que ten que responder o alumnado (de forma oral, escrita ou coas novas tecnoloxías).
•     Pactar a fórmula máis idónea para realizar os exames (oral ou utilizando o ordenador), debido ás dificultades de escritura dalgún alumnado con TDAH.
•     Deixar máis tempo para os exames ou probas escritas, incluso dividilas en dúas sesións, e ser flexibles na súa duración.
•     Presentar escrito o texto dos exames, salientando as partes máis importantes de cada cuestión e, no caso de preguntas complexas, diferenciando ben cada tarefa.
•     Deixar suficiente espazo entre as preguntas, e supervisar a súa comprensión e execución.
•     Posibilitar as recuperacións, durante a avaliación, dos exames suspensos.
•     Pedir que se revisen os traballos e os exames antes de entregalos.

      Adaptar o currículo ás capacidades, ao estilo de aprendizaxe e ás necesidades do alumnado é sempre a primeira e a mellor  resposta para solucionar os problemas de aprendizaxe e de conduta. Para o alumnado con TDAH, as medidas de carácter ordinario son imprescindibles e veñen reflectirse nas orientacións que se mencionan a continuación, mentres que as de carácter extraordinario dependen da evolución do alumnado ao longo da escolarización.
•    Antes e durante a realización das actividades. No tratamento educativo con alumnado con TDAH dá resultado:

•    Alternar teoría e práctica.
•    Antes de empezar unha actividade, hai que explicala de xeito claro e sinxelo, e asegurarse de que a entendeu todo o alumnado.
•    Utilizar estratexias para captar a atención inicial como cambios de entoación, xesticulación e dramatización.
•    Segmentar e limitar as actividades longas.
•    Supervisar frecuentemente a realización, para reforzar positivamente ou para reconducir a execución ou as distraccións.
•    Utilizar reforzos e apoios visuais na instrución oral.
•    Combinar actividades máis estimulantes con outras menos motivadoras.
•     Variar os exercicios, para que non se aburra.
•    Conseguir a colaboración dun compañeiro/a “responsable”, para que lle axude a comprender e a realizar as tarefas.
•    Utilizar reforzos positivos para motivar (eloxios privados e públicos, colocar os seus traballos no taboleiro da clase, levar os traballos á casa cunha felicitación...)

•    Titoría entre iguais. Nas aulas con alumnado con TDAH hase de:

•     Potenciar a aprendizaxe cooperativa.
•     Promover a aprendizaxe en grupos interactivos.
•     Promover a realización de debates.
• Procurar que as compañeiras/os do alumnado con TDAH lle poidan axudar a realizar as tarefas, que o ignoren cando quere chamar a atención con condutas inadecuadas e que lle presten axuda cando atende e se centra nas tarefas.

    No ámbito escolar, o profesorado pode observar a existencia das seguintes manifestacións:
•     Cústalle comezar o traballo. Non comeza por si só ou soa.
•     Amosa desorde e desorganización e non completa os traballos.
•     Usa o mínimo esforzo nos seus traballos e tarefas.
•     Ten aparencia de ser unha persoa preguiceira, mesmo pouco motivada.
•     Parece non escoitar cando se lle fala. Segue con dificultade unha conversa.
•     Presenta os traballos sucios, rachados ou deteriorados.
•     Esquece entregar os traballos, aínda que os teña feitos.
•     Presta moita máis atención nas áreas ou materias que lle gustan.
•     Ten dificultade para atender e seguir as normas dun xogo.
•     Cambia constantemente de postura na súa cadeira, nas rodas de xogo, etc.
•     Morde, chupa e xoga co material (lapis, goma, bolígrafo).
•     Move constantemente as pernas, os brazos e os dedos, sen erguerse do asento.
•     Cáenlle as cousas ao chan con excesiva frecuencia, rompe materiais, etc.
•     É das persoas que adoita ter pequenos accidentes no recreo e nos xogos.
•     Contesta sen pensar.
•     Non ve o perigo en ningures.
•     Non controla a expresión dos seus sentimentos.
•     Os castigos producen pouco efecto no seu comportamento e as recompensas a longo prazo tampouco funcionan.
•     O tempo é o seu inimigo e non inicia as tarefas ata o último momento.
•     Ten dificultade para controlar o seu comportamento.
•     Cústalle poñerse no lugar da outra persoa.
•     Desmoralízase enseguida.
•     Frecuentemente parece unha persoa testana.
•     Carece de empatía, o que orixina moitos rexeitamentos.
•     Ten moi baixa autoestima, inseguridade e dependencia das persoas adultas.
•     Ten dificultades para dicir o que quere dicir, explícase mal.
•     Cando ten que explicar algo non atopa as palabras e ten dificultades para explicar as súas ideas de maneira rápida e precisa.
•     Esquécese de darlles a volta ás follas dos exames.
•     Cando unha pregunta ten varias partes, contesta a primeira e esquece as seguintes.

   Cando o profesorado observa que un alumno ou unha alumna presenta varias destas manifestacións que afectan ao funcionamento da aula e ao desenvolvemento da propia alumna ou alumno, pode poñer en marcha algunhas das orientacións que se citan nos apartados seguintes.  Unha vez feito iso, se nun prazo razoable de tempo non se producen os cambios requiridos ou agardados, debe solicitar, a través do profesorado titor, a intervención da orientadora ou orientador do centro educativo.

Inmobilizar con férulas:

- Quitar aneis, reloxos, etc.

- Improvisar dúas férulas (cartóns, táboas, listóns, revistas ríxidas...) colocando unha a cada lado do membro afectado.

- Suxeitar as férulas con cintas ou vendas a varios niveis, de maneira firme pero sen facer presión.

- Encher os ocos que queden entre a férula e a extremidade con materiais brandos (gasas, etc.).

- Se a fractura é aberta, cubrir cun apósito a ferida antes de inmobilizar.

                             - En fracturas de cranio ou columna vertebral NON MOVER a persoa en absoluto.

                               Que NON FACER:

                               Non suxeitar no lugar da lesión.

                               NUNCA facer movementos innecesarios.

Lipotimias, síncopes e shocks

Unha lipotimia é un déficit transitorio de rego sanguíneo cerebral que presenta os seguintes síntomas: mareo, sudación, abatimento , debilidade nas pernas e perda de coñecemento de formabreve.

Para casos leves que non requiren atención de servizos de urxencia ou cando non sexa posible contactar con eles, ante os primeiros síntomas:

- Deitalo cos membros inferiores elevados.

- Afrouxarlle a roupa.

- Airear o lugar e evitar curiosos.

Ante a perda de coñecemento:

- Solicitar axuda dos servicios de urxencia.

- Colocalo en posición lateral de seguridade.

Esperar axuda dos servizos sanitarios.

Que NON FACER:

Non dar comida, bebida ou medicamentos de ninguha clase.