Events

Eu estivera noutros acontecementos importantes. Por exemplo, lembro como berraba descontrolado, perdidos xa os nervios, un estudante no paraninfo de masónica decoración da universidade compostelá, e todo porque se retrasaba un acto no que Dámaso Alonso, xa velliño, mais moi afouto, ía falar e recitar. Daquela foi brutal o contraste entre a actitude reverencial, case relixiosa, que se respiraba no ateigado local e os berros desaforados daquel energúmeno pedindo que comezase xa o acto.

Tamén acudira, de estudante, a algunha das súas conferencias, máis ou menos formais, sobre cuestións literarias nalgún colexio maior. Por suposto, lera moitas das súas obras, mais, sobre todo, agasallábame todos os días co que case sempre era o mellor do xornal: a columna “Á marxe”.

Obviamente, lera algún artigo de conspicuos columnistas que se referían a el como a “cara amable del nacionalismo”.

Aquel día, pois, non debería temer o que pasase. É certo que non prepararamos nada, que fiabamos todo á proverbial locuacidade e dotes para a conversa do convidado e á espontaneidade dun alumnado, ao que, a verdade, non motivaramos alén de lles anunciar a súa presenza.

Traía certa présa e non viña só, acompañábao un poeta balcánico: croata, bosníaco, ...,non lembro. Sole, a profe de lingua, presentouno. Pouco falou este e axiña lle deu paso ao estranxeiro, a quen lle pediu que recitase.