A tecnoloxía desenvolve un papel fundamental na sociedade actual, porque proporciona un conxunto de coñecementos e de técnicas que permiten satisfacer as necesidades individuais e colectivas. Neste sentido, a tecnoloxía achégalle ao currículo a capacidade de analizar e redeseñar a relación entre os dispositivos tecnolóxicos e as necesidades sociais, ámbito no que a innovación e a condición de inmediata que lle son propias dotan esta materia dunha grande relevancia educativa. Na resolución de problemas tecnolóxicos conxúganse, ademais da innovación, elementos como o traballo en equipo ou o carácter emprendedor, que son imprescindibles para formar unha cidadanía autónoma e competente. Ademais, o coñecemento da tecnoloxía proporciona unha imprescindible perspectiva científico-tecnolóxica sobre a necesidade de construír unha sociedade sustentable, formada por unha cidadanía crítica con respecto ao que acontece arredor dela.

A materia organízase en cinco bloques interrelacionados: O proxecto tecnolóxico; Deseño e fabricación; Elementos de máquinas, sistemas e robots; Programación, automatización e robótica; Documentación e comunicación dixital.
A posta en práctica do bloque «O proxecto tecnolóxico» será mediante estratexias e metodoloxías que teñan como fin unha aprendizaxe baseada no desenvolvemento de proxectos.
Así, incorporaranse técnicas actuais adaptadas do mundo empresarial e industrial, en consonancia coas tendencias educativas doutros países. Ademais, aborda o coñecemento e a aplicación de criterios de sostibilidade no uso de materiais, no deseño de procesos e en cuestións enerxéticas, recoñecendo a importancia da diversidade persoal, social e cultural e incidindo sobre temas como as comunidades abertas de aprendizaxe e servizos á comunidade cun compromiso activo, tanto no ámbito local como no global. Trátase dun bloque transversal que se debe abordar globalmente, integrado xunto cos outros bloques de contidos, de maneira que os proxectos que se desenvolvan na aula utilicen as estratexias propostas e se realicen con criterios de sostibilidade.
O bloque «Deseño e fabricación» abrangue o proceso de investigación, ideación, deseño e fabricación de obxectos e recolle especialmente as ferramentas de deseño asistido por ordenador en tres dimensións e a fabricación dixital.
O bloque «Elementos de máquinas, sistemas e robots» trata de aplicar coñecementos de mecánica, electrónica, pneumática e compoñentes dos sistemas de control para deseñar, construír e controlar sistemas automáticos e robots que sexan capaces de realizar tarefas de forma autónoma.
O bloque «Programación, automatización e robótica» establece as bases, non soamente para entender, senón tamén para saber programar ordenadores ou dispositivos móbiles.
A incorporación de módulos de intelixencia artificial e técnicas de enxeñaría de datos ofrece aquí un valor engadido. Nesta mesma liña, a integración de telecomunicacións nossistemas de control ábrelle a porta á internet das cousas e permite o seu uso en aplicacións prácticas ao poder responder ás necesidades persoais ou colectivas.
O bloque «Documentación e comunicación dixital» inclúe un adecuado tratamento da fase de presentación e comunicación de resultados, como un aspecto chave para a difusión dos traballos realizados.

