17. O pobres que somos
Una vez un pai de una familia moi rica levou ao seu fillo a pasear por el campo co firme propósito de que o seu pequeno vira o pobres que eran eses campesiños.
Pasaron un día e unha noite completos na destartalada casiña dunha familia moi humilde.
- Ao rematar a viaxe e de regreso á casa e no seu flamante automóbil, o pai preguntoulle ao seu fillo: Qué che pareceu a viaxe?
- Moi bonito,papi!!!.
- ¿Viches qué pobre pode ser a xente?. -Insistiu o pai.
- Sí, respondeu o neno.
- ¿E qué aprendiches , fillo? inquiriu o pai novamente.
- Vin, -dixo o pequeno- que nós temos un can na casa, eles teñen catro. Nós temos unha piscina que chega ata a metade do xardín, eles teñen un regato que non ten fin. Nós temos unhas lámpadas importadas no patio, eles teñen as estrelas. O noso patio chega ata a parede xunto á rúa, eles teñen todo un horizonte de patio.
Ao rematar o relato, o pai quedou mudo...... E o seu fillo engadiu:
- Gracias, papi, por ensinarme o pobres que somos.
É verdade que todo depende segundo como o mires. Se tes amor, amigos, familia, saúde, bo humor e unha actitude positiva da vida, ¡tes de todo!. E non se necesita diñeiro para ningunha destas cousas
