Actividades curso 2014-2015

Xosé Fernando Filgueira Valverde, protagonista do día das letras galegas 2015.                            

Historiador, escritor, político, etnógrafo que naceu en Pontevedra en outubro de 1906

O equipo de DNL, e a comunidade educativa están na procura  e deseño de actividades para celebrar  o 17 de maio no centro, para facer visible a obra do homenaxeado propoñemos......

Facendo clic nas imaxes, coñecerás datos curiosos deste singular escritor galego....así coma diferentes actividades para desenvolver na semana das letras galegas.

              especial

MGOSTO

 SAMAIN  2014

XOVES 30 de outubro

Que foi o que pasou?

enlace

O Samaín

A noite do 31 de outubro comezaba o aninovo celta.

Nesta noite as ánimas dos finados voltan visitar as súas familias e as súas vellas casas para quentarense ao carón do lume e comer dos alimentos que con agarimo lles teñen preparados os parentes.

O cristianismo, adoptando  o ano novo dos celtas e a súa festa á honra dos mortos, designaría o primeiro de novembro como día de Todos os Santos, e no século XII,  ao día seguinte como día de Defuntos.

Chega o outono. Tempo de castañas, follas secas e días escuros. É o tempo de recoller o maínzo e as cabazas. É tamén o tempo en que a rapazada fai as caveiras na cortiza das cabazas, seguindo unha antiga tradición dos tempos dos celtas.

Os celtas foron uns antigos habitantes de Galicia.

Un dos seus costumes era poner unha luz acesa das caveiras dos inimigos mortos. Xa hai moitos séculos que tal costume se perdeu, máis hoxe en día aínda fica a tradición de tallar unha caveira na cortiza dos melóns e poner no seu interior unha candea que escentile pola noite.

Os celtas , antigos habitantes de terras galegas, tiñan un grande respecto polos mortos. Nas súas caveiras poñían unha candea para que, ao escentilar pola  noite, puxera medo no corazón da xente.

Tal cousa facíana ao chegar os tempos escuros do ano, que ao andar o tempo, foise transformando na festa dos defuntos.

Hoxe en día xa non se practican tales crenzas, ,çaos ao longo do tempo mantívose un costume derivado destas: tallar caveiras na cortiza das cabazas e alumealas cunha candea no seu interior.

A LENDA DA CABAZA

Fai moito tempo, nun pequeno pobo irlandés había un monxe chamado Jack.

Jack, segundo algunhas lendas, era un tipo alto e delgado, que lle gustaba gastar bromas e facer maldades. Pero era un home astuto, e tanto o cría el, que ata fixo un pacto co demo. O pacto, contan, consistía en que o demo non

que ata fixo un pacto co demo. O pacto, contan, consistía en que o demo non o deixaría ir ao inferno se Jack facía o mal n aterra. E así foi.

Pero Jack era mortal, e como a todos os mortais chegoulle a súa hora. No ceo non o deixaron entrar, non podían deixar entrar a un ser tan malo, e claro no inferno o diaño cumpriu o súa parte e non lle deixou pasar, pero deu a Jack unha lanterna, unha peculiar lanterna en compensación por todo o mal causado. Esta lanterna consistía nun nabo oco cun carbón que sería incandescente por sempre. E desde entón cóntase que Jack ( coñecido por Jack of the Lantern, Jack da lanterna ) deambula polo mundo coa súa lanterna en busca dun lugar onde descansar.

Existe outra variante da lenda na que Jack fixo unha broma ao diaño; fíxolle rubir por unha árbore seca e quedou encerrado no seu tronco. A cambio da súa liberdade, o diaño teríalle que deixar de tentar coa bebida. E claro, como fora unga persoa que fixera malas acción, e como o diaño en venganza pola broma non lle deixou entrar, quedou por “aí” vagando eternamente coa súa lanterna.

A lanterna era a base de nabo, entón…de onde vén a cabaza?

Cando chegaron os primeiros colonos ingleses e irlandeses tiñan a tradición do nabo , pero se atoparon coas cabaza. Esta ofrecía mellores  características que o nabo: en primeiro lugar é máis grande que un nabo e pódese introducir unha vela, dando máis luz; en segundo lugar proporciona máis alimento; e en terceiro lugar é máis vistosa.

Existe tamén a lenda que se recorta a cabaza en forma de monstro e acéndese unha vela dentro para que Jack, Jack o da Lanterna, non se achegue a esa casa, empuñando a súa eterna luz para ver nas tebras…