A SEN CONTO (Gemma Pasqual)

Non quería ser princesa, non quería ser liberada polo príncipe azul. Tampouco que o bico dun Príncipe  a devolvese á vida; nin que a salvase da explotación infantil, non quería esconderse na casa dos sete  ananiños e ser a súa criada ata que un príncipe a viñese rescatar. Non era capaz de renunciar á súa voz polo amor dun raparigo; nin esperaba que San Xurxo a salvase do  dragón. Nobres princesas condenadas a durmir ou ao silencio, por orde dunha  madrastra, dun pai ou dunha fada boa.

E  calzou os seus zapatos vermellos e fuxiu do seu conto, correu e correu buscando refuxio, converténdose nunha sen conto. Era unha sen libro, unha sen papeis, non a querían en ningures.

Nunha casca de noz navegou polo Mar das Letras, e naufragou. Nadaba  contracorrente, fortes ondas de frases afogábana, e cando se deu por vencida e se abandonou  á súa sorte, de súpeto, salvouna a capitá  Pippi  Långstrump, unha nena libre, xenerosa, que nunca se aburría, que se atrevía a cuestionar o razoamento dos adultos. Acompañada por  Matilda navegaban polo mar das letras para rescatar a todos aqueles personaxes que se aventuraban a cruzar o mar buscando un conto mellor. Heroínas con forte sentido da xustiza e do deber de protexer aos máis débiles.

Finalmente, despois de moitas tribulacións chegaron a porto seguro, o Porto da Biblioteca, o Paraíso do que lle falaba Borges. Un lugar cheo de tesouros afundidos, como lle dixera Virginia  Woolf; unha nave espacial que a levaría aos puntos máis afastados do universo; unha máquina do tempo que a transportaría ao pasado afastado e ao afastado futuro; unha saída a unha vida mellor, máis feliz e máis útil, como lle explicou Isaac  Asimov. Un lugar onde non necesitaba ser princesa para ser a protagonista de todos os contos.

Longa vida ás bibliotecas, refuxio de todos, tamén dos sen conto, dos sen libro, dos sen papeis, das nenas que non queren ser princesas e dos nenos que non queren ser heroes. Longa vida aos bibliotecarios e bibliotecarias, gardiáns do Paraíso, de máquinas do tempo e de grandes tesouros como son os libros.

O cartel desta edición do Día das Bibliotecas foi encargado ao ilustrador valenciano Miguel Calatayud e o pregón, a escritora tamén valenciana Gemma Pasqual.

Dende o 2016 o luns máis próximo ao 15 de outubro, festividade de Teresa de Jesús, celébrase o Día das Escritoras para reivindicar o labor e legado das escritoras ao longo de historia, lembrar as dificultades ás que se enfrontaron e destacar o valor das súas obras.

No ano actual o tema proposto para esta celebración é o amor, considerado desde a perspectiva das mulleres. “Un territorio amplo, complexo e contraditorio, labiríntico, atravesado por luces e sombras, grandes paixóns, pero tamén desdichas”,  en palabras de Clara Sanchis, actriz e música, comisaria da actual convocatoria. Na selección de textos para a súa lectura polos que Sanchis decidiu apostar, ofrécese un percorrido en torno ao significado que deron as escritoras de todos os tempos a este poderoso sentimento que unha óptica contemporánea da creación literaria non podía deixar de revisar. A que chamamos amor? Existe palabra máis subxectiva, polisémica e suxestiva? Cal é a súa relación coa liberdade? As autoras trataron moito o tema do amor. Expresaron as súas moitas luces, pero tamén as súas sombras.
Entre as autoras escollidas están as galegas Concepción Arenal, Emilia Pardo Bazán e Maruxa Orxales, os seus textos e os das restantes escritoras podes lelos premendo aquí.

Tamén nesta mesma data celébrase a Editatona do Día das Escritoras, unha xornada de edición en Wikipedia para mellorar os contidos sobre escritoras. Esta actividade busca visibilizar o legado literario de autoras hispanas e hispanoamericanas a través da edición, creación e mellora de artigos na enciclopedia libre desde unha perspectiva de xénero.

No noso centro contaremos, neste día, coa presenza de Chis Oliveira e Amada Traba que nos falarán e coas que falaremos da súa obra Ám@me: quen mellor ca elas para falar sobre o amor e o sexo no século XXI?

Preme nos números e descubrirás...

(23 Pseudogreguerías para o Día do Libro)

Os libros son:

alfombras que tapan a ignorancia,
armas cargadas de futuro,
andeis que sosteñen o coñecemento,
atrís que soportan a sabenza,
bañeiras nas que nos mergullamos para enchouparnos de coñecemento,
bulsos que acubillan tesouros,
cabezais que vixían os nosos sonos/soños,
cadeiras nas que descansan os saberes,
cafés cos que fartamos a sede de coñecemento,
canchas para a práctica da lectura,
casa que nos protexe da intemperie do descoñecemento,
colares que nos arrodean de saberes,
devezos de eternidade,
fundas que protexen as palabras,
gabetas que agochan segredos,
gasolineiras onde enchemos a mente de  saberes,
lámpadas que iluminan o noso espírito,
mesas de traballo dos lectores,
perchas das que colgan os coñecementos,
reloxos que poñen en hora o noso intelecto,
simulacros da vida mesma,
vasoiras que barren a ignorancia,
xanelas abertas ao coñecemento...