A materia de educación dixital de 3º de ESO desenvolve un papel moi importante para os alumnos xa que lles proporciona un conxunto de coñecementos e de técnicas moi importante no mundo dixital. Neste sentido, esta materia achégalle ao alumno a capacidade de analizar e redeseñar a relación entre os dispositivos tecnolóxicos e as necesidades sociais, ámbito no que a innovación e a constante renovación que lle son propias dotan esta materia dunha gran relevancia educativa.

Na resolución de problemas con ferramentas dixitais conxúganse, ademais da innovación, elementos como o traballo en equipo ou o carácter emprendedor, que son imprescindibles para formar unha cidadanía autónoma e competente. Ademais, o coñecemento das tecnoloxías da información proporciona unha imprescindible perspectiva científico-tecnolóxica sobre a necesidade de construír unha sociedade formada por unha cidadanía crítica con respecto ao que acontece arredor dela.

A metodoloxía é o conxunto de recursos pedagóxicos, estratexias, e procedementos que usa o docente para levar a cabo o proceso de ensino-aprendizaxe, coa finalidade de que o alumnado acade os obxectivos, competencias e contidos programados.

En primeiro lugar, dende unha perspectiva constructivista do ensino, onde é o alumnado quen constrúe o seu propio coñecemento, é necesario deseñar unha metodoloxía que explore as ideas previas do alumnado para promover unha aprendizaxe significativa. Trátase dunha metodoloxía activa e participativa, na que o alumnado non é un simple receptor pasivo, senón o protagonista do proceso, e o profesor é un facilitador das experiencias que levan á aprendizaxe. Para iso, é necesario un enfoque multidisciplinar do proceso educativo, implicando ás familias no seguimento do alumnado.

É necesario ter en conta os diferentes ritmos de aprendizaxe do alumnado, xa que uns serán máis rápidos adquirindo novos contidos e outros máis lentos. Isto ten moito que ver co nivel de motivación e co estilo de aprendizaxe de cada un. É fundamental motivar ao alumnado conectando os obxectivos de aprendizaxe cos seus intereses, xerando un clima de curiosidade e relacionando a materia coa resolución de problemas do mundo real. Os estilos de aprendizaxe pódense relacionar coa Teoría das intelixencias múltiples de Gardner, que considera que cada persoa ten máis potenciada unha maneira concreta de aprender (visual, musical, lóxica, verbal, etc), polo que é moi importante combinar tarefas explicativas, con gráficas, imaxes, traballos individuais, grupais, etc.

Según estes principios, as estratexias metodolóxicas usadas nas UD son:

a) Método expositivo. Trátase da realización de exposicións orais estruturadas e sistematizadas dos contidos da materia. Será empregado tanto o alumno como polo profesor. O obxectivo é transmitir moita información en pouco tempo. Busca motivar ó grupo e presentar contidos e obxectivos formativos.

b) Traballo individual e cooperativo. É necesario o estudo persoal para o desenvolvemento da propia persoa, e o traballo en grupo, onde ademáis do enriquecemento e aprendizaxe compartido, se favorece a integración, coevaluación, adquisición de valores de respecto e tolerancia.

c) Memorización comprensiva de conceptos, fórmulas, leis, teorías, etc..., incorporando os novos coñecementos aos esquemas de pensamento previos.

d) Tarefas integradas. Actividades que traballan simultaneamente varias competencias clave como vimos no apartado de competencias.

e) Elaboración de sínteses, comentarios de textos, vídeos, exposicións orais, mapas conceptuais, para axudar a centrar a información relevante e levar a iniciativa dun aprendizaxe autónomo, así como contribuír á CCL.

f) Resolución de problemas. Exercicios nos que deben aplicar os contidos aprendidos á resolución de problemas, situacións da vida real, etc.

g) Tarefas de reforzo/ampliación tendo en conta os diferentes ritmos de aprendizaxe.

Tendo en conta os principios e estratexias metodolóxicas, as UD organízanse en 5 tipos de actividades de ensino-aprendizaxe:

a) Iniciais. Actividades para explorar as ideas previas (chuvias de ideas, coloquio, test individual), espertar a curiosidade, motivar (video, animación).

b) Desenvolvemento. Para introducir os contidos do tema e afondar sobre eles: exposición do profesor (usando as TIC, encerado, applets, etc), traballos individuais/grupais, realización de redaccións sobre artigos técnicos, boletíns de problemas, tarefas de investigación, elaboración de mapas conceptuais, exposicións orais, etc...

c) Consolidación. Para reforzar a adquisición significativa dos contidos xa desenvoltos: proxecto trimestral, exposicións orais, vídeo, applets, taller, etc.

d) Avaliación. Para determinar o grao de consecución dos elementos curriculares propostos: exame, observación, exposición oral, caderno de clase.

e) Reforzo/ampliación. Mediante actividades coma as expostas arriba.

