3. O texto básico dun documento HTML

O texto básico dun documento HTML pode escribirse sen etiquetas. Cada navegador visualízao entón co tipo e tamaño de caracteres escollidos na súa configuración por defecto, e introduce un salto de liña cando os caracteres alcanzan o bordo da xanela.

Para dominar as cuestións de formato (de caracteres, de parágrafo, etc.) é necesario utilizar as etiquetas correspondentes.

---

3.1. A etiqueta básica

• A etiqueta básica, que controla o tipo de fonte utilizado, é <FONT>.
• <FONT> é unha etiqueta pareada. Por tanto, afecta os caracteres introducidos entre <FONT> y </FONT>. Pero sen máis especificacións, a etiqueta aínda non serve para nada.
• Pódese especificar o tipo de letra (é dicir, a fonte de caracteres) engadíndoo á etiqueta, da seguinte maneira: (neste caso, a fonte escollida é Arial):

<FONT FACE="Arial">...</FONT>.

• Pódese especificar a cor da fonte coa etiqueta <FONT COLOR="?">...</FONT>. Para especificar as cores, convén saber polo menos o seguinte:

• 1. Cada cor posúe o seu correspondente código..
  2. Hai dous códigos: hexadecimal (o máis habitual) ou RGB. En ambos os casos trátase de expresar as proporcións de tres colorees básicos: vermello, verde e azul
  3. Los valores hexadecimales de los tres colores se expresan de la siguiente manera:
     1. Vermello: cor: #ff0000;
     2. Verde: cor: #00ff00;
     3. Azul: cor: #0000ff;
  4. As mesmas cores, expresadas cos valores RGB (Red, Green, Blue), son os seguintes:Todas as cores exprésanse mediante combinacións destas tres cores básicas. Existen moitos programas que proporcionan os valores de todas as cores que o usuario pode compor. Tamén en internet existen moitas páxinas cos Códigos das cores.
     1. Vermello: Cor: rgb(255,0,0);
     2. Verde: Cor: rgb(0,255,0);
     3. Azul: Cor: rgb(0,0,255);
  5. As cores máis básicas poden especificarse sen código, simplemente escribindo a palabra correspondente (por suposto en inglés). Por exemplo:

     <FONT COLOR="blue">...</FONT>

     <FONT COLOR="red">...</FONT>, etc.

• Pódese especificar o tamaño da fonte coa etiqueta <FONT SIZE="?">...</FONT>. O valor do tamaño ("?") desexado pode fornecerse de maneira absoluta (un número do 1 ao 7) ou relativa (+1, +2, -1, -2, etc., tendo en conta que o valor por defecto é 3).

Todas estas etiquetas pódense combinar, de modo que cunha soa contrólase, por exemplo, o tipo, o tamaño e a cor dos caracteres:

<FONT FACE="Arial" COLOR="#0000FF" SIZE="5">...</FONT>.

Con esta etiqueta vimos xa a sintaxe básica das etiquetas HTML, que podiamos formalizar así: <ETIQUETA [ATRIBUTO="valor"]>. O anterior quere dicir que unha etiqueta HTML (por exemplo, FONT) pode levar un ou varios atributos (FACE, COR, SIZE), cuxos valores se colocan entrecomillados tras o signo igual (="arial", ="#0000FF", etc.). Isto será válido para todas as etiquetas HTML que vexamos a partir deste momento

 

• Volvamos a noso documento web e practiquemos coas posibilidades da etiqueta <FONT>. Por exemplo:

Ver resultado

• A nosa páxina web, tal e como está deseñada no Exemplo 3, non posúe ningunha especificación de liñas. A pesar de que as etiquetas están ordenadas en varias liñas, o navegador coloca todos os caracteres seguidos (só ten en conta un único espazo entre palabras). Para corrixir este problema podemos utilizar a etiqueta <BR>, que introduce un salto de liña. A nosa páxina quedaría entón así:

Ver resultado

Hai outra cuestión importante que debe saberse sobre a etiqueta <FONT>: é a etiqueta máis básica, e convén empezar a aprender por ela, pero está en desuso e desaparecerá nas versións futuras de HTML. No seu lugar, existen outras etiquetas máis potentes, que iremos vendo no seu momento.

---

3.2. Etiquetas de formato de caracteres

• A partir deste momento, trátase simplemente de engadir máis etiquetas a nosa aínda pequena colección, de modo que vaiamos tendo cada vez máis control sobre o formato dos caracteres. A táboa seguinte mostra as máis comúns:

• Hai que realizar algúns comentarios sobre as etiquetas precedentes:É normal utilizar varias etiquetas para un mesmo elemento de texto. Nese caso, hai que ter coidado para encaixalas correctamente. Por exemplo:

• 1. Existe outra etiqueta similar a <B>, menos utilizada porque depende das opcións de configuración do navegador: <STRONG>...</STRONG>.
  2. Existe outra etiqueta similar a <I>, menos utilizada porque depende das opcións de configuración do navegador:

     <EM>...</EM>.

  3. Convén ter coidado á hora de manexar o subliñado, posto que este utilízase convencionalmente para indicar os hiperenlaces, e podería por tanto resultar confuso para o usuario.

<FONT FACE="Courier"><B><I>...</I></B></FONT> é correcto, pero
<FONT FACE="Courier"><B><I>...</FONT><B></I> é incorrecto.

---

3.3. Outras etiquetas de caracteres

• Hai moitas outras etiquetas que afectan os caracteres. Imos presentar varias máis, que deben manexarse con certa precaución:
  1. A etiqueta <PRE>...</PRE> indica que o texto afectado está preformateado, de modo que o navegador si ten en conta todos os espazos e saltos de liña definidos na pantalla.
  2. A etiqueta <BLINK>...</BLINK> indica texto "parpadeante". Só funciona con Netscape.
  3. A etiqueta <S>...</S> xera texto tachado.
  4. A etiqueta <TT>...</TT> xera texto similar ao dunha máquina de escribir (fonte courier de paso fixo).
  5. A etiqueta <BIG>...</BIG>aumenta o tamaño de letra (equivale a <FONT SIZE="+1">).
  6. A etiqueta <SMALL>...</SMALL> diminúe o tamaño de letra (equivale a <FONT SIZE="-1">).