Aínda ben non rematabamos de festexar no Centro o tradicional desfile de Antroido, con todos os nenos e nenas lucindo os seus disfraces, cando unha triste e inesperada noticia tallou de vez a ledicia e algarabia precedentes: fóisenos David Noche, alumno de 4ºB. Levaba unha temporada, codo con codo cos seus pais, Nino e Mar, co ánimo elevado e co forte convencemento de repoñerse da súa enfermidade. Todos esperabamos que así fose e tiñamos moita esperanza de poder volvelo a ver metido de cheo na dinámica escolar diaria. Non puido ser. A vida, en moitas ocasións, produce enormes e dolorosas inxustizas. E esta foi unha delas. Xa non temos a David, entre nós. Outra estreliña que se nos apaga aquí, unha estreliña máis que nos alumea no ceo. David, non te esqueceremos, e para ti vai esta poesía: Outra estreliña apagóusenos no Cole, As aulas e o patio coa dor enmudecen, Mais de pronto, no ceo, aparece un destello
|
|||