Respecto aos agrupamentos na aula, realizaranse dun xeito flexible en función da tarefa e tendo en conta os diferentes ritmos de aprendizaxe e características persoais, favorecendo a integración. Referente aos espazos, farase uso principalmente da aula de informática. A distribución do tempo será flexible e adaptable ás circunstancias (nivel de concentración, complexidade da tarefa, etc), tendo en conta que a capacidade máxima de concentración dun adolescente ronda os 20-30 min seguidos, polo que será preciso variar o tipo de actividade varias veces durante a sesión.

É un dos piares da pedagoxía constructivista da educación. Sirve para facer un diagnóstico do alumnado, explorar os seus coñecementos previos e circunstancias persoais, e coñecer así as posibilidades de aprendizaxe para axustar mellor o proceso de ensino. Realízase unha avaliación inicial nas primeiras semanas recollendo información específica de cada alumno (dpto. orientación, profesor do curso anterior, expediente académico), e a través dun test realizado nunha sesión de aula con preguntas tipo para avaliar se o alumnado posúe un grao mínimo nas competencias clave máis relacionadas coa materia.

Ademais, realizarase unha avaliación inicial na primeira sesión de cada UD mediante as actividades xa descritas (chuvia de ideas, comentario de imaxes, tests, etc) en grupo grande, pequenos, ou de xeito individual. O obxectivo é aflorar os coñecementos adquiridos noutros cursos académicas, na familia, ideas erróneas, etc para reaxustar o proceso ou facer un repaso se é preciso. Non se utiliza esta avaliación inicial para a cualificación das unidades.

Correspóndelle ó departamento de Tecnoloxía a elaboración dun programa de reforzo destinado a que os alumnos recuperen as aprendizaxes non adquiridas e deberán superar a avaliación correspondente ó devandito plan.

A avaliación do programa de reforzo terase en conta para os efectos de cualificación das materias non superadas. Cada profesor desenvolverá no curso no que imparte docencia.

Partindo da aula como reflexo da sociedade, a diversidade é unha realidade social. Unha realidade derivada da singularidade biolóxica, psicolóxica, social e cultural de cada alumna e cada alumno. A resposta educativa a esa diversidade debe concretarse en cada un dos proxectos educativos, realizando medidas e accións apropiadas ás diferentes características, potencialidades, ritmos e estilos de aprendizaxe, motivacións e intereses e situacións sociais e culturais de todo o alumnado. O obxectivo educativo, é conseguir que todas as persoas alcancen o máximo desenvolvemento persoal e social.

Como se comentou anteriormente, entre o alumnado existen diferentes ritmos e estilos de aprendizaxe. Ademais, na aula conviven variedade de situacións persoais, físicas, psicolóxicas, sexuais (orientación e identidade), familiares (niveis culturais, de motivación, interese polo rendemento,), sociais (nivel económico, facilidades para estudiar, internet na casa), intereses culturais, motivación, etc.

A educación debe ser flexible para adecuarse á diversidade, e garantir a equidade compensando as desigualdades mediante os medios necesarios. Polo tanto, forma parte da tarefa diaria do profesor, adaptar o ensino e a metodoloxía ordinaria segundo as características concretas de cada alumno/a mediante traballos en grupo que fomentan a integración, materiais que atendan os múltiples tipos de intelixencias (visuais, orais, textos, esquemas...), tarefas de reforzo/ampliación para os diferentes ritmos de aprendizaxe, etc.

Pero, dentro desta diversidade, existen casos que requiren unha atención diferente da ordinaria, é o alumnado con NEAE. Traballaremos conxuntamente co Departamento de Orientación por se detectaramos calquer comportamento que nos indique que podamos atoparnos ante un caso incluíble neste epígrafe.

As medidas que se tomarán responden aos principios de “normalización e inclusión”, tentando aplicar en primeiro lugar medidas ordinarias coma reforzos en vez de adaptacións curriculares, e sempre orientadas á integración do alumnado.

O seguimento desta PD terá lugar nas reunións mensuais de departamento onde se verán as incidencias e se plantexarán as correccións e adaptacións oportunas.

Ao remate do curso, realízase unha Memoria onde se recollen os resultados das avaliacións, xuízos de valor, e propostas de mellora, que servirá como punto de partida para o curso seguinte.