|
Chegará un día no que todos vivamos nunha terra na que reine a PAZ,
no que ricos e pobres, brancos e negros, mulatos ou mestizos unamos as mans nun xesto de PAZ,
no que sigamos un mesmo camiño, xuntando os nosos esforzos nun común afán de PAZ.
Chegará un día no que as armas calarán
e nos campos de batalla, cheos de sangue,
volverán engraecer mazarocas de PAZ,
dunha PAZ que, ao longo da historia, foi:
unha breve paréntese,
un bo propósito moitas veces malogrado,
unha ilusión case nunca realizable.
Chegará un día no que todos os nenos soldados estean no paro e as balas sexan rebuldeiros rapaces,
no que todos os exércitos queden licenciados e as escuadras só sexan ferramentas nas mans de carpinteiros e canteiros.
Chegará un día no que os correspondentes de guerra non teñan traballo e as novas bélicas desaparezan dos xornais,
no que de todos os dicionarios caían vocábulos como: xenreira,
cainita,
odio,
terrorismo,
violencia...
e os verbos apuntar e disparar só signifiquen:
pasarlle as preguntas do exame ao compañeiro e
lanzar con forza a pelota á portaría.
Chegará un día no que:
bomba equivalla a nova sorprendente,
serea só designe ás mitolóxicas criaturas metade muller e metade peixe,
as granadas sexan apetecibles froitas e paus da baralla as espadas,
antiga moeda lusa os escudos e só foguetes festeiros a pólvora.
|
