O día 30 de xaneiro celebramos na sala de usos múltiples do cole o DIA DA PAZ.
Os alumnos/as do 3º ciclo leron o poema de Gloria Fuertes "SOLO TRES LETRAS" e o poema de Lupércio Mundim "QUE SE CALLEN LOS CAÑONES".
Solo tres letras
Solo tres letras, tres letras nada más,
solo tres letras que para siempre aprenderás.
Sólo tres letras para escribir PAZ.
La P, la A, y la Z, sólo tres letras.
Sólo tres letras, tres letras nada más,
para cantar PAZ, para hacer PAZ.
La P de pueblo, la A de amar
y la zeta de zafiro o de zagal.
(De zafiro por un mundo azul,
de zagal por un niño como tú).
GLORIA FUERTES
Que se callen los cañones
Que se callen los cañones,
que dispensen los soldados,
porque las batallas son ilusiones
que sólo producen derrotados.
Que la paz siempre predomine
sobre la guerra y la violencia,
que el hombre nunca olvide
donde lleva su impertinencia.
Que los niños puedan jugar
con sus alegrías en sintonía,
que los adultos puedan brindar
a un futuro pleno de armonía.
Que las armas sean destruidas
porque sólo causan muerte y sufrimiento,
que nuevas alianzas sean tejidas
porque de la extinción no hay arrepentimiento.
LUPÉRCIO MUNDIM
Tamén interviron os máis pequenos cunha simpática recitación, adaptación da cantiga infantil "El patio de mi cole".
Cantamos todos xuntos a canción de Juanes "Odio por amor".
Levabamos luvas blancas e unha pegatina co lema deste ano:
"O último enfrontamento entre galegos e franceses foi na Batalla de Ponte Sampaio, no fondo da ría de Vigo. Nela participaron veciños de Soutomaior, Cotobade, Fornelos, Pontevedra, etc.
O exército francés mandábao o mariscal Ney, un veterano militar que nunca perdera batalla.
Os dous bandos enfrontáronse nas beiras do río Verdugo. Os galegos cortaron a ponte para impedir o avance de Ney. Os de Cotobade e Soutomaior construíron canóns de pau, feitos con tronco de Carballo ou de buxo que vaciaban por dentro, como tubos. Estas inxeniosas pezas artilleiras rebentaban ao primeiro disparo, pero conseguían asustar ao enemigo. Ney intentou vadear o río por varios lugares, pero impedíronllo os veciños, que coñecían mellor o terreo, e ordenou a retirada.
Os guerrilleiros venceran ao vello raposo. Era o 9 de xuño de 1809.
Días máis tarde as tropas napoleónicas abandonaban Galicia para sempre."
Os guerrilleiros
Col. A Nosa Historia
Ed. A Nosa Terra
O venres 29 de Xaneiro todo o alumnado do Centro (agás os pequerrechos de 3 anos) celebramos na Praza da Ferrería en Pontevedra o acto conxunto co resto dos colexios de Pontevedra.
Este ano elexiuse como lema "Camiñamos pola Paz" e diseñouse a seguinte pegatina:
(Fai clic nela para ver as nosas fotos)
.
O programa da xuntanza foi o seguinte:
Presentación a cargo de Manolo Fernández, periodista de Radio Pontevedra e Localia.
Todos xuntos cantamos a versión de Fuxan os Ventos do poema “ Irmaus” de Celso emilio Ferreiro (Longa noite de Pedra-1962)
Lectura dunhas mensaxes de paz.
Entrega á Cruz Vermella da recadación da colecta que se fixo nos colexios para axudar ós damnificados de Haití.
Marcha “CAMIÑAMOS POLA PAZ” percorrendo os Soportais, Praza de Curros Enriquez, rúa Real, Praza Méndez Núñez, rúa Sarmiento, Praza da Leña, rúa Pasantería e volta de novo á Praza da Ferrería.
Lectura dun breve manifesto pola PAZ , saúdo do Concelleiro de Educación e da Presidenta das FANPAS.
Para rematar levouse a cabo o acto simbólico da solta de pombas e, ó mesmo tempo que cantábamos de novo, colocouse unha pancarta nas escalinatas do edificio de Facenda co lema elixido este ano: “Camiñamos pola PAZ”.
Os nenos e as nenas do noso cole fixemos, ademáis, uns bandeiríns cunha mensaxe de solidariedade con Haití combinando as cores das bandeiras galega e haitiana.
Preme no reproductor do principio da páxina para escoitar a canción:
.
“IRMÁNS”
Camiñan ó meu rente moitos homes,
non os coñezo. Sonme estranos.
Pero tí que te alcontras alá lonxe,
mais alá dos desertos e dos lagos,
mais aló das sabanas e das illas,
coma un irmau che falo.
Si é tua a miña noite,
si choran os meus ollos o teu pranto,
si os nosos soños son iguales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sexan distintas
e tí negro i eu branco,
e tendo semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Por enriba de tódalas fronteiras,
por enriba de muros e valados,
si os nosos berros son iguales,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sexan distintas
e tí negro i eu branco,
e tendo semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Común témo-la patria,
común a loita ambos,
a miña mau che dou,
é mau de irmau,
coma un irmáu che falo.
Anque as nosas palabras sexan distintas
e tí negro i eu branco,
e tendo semellantes as feridas,
coma un irmáu che falo.
Se sintes en probeza,
se sofres inxusticia,
se cheo de rabexa
encirras á cobiza
do teu peito o can,
pra tí chea de forza
vai miña mau, irmán.
