Nove días separan o aniversario da proclamación da Segunda República Española e a celebración anual do Día do Libro.
Hoxe, noventa anos despois do nacemento da malograda Segunda República rescatamos un discurso histórico: o que pronunciou o poeta García Lorca na inauguración da biblioteca do seu pobo natal, datado no mes de setembro de 1931. Unha proclama que recolle moitas das ideas que sobre a educación en xeral e o libro en particular tiñan as autoridades republicanas.
Aquí tes un monllo de citas deste discurso lorquiano:
Non só de pan vive o home. Eu, se tivese fame e estivese desvalido na rúa non pediría un pan; senón que pediría medio pan e un libro. E eu ataco desde aquí violentamente aos que soamente falan de reivindicacións económicas sen nomear xamais as reivindicacións culturais que é o que os pobos piden a berros.
Libros!, libros! Velaquí unha palabra máxica que equivale a dicir: “amor, amor”, e que debían os pobos pedir como piden pan ou como anhelan a choiva para as súas sementeiras.
O libro é sen disputa a obra maior da humanidade.
O libro deixa de ser un obxecto de cultura duns poucos para converterse nun tremendo factor social.
E aos que non teñen medios, que acudan a ler, que acudan a cultivar as súas intelixencias como único medio da súa liberación económica e social.
Moitas veces, un pobo está durmido e un libro pode estremecerlle e inquietarlle e ensinarlle novos horizontes.
Só a través da cultura pódense resolver os problemas en que hoxe se debate o pobo cheo de fe, pero falto de luz.
Contra o libro non valen persecucións. Nin os exércitos, nin o ouro, nin as chamas poden contra eles.
E sabede, desde logo, que os avances sociais e as revolucións fanse con libros (...) que non valen armas nin sangue se as ideas non están ben orientadas e ben dixeridas nas cabezas.
Se premes aquí tes acceso ao texto íntegro do discurso que tamén foi editado por Kalandraka nas catro linguas do estado español:
Libros e República!
