 |
 |
É moi difícil verme porque sempre procuro estar ben agochadiño. Tede en conta que son pequeno e pode pisarme calquera nun descoido. O que máis me gusta é escoitar contos e poesías que Ana lles le as nenas e aos nenos na biblioteca da clase, que é onde está a miña casiña. A historia da miña casa é moi interesante porque eu, cando cheguei a esta clase vivín moito tempo nun buratiño que había na porta. Todo o mundo sabía que eu estaba alí e de cando en vez os pequenos e pequenas intentaban verme metendo o seu nariciño no me burato. Creo que nunca o conseguiron pero mellor sería preguntarllo. O que sucedeu foi que houbo que facer obras na clase e nunhas vacacións de Nadal, todo se encheu de xente carrexando ladrillos e botes de pintura. Eu tiven moito medo e decidín coller a miña maleta e marchar antes de que alguén decidise taparme o burato da porta. Non sabía se podería volver e estaba un pouco triste. A sorpresa leveina cando me enterei de que na clase fixeran unha casa para min.
|
|||
Eu son Casimiro, o rato que vive na aula de Infantil B. Levo moito tempo nela e non penso marchar nunca. Moitos nenos e nenas que pasaron por esa clase nos últimos anos, seguro que se acordan ben de min. 
Versión para impresora
