Marisa Agulló, 12/01/2013

Os que me coñecen saben que me gusta moito o cine, e aproveitando estas pasadas vacacións visionei tres "pelis" de contido completamente diferente, pero que creo que merece a pena ver.

Marisa Agulló, 13/11/2012

Retomo os meus humildes comentarios sobre o cine, animada -para non perder a costume- polo alma mater dos "maquinetos" no Feal.

Como de momento non vin nada novo que mereza a pena recomendar,  atrévome cunha una peli que vin a primavera pasada e que me pareceu unha valiosa lección sobre a amizade e a fortaleza ante a adversidade.

Trátase de INTOCABLE, de factura francesa, baseada nunha novela de Philippe Pozzo di Borgo, e creo ademais, en feitos reais.

• Directores: Olivier Nakane e Eric Toledano
• Actores principais: Francois Cluzet e Omar Sy
• Año: 2011

Conta con numerosos premios ás súas costas: César, Donosti, Tokyo, Donatello, Premio do cine europeo 2012...

Non quero desentrañar o argumento; merece a pena vela (temos o DVD na Biblioteca de Secundaria) e incluso ler o libro. Máis de 30 millóns de espectadores quedaron cativados pola maxia desta historia, entre eles eu mesma.

Só un adianto da trama, divertida e ao mesmo tempo emotiva e chea de vivacidade e lirismo: dous homes que xamais se coñecerían noutras circunstancias -un aristócrata tetrapléxico e un inmigrante magrebí- chegan a ser aliados inseparables.

Espero que vos guste, xa comentaredes.

05/10/2012

Pouco antes de relanzar a nosa web (aproveitando a estrea do lipdub "40 Aniversario"), publicamos un singular vídeo protagonizado polos nosos alumnos (agora en 4º de ESO B) Lucía Fontal e Francisco Mourente. A minimetraxe "O misto" estivo na páxina principal da nosa web durante todo o verán, e agoran chegan... AS TOMAS FALSAS (a continuación da boa). Lucía e Fran: un millón de grazas!

Mar González, 17/10/2010

Acudín a ver esta película con certa desconfianza, pois as críticas non estaban sendo moi positivas, con todo, non me decepcionou: saín do cine coa sensación de ter estado un ratiño na España de finais do século XVI, compartindo as andanzas do xoven Lope de Vega. Pareceume moi boa a ambientación, o clima que se respira mantense fiel á idea que temos desa época do Imperio e creo que tamén é moi axeitada a recreación biográfica dos anos de xuventude do protagonista. A interpretación de Alberto Ammann (actor revelación no filme Celda 211) pareceume moi boa, así como a das dúas protagonistas femininas: Elena Osorio (interpretada por Pilar López de Ayala), a muller liberal e paixoal que inspira os primeiros sonetos do escritor;  e Leonor Watling, no papel de Isabel de Urbina, unha noble que encarna o amor na vertente máis romántica. Aínda que hai un forte compoñente erótico, non hai esceas de sexo explícito, así que pode ser recomendada a rapaces de Secundaria para que vexan unhas pinceladas da nosa historia e para que comprendan a intelixencia, ambición e talento do home que se convertiría no autor máis prolífico da literatura Barroca.

Marisa Agulló, 13/10/2010

Angel, seguindo co compromiso do curso pasado e para contribuir un pouquiño a que esta páxina do cole siga viva, anímome a seguir cos meus humildes comentarios na sección de cine.

Despois dos " Luns ao sol " e " Princesas ", a primeira delas sobradamente premiada, F. León de Aranoa estrea " Amador ", película moi na liña do seu filmografía, encadrada na temática social que el domina.

Nesta caso preséntanos a relación entre unha persoa maior e a súa coidadora, unha inmigrante latinoamericana, ambos, dous exemplos claros de soidade neste mundo, ás veces, moi falto de comunicación.

