En Barcelona en 1909, tivo lugar unha revolta popular contra a decisión do goberno de Maura de mobilizar aos reservistas para actuar en Marrocos e sofocar as rebelións que ameazaban as posesións españolas. As clases populares non tiñan posibilidade algunha de librarse do servizo militar ao contrario que a burguesía que podía redimir do servizo a través dun pago. Esa situación inxusta levou a unha mobilización popular en contra do traslado das tropas, pero tamén foi unha algarada de tipo anticlerical que conlevou a destrución de igrexas e violación de monxas e tumbas. O goberno actuou con contundencia efectuando numerosas detencións, responsabilizando dos feitos ao mestre anarquista Ferrer Guardia. O seu enxuizamento casou numerosas protestas por consideralo infundado e acabou por orixinar a caída de Maura do goberno.