 |
 |
Ao día seguinte de que o Barcelona gañase a Copa de Europa, Ana chegou a clase e preguntou: Quen é do Barça? Pablo moi contento respondeu: eu son do Barça. Nese momento desatouse unha euforia colectiva onde todo o mundo aseguraba ser do Barça e incluso había quen dicía que era do Madrid e máis do Barça. De súpeto, da morea de nenos e nenas que estaban asegurando ser "culés de toda la vida" apareceu Antón Avilés e cunha enorme seguridade dixo: EU SON DE NOIA Coa mesma deu a volta e foise encantado. |
|||
Versión para impresora
