Entrevista a Xosé Martínez
Entrevista a Xosé Martínez sobre o Intercambio con Varese (Italia):
«O mesmo feito de viaxar leva consigo unha ensinanza intrínseca»
ENTREVISTADOR-Antes de nada gustaríame saber de onde xorde a idea do intercambio.
PEPE-Sí,a idea do intercambio xorde das relacións que mantivemos en anos pasados cun instituto de Nápoles,e entón había unha profesora que estivera de lectora de italiano e inglés aquí, Ángela Cermesoni, que era de Varese , nas proximidades de Milán. Un centro da mesma localidade púxose en contacto con nós por se nos interesaba participar nun intercambio lingüístico.
¿Qué se pretende conseguir co intercambio?
Sobre todo que se interrelacionen rapaces e rapazas de Cangas con rapaces e rapazas italianos, e que a lingua sexa o vehículo que os mova. Eles veñen precisamente a estudar máis ben español porque son dun centro no que estudian Turismo, no cal se imparten varias linguas, entre elas o español, o francés, o alemán e inglés.
Ou sexa, que teñen xa unha idade avanzada,¿non?
Sí, son de quinto curso .Teñen entre dezasete e dezaoito anos.
Aproximadamente,¿canto durará o intercambio?
O intercambio de alumnos aquí dura unha semana, do 21 o 28 de outubro.Nós temos pensado ir a Varese(Milán),do 12 o 19 de marzo.
¿Cantos alumnos van ser?
En principio van ser sobre 26. Son todas rapazas.Neste tipo de especialidades soe haber un maior interese por parte do alumnado feminino que o masculino.No noso caso irán 26 alumn@s ,neste caso mixtos,e dous ou tres profesor@s máis que aínda están por determinar.
¿Tense pensado facer algún tipo de actividade referente a eles?
Sí,temos pensado, aquí polo menos, facer unha presentación no centro. Ensinarlles non só a cultura española, que é o que lles interesa, senón tamén a cultura galega.Temos tamén previsto un programa no cal cheguen a participar nalgunha clase.Sobre todo aquelas nas que están os rapaces e rapazas cos que están convivindo nas súas casas.Ensinarlles o noso plantel educativo.Tamén se ten previsto realizar algunha actividade fora do centro.
¿Vaise facer con elas algún tipo de apilo ou axuda para a aclimatación a este centro?
Non.O ser xa alumnas maiores non creo que faga falla unha aclimatación estricta.Vou ter unha reunión con alumn@ s e con nais-pais para que os reciban o mellor posible.
Falando un pouco d@s alumn@s deste centro,¿como vai ser a súa estancia en Italia?
Ó ser unha viaxe a Italia a intención é sacarlle o maior proveito posible. Pese a que van rapaces e rapazas de distintos bacharelatos,pensamos parar un día en Roma e facer un periplo polo que é a Roma máis clásica.
Ou sexa,que vai ser unha viaxe cultural.
Sí. Ademais, cando cheguemos a Varese,temos pensado achegarnos ó seu centro, ás suas aulas, algo que eles van facer tamén aquí. E polo que me ten comentado, a profesora que está ó cargo, Georgia Bianchi, vainos ensinar a zona de Varese, que é unha zona preciosa.De feito, eles mandáronnos un CD composto por eles mesmos no que se resaltan as características principais da rexión.
¿Tense previsto algún plan de estudio especifico?
Non, máis que nada o importante é a convivencia e que se aprendan a expresar en castelá, xa que lles interesa. E xa que eles se expresan en inglés, a nosa pretensión é que os nosos tamén se expresen nesta lingua.
¿Cal é o seu papel dentro deste intercambio?
O meu é o de coodinador do centro, e máis que nada consiste en artellar a viaxe, contactar tanto cos coordinadores italianos coma coas familias aquí.
Ben, non sei se hai algo que vostede queira engadir ou falar de algo que non lle preguntei.
Eu creo que isto é moi interesante independentemente do valor cultural, educativo que poida ter, creo que os alumnos de cada país deben acostumarse a coñecer outros lugares .O mesmo feito de viaxar xa leva consigo unha ensinanza intrinseca. Estar nun aeroporto, que un rapaz se marea, saber onde ten que ir nun momento determinado..´.E fundamental , independentemente do sitio ó que se vaia. Ademáis , somos dos países nos que os alumnos viaxan menos. Noutros países están máis acostumados a viaxar a outros lugares. Hai certo temor dentro das familias a deixar viaxar, e ,moitas veces, non é só polo custo económico, que tamén o é en moitos casos, senón polo «medo». En todas as viaxes nas que eu participo, a miña ansia é esa precisamente: que o alumnado viaxe, que se relacione con outros rapaces e rapazas da súa idade…
Ben, pois moitas grazas . Encantado de falar con vostede.
Nada, home.