fr. subst. Espazo que envolve unha unidade de tráfico que circula por unha vía e no cal se pode desprazar de maneira imprevista.

fr. subst. Espazo da vía pública onde non está permitida a circulación de vehículos de motor nin de ciclomotores, exceptuando os vehículos de urxencia, os taxis que transportan persoas de mobilidade reducida, vehículos privados dos residentes e, por veces, vehículos de carga e descarga e de servizos. Nesta zona teñen prioridade de paso os peóns. É frecuente nos núcleos residenciais e nas zonas comerciais ou de lecer das áreas urbanas.

fr. subst. Lesión moi grave producida sobre a columna vertebral. É unha lesión moi frecuente nos accidentes de tráfico. Pode producir tetraplexía ou paraplexía.

véx. permiso por puntos.

fr. subst. Ruta a pé protexida polas autoridades para que os peóns (especialemente os escolares) poidan transitar con todas as garantías de seguridade.

s.f. Marxe máis extrema dunha vía de comunicación, normalmente das vías urbanas, que polo xeral aparece elevada respecto do resto da plataforma para protexer a circulación dos peóns. Cast. acera.

s.f. Marxe dunha estrada, situada dentro da calzada, marcada cunha liña branca continua e lonxitudinal, que se destina á circulación de peóns, bicicletas e vehículos de tracción animal e, se é o caso, á parada incidental de vehículos. Cast. arcén.

s.m. Aglomeración do tráfico que impide a circulación fluída. Sin. atoamento.

s.f. Dano incidental sufrido por calquera vehículo que dificulta ou impide a circulación.