Skip to Content

Xuño 2013

Biblioxornal 32

Xuño 2013

Verano 1966

Cuando me extiendo junto al mar,
existe el agua y su palpitación
y un cielo azul cuya profundidad
es demasiado grande para mí.

Sentir el mar, su lentitud viviente,
es la magnificencia y el olvido,
pero sentir la vida de los camaradas
es ser el camarada de uno mismo.

El cielo inmóvil tiene su razón, lo sé,
pero la razón que hay en nosotros
existirá aún cuando este cielo
haya sido borrado por el viento y el frío.

                       Antonio Gamoneda (1931-)

 

Xuño 2013

Enderezo descoñecido
de
 Kressmann Taylor
Breve novela epistolar publicada en 1938 nos Estados Unidos coa que a escritora quixo denunciar a situación dos xudeus na Alemaña nazi.
As cartas entre dous amigos, un xudeu norteamericano e un alemán que regresa ao seu país en 1932, transmítenos dun xeito claro e sinxelo como o nazismo se apropiou do poder e das conciencias de moitos alemáns, que se sumaron a el cunha naturalidade asombrosa: a xente ‘normal’ pode chegar a acomodarse a un réxime de terror, esquecendo os máis básicos principios éticos.
 
«Con Elsa na cama, ¿como ía tolerar que me rexistraran a casa  e arriscarme a que me detivesen por acoller a unha xudía e perder todo o que levo construído aquí? Por suposto, como alemán, tiña un deber claro. Ela mostrara sobre a escena o seu corpo xudeu ante os mozos alemáns puros. Debería collela e entregala inmdiatamente ás tropas de asalto. Iso non o puiden facer.
    Díxenlle: “Vanos destruír a todos nós, Griselle. Corre rápido á parte de atrás do parque.” Miroume e sorriu (sempre foi unha rapaza valente) e tomou unha determinación.
    “Nunca che faría mal, Martin", dixo, abalanzouse escaleiras abaixo e correu cara ás árbores. Pero debía estar esgotada. Non correu rápido abondo e os das tropas de asalto albiscárona. Eu metinme para dentro, impotente, e de alí a uns minutos os seus berros cesaron. Á mañá seguinte mandei levar o corpo á vila para enterralo. Foi estúpido pola súa parte vir a Alemaña. Pobriña Griselle. Eu comparto a túa pena pero, como ves, non a podía axudar».    
                
Novela recomendada por Fran Alonso:

 



by Dr. Radut