É uha delicia de película. Os seus protagonistas, Marcela, interpretado pola actriz peruana Magali Solier e Amador, polo actor galego Celso Bugallo bordan os seus papeis. Os diálogos entre eles son sublimes, trasmiten á perfección o drama das súas respectivas situacións cun linguaxe con infinidade de pinceladas cómicas, provocando esa tenrura que o director sabe plasmar en todas as súas películas.

Non quero desvelar a trama para animar a vela. Merece a pena. Espero que a disfrutedes.

Mar González, 15/04/2010

Onte faleceu Vicente Haro, coñecido actor de reparto, e pai do tamén actor Enrique San Francisco. A carreira de Haro transcorreu entre o cine, o teatro e a televisión. Participou en numerosas series e destacou o seu traballo nos anos sesenta e setenta no programa televisivo Estudio 1. Da súa filmografía quero destacar o seu papel do entrañable avó de Manolito Gafotas. Esta película está baseada na obra homónima de Elvira Lindo que actualmente están a ler os alumnos de 1º ESO.

Ángel Carrera, 01/04/2010

Unha recomendación sobre todo para a xente que coma min non acaba de comprender as procesións e todo o que vai detrás, aínda que calquera debería rirse con esta película satírica ambientada nos escenarios do novo testamento: A vida de Brian. Non importa que xa a teñades visto (mellora moito en versión orixinal subtitulada). Na sección de cine da web do Feal, sempre falamos de películas máis ou menos recentes, pero xa era hora de falar dalgún clásico.

Neste caso, aínda que a queirades alugar ou mercar, ides telo moi complicado, así que teredes que pensar alternativas. E o di alguén que nunca baixou unha película de Internet. Si, son un bicho moi moi raro, pero estou dicindo a verdade. E iso que dou clases de Informática. Aproveito para quitarme o sombreiro ante o gran Eduard Punset, que hai uns días soltoulle isto á nosa ministra de Cultura (só é un minuto e medio de vídeo, pero cada vez vaise poñendo máis interesante):

Nota: sabedes cal é a materia que máis recorre a copias ilegais de películas no Feal (con diferenza)? É un dato moi interesante, pero loxicamente non o vou dar. Que investigue a SGAE, que investigue...jeje...

Marisa Agulló, 02/02/2010

Película que sorprende, xa que non se trata dunha biografía dun persoaxe histórico, ao uso; neste caso Nelson Mandela, se non dun feito puntual, o inicio da presidencia do seu país, Sudáfrica, exemplo ata ese intre dunha política de "apartheid" levada ata o máis extremo.

o contexto histórico é un suceso que podería resultar banal, a copa mundial de rugbi, celebrada en Sudáfrica no ano 1995 e como Mandela utilizaa como ferramenta de reconciliación entre brancos e negros.

Algo que parece politicamente incorrecto, vaille servir para levar ao seu país a esa reconciliación, ata ese intre, impensable.

Tecnicamente, moi ben construida, non ten desperdicio. A garantía, penso que está no director, Clint Eastwood, nos actores, Morgan Freeman, do que parte a idea de realizar a película sobre a figura de Mandela (ao seu xuicio, o único actor que pode darlle vida), Matt Damon, no papel de capitán do equipo sudafricano de rugbi; así como os secundarios. Ademais está chea de escenas impactantes como a do neno negro que escoita o partido, nas aforas do estadio, ao lado duns polícias brancos.

Podería seguir pero non quero esmiuzar a trama pois merece a pena vela e que cada quen faga a lectura oportuna. Tan só dicir  que a película transmite a idea que ante situacións difíciles sempre hai esperanza e como di o propio Mandela "Eu son dono do meu destino e capitán da miña alma", verso extraído do poema victoriano "Invictus" que da título a película e que durante os casi trinta anos que estivo encadeado polas suas ideas, serviulle para soportar a privación de liberdade.

Espero que vos guste

Cynthia Saura (4º de ESO B), 16/01/2010

Corazón de tinta é unha pelicula dirixida máis ben aos adolescentes xa que trata de contos e fantasías. Narra a historia dun home que cada vez que le un libro en voz alta, faise realidade o que está escrito e entón comezan os problemas, pero xa non conto máis. Veña, coidádevos, espero que vos guste!