Aquí tendes os relatos gañadores do XV Concurso de Contos de Cerdido.
Agardamos que vos gusten!
O conto dos nenos e nenas de Infantil
TIAGO EN CERDIDO.
Un neno chamado Tiago acaba de chegar a Cerdido.
Viña de Caranza.
A primeira noite que se deitou soñou que as nubes eran negras. Había unha gran tormenta porque os nenos comeran o Sol, que era de galleta e vainilla.
Vamos ao cole, dixeron os seus papás, todo era un soño.
Era un cole grande, de cores, con pistas de fútbol e areeiro. Un cole para comelo.
Esa noite Tiago non soñou, estaba contento e tiña novos amigos.
O conto de Anxo, de 1º
Os michiños son suaves e gustan de que os acariñen. MIAU!MIAU!
Os michiños son curiosos e moi xoguetóns.
RRR! RRR!
Os michiños gustan de beber leite e lamben a cunca.
UMM! UMM!
Os michiños teñen bigotes e unllas afiadas.
RAS! RAS!
Os michiños adoran durmir na súa mantiña.
BOA NOITE!
O conto de Saray, de 1º
UN COLEXIO QUE ARDE
Érase unha vez un pobo chamado A Barqueira que tiña un colexio ao que ían todos os nenos. Un día no colexio ardeu o comedor, non poideron comer no comedor, cada neno tivo que ir comer á súa casa.
O venres os nenos chegaron ao colexio e o comedor estaba listo, pintado con cores e debuxos novos.
Todos estiveron felices.
FIN
O conto de Lorena, de 2º
UN BO CORAZÓN.
Había unha vez unha nena que non tiña moito pero ela cría que sí.
Todos os días paseaba polo bosque e alí había unha casa na que vivían uns nenos que dicían que ela non tiña nada. Un día veu unha anciana que lle dixo:
- Non fagas caso a eses nenos, eles non teñen corazón e ti si.
Ao día seguinte cando entrou una casa dos nenos díxolles que non pasaba nada por non ter moitas cousas e os nenos pedíronlle perdón. Despois eran moi bos amigos.
Colorín colorado, este conto está acabado.
O conto de Irene, de 3º
NATALIA E OS GNOMOS.
Ao parque do Castro de Cerdido, ía xogar unha nena que se chamaba Natalia. Natalia tamén vivía en Cerdido.
Un día foi de merenda ao Castro cos seus pais e mentres os seus pais estaban tomando o café, ela foi ao parque. Cando baixaba polo tobogán pareceulle oír chorar a alguén e ao mirar debaixo, atopou dous gnomos chorando. Os gnomos contáronlle que saíran dun conto que trouxera un rapaz que vivía preto da fraga dos Casás e que se chamaba Brais.
Natalia levounos á súa casa, pois ao fin de semana seguinte ía ir a unha romaría. Levou os gnomos no peto do vestido e buscou a Brais, pois os gnomos dixéronlle como era. Ela buscou e buscou e atopouno debaixo dunha árbore lendo un libro. Natalia díxolle quen era e o que quería e entre os dous conseguiron que os gnomos volvesen ao libro do que saíron. E dende aquel día, Natalia e Brais son amigos e gardan un segredo… a existencia dos gnomos!
Pero iso cóntovolo outro día.
O conto de Noemie, de 4º
O ZOQUEIRO DA BARQUEIRA.
O zoqueiro da Barqueira que era coñecido polo nome de “O Lamelo”, era o meu avó.
Empezou a traballar dende moi novo para unha familia da Barqueira.
Os cartos que ía gañando íaos aforrando ata que xuntou para comprar un saco de zocas. Con ese primeiro saco foi a vender ás feiras. Os cartos que gañou invertiunos en comprar material para empezar a facer as súas propias zocas. E así foi como comezou meu avó nas feiras e pouco a pouco empezou a ser moi coñecido por Ortigueira, Cariño, Moeche, Cedeira, A Barqueira, etc. Por todos os sitios que preguntaban coñecían ao Lamelo porque era unha persoa moi agradable á que lle gustaba moito falar coa xente e ir ás feiras, traballo ao que se adicou ata o seu último día de vida.
Esta é a historia do meu avó e aínda que eu non me lembro del, todo o mundo me fala moi ben del.
O conto de Cristina, de 5º
AZUL E AZULITA
O pasado verán estaba en Cedeira, fun a unha tenda de animais, vin un periquito que me encantou e decicín mercalo. Chameino Aul e para que non se sentirá só pensei “haille que traer unha parella” e entón merquei a Azulita os cales son dous periquitos, como é lóxico, de cor azul.
Viven nunha gaiola grande con niño e bañeira, con dous columpios, casca de xiba e comedeiros con alpiste.
De alí a cinco meses, un xoves, houbo unha novidade “Que había no niño?” “Un ovo!!!” Poñían días alternos e chegaron a poner aa cinco en total
A partir deses intres Azulita estivo incubando e só saía para comer. Aos 18 días naceu o primeiro periquito e ao terceiro día naceu o segundo, pero os outros tres non saían. Máis adiante e co tempo, íanse facendo máis grandes coa axuda dos seus pais, que lles daban a papa con auga na boca.
Aos vinte días saíron do niño pero a miña sorpresa foi que a súa nai queríaos matar e agora case non se diferencian.
O conto de Pablo, de 6º
A AGUIA DE CERDIDO
Había unha vez unha aguia que se chamaba Petra, era pequeña e vivía nun niño en Cerdido. Un día Petra preguntoulle á súa nai que había noutros países, as súas culturas e os seus costumes, a nai díxolle que non o sabía porque nunca saíra de Cerdido. Ao chegar a noite, Petra deixoulle unha nota á súa nai que dicía: “Mamá, voume explorar o mundo, tranquila que estarei ben”: A nai levou unha alegría porque ninguén da súa familia saíra nunca de Galicia.
Primeiro Petra foi a Exipto, encontrouse cun camelo que se chamaba Mussa e acompañouno a visitar a tumba de Tutankamon máis as pirámides. Ao final do día Petra pediulle a Mussa que a acompañara a explorar nundo, Mussa aceptou. Despois foron a Xapón, alí atopáronse con Hiroki, un oso pardo que vivía nun estado de Xapón, Hokkaido. Hiroki díxolle a Mussa e a Petra que facían por Xapón. Petra díxolle que ela máis Mussa ían explorar polo mundo. Hiroki levou a Petra e a Mussa a aprender a cultura xaponesa e pasárono moi ben xogando coa tinta. Ao atardecer a Mussa ocorréuselle que Hiroki viñera con eles e él dixo que sí.
Por último foron a Brasil e alí coñeceron a Iyara, unha anaconda que bailaba samba. Iyara levou aos seus amigos ao seu ximnasio, onde ela bailaba capoeira e ensinoulles a bailala. Ao final foron todos a unha festa bailar samba.
Cando volveron a Cerdido Petra pediulles a Hiroki, Mussa máis Iyara que se quedaran a vivir en Cerdido. Eles aceptaron cunha condición, ser sempre amigos.
PARABÉNS A TODOS OS GAÑADORES E GAÑADORAS!!
