O noso Instituto

O centro foi inaugurado en 1967 como instituto feminino no seu actual emplazamento. Tres cursos antes iniciara a súa actividade nunha dependencia do entón instituto masculino, hoxe IES Conceción Arenal. Na década dos 80 foi transformado en centro mixto, mudando tamén o seu nome inicial de Camilo Alonso Vega polo da escritora galega Sofía Casanova.

Sofía Casanova

Sofía Casanova naceu na rúa San Andrés da Coruña o 30 de setembro de 1861. Durante moitos anos pensouse -ela tamén o cría- que o seu lugar de nacemento era Almeiras, incluso se descoñecía a data exacta do nacemento. O certo é que nos últimos anos os historiadores puideron dar coa partida de nacemento que aclara algúns dos aspectos máis escuros da súa biografía.

A propia Sofía cóntanos algúns aspectos da súa vida: "Son do sesenta e un. Foron os meus pais don Vicente Pérez Eguia, ourensán, e dona Rosa Casanova Estomper. O meu avó paterno foi don Vicente Pérez Losada e o materno Juan Bautista Casanova Plá Cancela, da nobre familia dos Plá Freire, os do romanceiro. O meu pai, amigo de Elduayen - e político poeta -, marchou a América e non voltou, e así fomos educados os meus dous irmáns e mais eu pola nosa nai e avós. Pasamos ata os meus trece anos en Armendeira e A Coruña, onde na célebre escola de dona Concha aprendín máis que do que hoxe se ensina nas modernas. Para a nosa educación decidiron a nosa nai e avós instalarnos en Madrid e a nosa educación foi o esmerada desde aquela".

A desaparición do pai foi un duro golpe emocional para Sofía. Esta situación de abandono levouna a utilizar soamente o apelido materno, intentando esquecer para sempre a figura do seu pai.

Durante a súa permanencia en Madrid viviu nun modesto e reducido piso. Aos poucos anos faleceron os seus avós maternos; eles introducírana no máis selecto da vila madrileña. A moza Sofía era afillada do Conde de Andino -Patricio Aguirre de Tejada-, coruñés de familia ferrolá, estreito colaborador de Alfonso XII, quen a presentou nos salóns do Marqués de Valmar, Campoamor e Núñez de Arce, onde se formou literariamente. Nestes anos comezou o seu labor poético; o seu talento e a súa forza declamativa son o motivo polo cal o Rei a convida a recitar na súa corte, custeándolle a publicación do seu primeiro libro titulado "Poesías". Sofía cos seus vinte anos era unha muller distinguida, culta, de ollos claros e cabelos loiros. A súa intelixencia, a súa personalidade e a súa beleza física convertérona nunha das figuras máis destacadas da vida literaria do momento.

En 1886 chegou a Madrid o escritor polaco Wincenty Lutoslawsky, quen estaba interesado en estudiar a melancolía na poesía española. A través de Campoamor púxose en contacto con Sofía, xa que esta sintetizaba na súa obra poética o que estaba buscando o escritor polaco.

Lotoslawki, que era da nobreza polaca, con grandes extensións de terras no seu país, quedou impactado coa cultura e a beleza de Sofía. Durante a segunda visita que lle realizou, segundo conta a escritora galega Rosario Martínez no seu libro "Galicia La Inefable", relata que: "A visita repetiuse ao día seguinte na que a galega agasallou ao polaco cun exemplar adicado de "Poesías". Na mesma páxina onde a moza escribiu a dedicatoria, Wincenty Lutoslawski- que así se chamaba o estranxeiro- levado dun impulso incontible escribiu estas liñas en polaco: "Ta kobieta Bedzie moja zona", é dicir: "Esta muller vai a ser a miña esposa", frase que Sofía non entendeu nin el lle traduciu naquel intre".

O conde polaco, inspirado pola lectura dos grandes escritores románticos do seu país e ante o seu espíritu patriótico -xa que hai que lembrar que Polonia estaba sometida polo Imperio Ruso-, cre verse reflectido na obra do poeta Mickiewick, o que nunha das escenas de "Dziady" puxera en boca dun persoeiro místico que o salvador de Polonia tería que nacer de nai estranxeira. O romántico Lotoslawski creu que a elexida estranxeira sería Sofía e por suposto que el sería o pai, que liberaría a Polonia da opresión do zar de Rusia.

Sofía quedou aturdida ante tal insólito amor declarado. O acoso do polaco, a intelixencia do mesmo, a súa bohemia romántica, levouna a aceptar a proposta de casamento. A voda celebrouse en Madrid o 19 de marzo de 1887, a partir desta data convértese oficialmente en Sofía Lustoslawska, súbdita do Zar de todas as Rusias. O seu casamento fortuito levouna a percorrer media Europa. Aos poucos meses viaxou co seu marido ata Polonia, onde a súa familia tiña un extenso latifundio ao carón do río Narew. Tras coñecer a súa familia política en Drozdowo, onde permaneceu varios meses, trasladouse a Tartu (Estonia). Alí naceu a súa primeira filla. Despois fixou a súa residencia en Moscú e naceu a súa segunda filla. Viviu en Londres, ata que se establece en Kazán, cidade da Tartaria rusa. Nesta cidade ten a súa terceira filla.

Na lonxana Rusia, chea de melancolía, escribiu en 1894 a nobela titulada "El doctor Wolski" posteriormente en poesía "Fugaces" (1898). En 1903 escribiu "Sobre el Valga helado". Estes foron os primeiros libros da súa producción literaria na fría e conflictiva Rusia de finais de século.