Hai moitos anos viviron en Galicia os pobos celtas e deixaron entre outras moitas cousas, costumes e crenzas.
Crían que aquel/a que tivera a calaveira dun inimigo/a posuiría a forza máxica da súa pantasma.
Colocábanas encendidas nos lugares estrátexicos, servíndolle de defensa do mal. A festa do Samaín era en datas misteriosas, cadrando nos días nos que se rendía culto ós mortos e ás mortas. Ó chegaren as longas noites de outono, @s celtas celebraben o Samaín , colocando calaveiras encendidas nos cruces de camiños, nos muros, arredor dos castros . . . para espantar os malos espíritos. Agora lembramos esta celebración o 1 de novembro día de defuntos, data de meigas, pantasmas e bruxas.
