A enquisa, artigo de Víctor Freixanes publicado na Voz de Galicia

Víctor Freixanes 

A enquisa

 14/06/2009 Voz de Galicia

Ningún demócrata pode opoñerse a que se consulte a cidadanía. Sobre calquera cuestión. Tamén sobre esta. Mágoa que non pregúntellenos sobre outras, igualmente transcendentes, promesas que se fan nas campañas electorais, por exemplo, e que logo non se cumpren (e que case ninguén reclama).

Ningún demócrata, repito, pode rexeitar unha consulta que, aínda que non sexa vinculante (non é un referendo), debería permitirnos coñecer ou grao de aceptación, de dificultade, de conflitividade ou de expectativas que calquera actuación de Goberno esperta nos cidadáns (depositarios ao cabo dá soberanía).

Pero as cousas hai que facelas ben. Para que teñan sentido. E mesmo para que sexan fiables, se iso é ou que se pretende.

A consulta (enquisa) que ou Goberno de Galicia está a facer lestes días aos pais e ás nais, coincidindo co final do curso escolar, sobre ou grao de implantación e ou posible tratamento que poida recibir a lingua galega non sistema educativo, nace viciada de principio, viciada de parte, deberiamos dicir, ou que en termos xurídicos significa: nula de seu, por como se fai e polo momento en que se fai. Xa non falo dás intencións con que se fai, que, se cadra, tamén.

Unha consulta destas características, á marxe dá consideración táctica ou estratéxica que queiramos darlle, debería reunir uns requisitos que de ningunha maneira se cumpren.

Primeiro: tería que formularse cun cuestionario máis amplo, cientificamente avaliado, que sitúe realmente ou idioma non seu contexto, ata na legalidade vixente (Estatuto de Autonomía, Lei de Normalización Lingüística).

Segundo: debería realizarse dende institucións independentes, non dende unha dás partes implicadas. Existen non país organismos competentes que, noutras circunstancias, poderían, e se cadra mesmo deberían, realizar esta sondaxe (as Universidades, ou Instituto dá Lingua Galega, a Real Academia Galega, ou Consello da Cultura Galega, por citar só algúns, mesmo de carácter institucional). Neste sentido a consulta é claramente sectaria.

Terceiro: unha consulta destas características non pode facerse en quente, enguedellados neste clima de liortas partidarias nas que a lingua (a lingua propia de Galicia) preséntase ou coma unha mercadoría de transacción ou coma unha arma que se arrebola contra ou contrario segundo interésesvos de cada parte. ¿De que consenso podemos falar con este tipo de prácticas?

Cuarto: ¿que garantías

de que vos resultados respondan á opinión libremente expresada e non sexan amañados a conveniencia dá parte contratante? ¿Ou-a institución de arbitraxe que debería garantir a fiabilidade do inquérito?

Quinto: ¿que nivel de coñecemento obxectivo ten a cidadanía sobre estas cuestións, abafada pola guerra mediática que está tendo lugar e sen capacidade de debate? ¿Por que exclusivamente vos pais e non ou conxunto dous cidadáns? ¿E vos profesores? ¿Non teñen nada que dicir? ¿Alguén cre, sinceramente, que por esta vía imos construír un modelo integrador?

 O enlace co artigo da Voz

http://www.lavozdegalicia.es/opinion/2009/06/14/0003_7784276.htm?idioma=galego