Escribiu pouco, quizás porque a súa actividade constante non llo permitiu, e porque a súa morte foi prematura. Cuantitativamente o seu labor literario foi pouco, pero o seu posto na renovación da cultura galega ninguén o discute.
Carballo Calero di que “exerceu máis ben unha influencia socrática que literaria”, foi un mestre de mestres.
Na revista “Nós” deixou ensaios importantes.
Esta función calada, escura e desapercibida, deixou nos seus diálogos a impronta do seu pensar e das súas actuacións. Conduce aos seus discípulos cara o galeguismo.
- Lenda :
- “Camiñantes”
- Contos:
- “Amañecer”: Conto de fonda sensibilidade.
- “Contos curtos”: varios contos curtos que aparecen publicados na revista Nós.
- Un romance.
- “Terencio Mac Swiney”: Artigo sobre este irlandés que loitou pola independencia de Irlanda contra os ingleses.
- Poesías:
- “ Lonxe”
- “Ano novo, vida nova”.
- Obra de teatro
- “A Domeadora”
- Artigos políticos:
- “Orientacións. Os camiños do agrarismo galego”
- “A significación profunda do galeguismo”.
- Ensaios:
- “A prosa galega”
- “Teoría cuasi trascendental da velocidade”.
