| Na noite do 31 de outubro comeza o ano novo celta e a súa festa na honra dos defuntos, marcando o paso do outono ou inverno. Nesta noite, un pobo con fondas crenzas relixiosas relacionadas coa inmortalidade e cunha preocupación natural polos queridos defuntos expostos ao frío e á escuridade do inverno, buscou e atopou un mecanismo de reparación: preparar alimentos e agasallos por parte dos parentes vivos aos parentes mortos.
OS CELTAS
Hai aproximadamente 2.600 anos chegaron a Galicia os pobos Celtas. Ademais dous seus adiantos científicos e técnicos, como foi a metalurxia do ferro, tamén trouxeron a súa cultura e ás súas crenzas.Os celtas eran politeístas, adoraban a moitos deuses: Dagda (deusa dá bondade), Nuada (guerra), Bríxida (lume), Ogma (forza e literatura) Donn (morte), Lugh (sabedoría), Ás Morrigan (dás batallas)…, que representaban tanto ás forzas dá natureza como ás condicións do espírito.
De aí que ás súas festas coincidan con determinadas datas relacionados coas estacións e cos seus cambios:
- 1 Febreiro en honra a de Imbole.
- 1 Maio en honra a de Beltain.
- 1 Agosto en honra a de Lungh.
- 1 Novembro en honra a de Samaín.
O samaín a festividade máis importante do período precristián. Celebra o principio do novo ano, que comeza coa estación escura. É tanto unha festa de transición (o paso dun ano a outro) como de apertura ao outro mundo. Existe dende hai 3000 anos nos pobos celtas de Europa, en Galicia, en Irlanda e distintas zonas de Gran Bretaña.
A festa do Samaín era a data máis perigosa do calendario posto que o mundo dos mortos, o Outromundo, facíase accesible para os mortais, podendo pasar a formar parte del por culpa dun feitizo ou meigallo. Cando chegaban ás celebracións do Samaín, ao chegaren ás longas noites escuras, tense por certo que os celtas colocaban velas non interior das caveiras dos inimigos mortos, colocándoas nos crúcesn de camiños, nos arredores e nas murallas dos seus castros, co obxecto de arrepiaren aos inimigos.
Os Celtas consideraban as cabezas dos seus inimigos máis ca un botín de guerra. Crían que "aquel que posuíse unha caveira posuiría a forza máxica da súa pantasma". Cando as colocaban en lugares estratéxicos non só lle concedían valores defensivos senón que tamén lles crían capaces de sucesos prodixiosos.
RURAL OU URBANO
Despois de que os romanos conquistasen aos celtas, estes influenciaron o mundo céltico cos seus festivais á deusa romana da colleita, Pomona. Mais adiante, os cristiáns consideraban que os celtas adoraban ao demo, aínda que o demo nunca existiu na relixión céltica. Naquela época determinouse que o xeito de converter ao cristianismo aos celtas era adoptando as súas festividades e converter a istes nuns celtas cristiáns. Así o de Samain converteuse no día de Todos os Santos de onde deriva o nome de Halloween en inglés. Polo Samain era costume baleirar nabos (posteriormente cabazas). Varios séculos despois, esta tradición (que se mantén aínda en Galicia) ten continuidade nas festas de Halloween, que poderían ser unha exportación dos irlandeses a Estados Unidos no século XIX e principios do XX. Así, debemos considerala como unha celebración pagana e ancestral, ao contrario que, Halloween que sería unha celebración importada e modificada en Norteamérica para converterse nunha celebración urbana.
¿COMO SE FAI UNHA CAVEIRA NA CABAZA?
A técnica do tallado da caveira é ben sinxela. Comézase facendo unha incisión superior semellante a unha boina. Afástase este bonete, límpase por dentro axudándose dun raspador. Tendo o interior ben limpo e rebaixado, fanse dous furados para os ollos, outro para ou nariz e outro para a boca. Pódese rematar poñéndolle uns pauciños nos beizos a xeito de dentes e prendendo unha vela no seu interior co coidado de colocala convenientemente para que non caia. |
|
ACTIVIDADES
 
|
