Nós non queremos coitelos,
cós nosos dedos tecemos a paz:

Nocturno sen patria

Eu non quero un coitelo en mans da patria.
Nin un coitelo nin un rifle para ninguén:
a terra é para todos,
como o aire.

Gustaríame ter mans enormes,
violentas e salvaxes,
para arrincar fronteiras unha a unha
e deixar de fronteira só o aire.

Que ninguén teña terra
como ten traxe:
que todos teñan terra
como teñen o aire.

Collería as guerras da punta
e non deixaría unha na paisaxe
e abriría a terra para todos
coma se fose o aire...

Que o aire non é de ninguén, ninguén, ninguén...
E todos teñen a súa parcela de aire.
 

 Jorge Debravo

http://www.los-poetas.com/k/jorge_poe1.htm#Nocturno%20sin%20patria