A metodoloxía é o conxunto de recursos pedagóxicos, estratexias, e procedementos que usa o docente para levar a cabo o proceso de ensino-aprendizaxe, coa finalidade de que o alumnado acade os obxectivos, competencias e contidos programados. En primeiro lugar, dende unha perspectiva constructivista do ensino, onde é o alumnado quen constrúe o seu propio coñecemento, é necesario deseñar unha metodoloxía que explore as ideas previas do alumnado para promover unha aprendizaxe significativa. Trátase dunha metodoloxía activa e participativa, na que o alumnado non é un simple receptor pasivo, senón o protagonista do proceso, e o profesor é un facilitador das experiencias que levan á aprendizaxe . Para iso, é necesario un enfoque multidisciplinar do proceso educativo, implicando ás familias no seguimento do alumnado. É necesario ter en conta os diferentes ritmos de aprendizaxe do alumnado, xa que uns serán máis rápidos adquirindo novos contidos e outros máis lentos. Isto ten moito que ver co nivel de motivación e co estilo de aprendizaxe de cada un. É fundamental motivar ao alumnado conectando os obxectivos de aprendizaxe cos seus intereses, xerando un clima de curiosidade e relacionando a materia coa resolución de problemas do mundo real. Os estilos de aprendizaxe pódense relacionar coa Teoría das intelixencias múltiples de Gardner, que considera que cada persoa ten máis potenciada unha maneira concreta de aprender (visual, musical, lóxica, verbal, etc), polo que é moi importante combinar tarefas explicativas, con gráficas, imaxes, traballos individuais, grupais, etc. Según estes principios, as estratexias metodolóxicas usadas nas UD son: a) Método expositivo. Trátase da realización de exposicións orais estruturadas e sistematizadas dos contidos da materia. Será empregado tanto o alumno como polo profesor. O obxectivo é transmitir moita información en pouco tempo. Busca motivar ó grupo e presentar contidos e obxectivos formativos. b) Traballo individual e cooperativo. É necesario o estudo persoal para o desenvolvemento da propia persoa, e o traballo en grupo, onde ademáis do enriquecemento e aprendizaxe compartido, se favorece a integración, coevaluación, adquisición de valores de respecto e tolerancia. c) Memorización comprensiva de conceptos, fórmulas, leis, teorías, etc..., incorporando os novos coñecementos aos esquemas de pensamento previos. d) Tarefas integradas. Actividades que traballan simultaneamente varias competencias clave como vimos no apartado de competencias. e) Elaboración de sínteses, comentarios de textos, vídeos, exposicións orais, mapas conceptuais, para axudar a centrar a información relevante e levar a iniciativa dun aprendizaxe autónomo, así como contribuír á CCL. f) Resolución de problemas. Exercicios nos que deben aplicar os contidos aprendidos á resolución de problemas, situacións da vida real, etc. g) Tarefas de reforzo/ampliación tendo en conta os diferentes ritmos de aprendizaxe. Tendo en conta os principios e estratexias metodolóxicas, as UD organízanse en 5 tipos de actividades de ensinoaprendizaxe: a) Iniciais. Actividades para explorar as ideas previas (chuvias de ideas, coloquio, test individual), espertar a curiosidade, motivar (video, animación). b) Desenvolvemento. Para introducir os contidos do tema e afondar sobre eles: exposición do profesor (usando as TIC, encerado, applets, etc), traballos individuais/grupais, realización de redaccións sobre artigos técnicos, boletíns de problemas, tarefas de investigación, elaboración de mapas conceptuais, exposicións orais, etc... c) Consolidación. Para reforzar a adquisición significativa dos contidos xa desenvoltos: proxecto trimestral, exposicións orais, vídeo, applets, taller, etc. d) Avaliación. Para determinar o grao de consecución dos elementos curriculares propostos: exame, observación, exposición oral, caderno de clase. e) Reforzo/ampliación. Mediante actividades coma as expostas arriba. Respecto aos agrupamentos na aula, realizaranse dun xeito flexible en función da tarefa e tendo en conta os diferentes ritmos de aprendizaxe e características persoais, favorecendo a integración. Referente aos espazos, farase uso principalmente da aula de informática. A distribución do tempo será flexible e adaptable ás circunstancias (nivel de concentración, complexidade da tarefa, etc), tendo en conta que a capacidade máxima de concentración dun adolesce

É un dos piares da pedagoxía constructivista da educación. Sirve para facer un diagnóstico do alumnado, explorar os seus coñecementos previos e circunstancias persoais, e coñecer así as posibilidades de aprendizaxe para axustar mellor o proceso de ensino. Realízase unha avaliación inicial nas primeiras semanas recollendo información específica de cada alumno (dpto. orientación, profesor do curso anterior, expediente académico), e a través dun test realizado nunha sesión de aula con preguntas tipo para avaliar se o alumnado posúe un grao mínimo nas competencias clave máis relacionadas coa materia. Ademais, realizarase unha avaliación inicial na primeira sesión de cada UD mediante as actividades xa descritas (chuvia de ideas, comentario de imaxes, tests, etc) en grupo grande, pequenos, ou de xeito individual. O obxectivo é aflorar os coñecementos adquiridos noutros cursos académicas, na familia, ideas erróneas, etc para reaxustar o proceso ou facer un repaso se é preciso. Non se utiliza esta avaliación inicial para a cualificación das unidades.

Entre outras, contémplanse as seguintes medidas de atención á diversidade:

- Aplicación dos protocolos educativos específicos (TEA, TDAH, etc.) ao alumnado que o requira

- Adecuación da organización e xestión da aula ás características do alumnado

- Adaptación dos tempos, instrumentos ou procedementos de Avaliación

- Desdobramento de grupos

- Reforzo educativo e apoio con profesorado do departamento

- Programas de enriquecemento curricular (a.a.c.c.)

- Adaptacións curriculares

No caso do alumnado que permaneza un ano máis no mesmo curso, seguiranse o establecido no plan específico personalizado elaborado polo equipo docente baixo a coordinación do profesorado titor.

O seguimento da programación realizarase periodicamente nas distintas reunións de departamento, e a través do apartado de "Seguimento" da aplicación Proens.

Para cada UD comprobaranse as datas de inicio e final, a correspondencia entre sesións previstas e realizadas e o grado de cumprimento do programado para a unidade.

No caso de detectar problemas realizaranse as propostas de mellora e correccións necesarias.

Ao remate do curso realizarase unha avaliación da programación mediante unha táboa de cotexo, baseada nos indicadores de logro do apartado 8.1 desta programación.

Na última semana do curso realizarase entre o alumnado unha avaliación da actividade docente, baseada nos indicadores de logro do apartado 8.1 desta programación.