Gravacións dos Sonetos ao Val de Quiroga
Enviado por anónimo o Mér, 13/04/2016 - 17:02
Estas gravacións foron feitas entre o 4 e o 11 de abril de 2016 por alumnos, profesores e persoal non docente do IES de Quiroga.
Como detalle especial, e aproveitando a súa visita ó centro, Xosé Estévez, autor do prólogo do libro, gravou o derradeiro deles.
Grazas a todos/as pola vosa colaboración!
|
1 - Quiroga fáloche a ti para preguntar |
2 - Púcaro de mel, cunca de pureza (Lucía Visuña) |
|
| 3 - Tribo de meu, fermosa e silandeira (Miguel Delpont) |
4 - Terra de noso, carnal e apaixonada |
|
|
5 - A miña avoa Consuelo, A Quiroguesa |
6 - Escuras serras da Moá e do Caurel (Carlos J. González) |
|
|
7 - Ribas do Sil, lembranzas dun mosteiro |
8 - Vila de San Martiño, íntima e breve (Josefa López) |
|
| 9 - Tabernas do Tiberio e do Peniche (Sabela García) |
10 - Vello Sil das canciós e as aureanas (Suso Manteiga) |
|
| 11 - Meu río Quiroga, pequeno e algareiro (Saray Núñez) |
12 - ¡Ouh rumoroso Lor das augas claras (María Xosé López) |
|
| 13 - Viño quirogués, gustoso de beber (José Espinosa) |
14 - Noutro tempo pasado e lexendario (Eva Teijeiro) |
|
| 15 - Aló, no Hospital, o castro de Ar Maior (Andrea Pérez) |
16 - Cando o vrao é xa froito maduro (Melisa Pérez) |
|
| 17 - Torre Penela, Quirogas e Lamelas (Emily González) |
18 - O Sil está, en Sequeiros, encorado (Adrián Álvarez) |
|
| 19 - ¿Qué foi das vellas cazatas tan xentís (Álex Ferreiro) |
20 - Torre ruinosa, triste, silandeira (Paula González) |
|
| 21 - Pequeno e vello, ti, Montefurado (Adriana Pérez) |
22 - Fosco Piapáxaro que ollas montes sós (Alicia Chao) |
|
| 23 - Na compaña de Saleta eu descubrín (Mario González) |
24 - ¡Ouh sombrío Hospital de fértil chan (Julia Álvarez) |
|
| 25 - Castiñeiros do Val, meus castiñeiros (Marta Rellán) |
26 - Limoeiro florido e sorprendente (Marta Campos) |
|
| 27 - Por dentro vas calada e consumida (Beatriz Veiga) |
28 - Antergas vides chantadas no torrón (César Durán) |
|
|
29 - Quiroga, miña queiruga montesía |
30 - Pídoche a ti, Quiroga, os teus outonos |
