BIOLOXÍA, XEOLOXÍA E CIENCIAS MEDIOAMBIENTAIS
Esquema de temas
-
-
Cos meus mellores desexos para o próximo 2024
-
En que orde teño que presentar toda a información da que dispoño sobre un tema para o que debo elaborar un traballo?
Neste manual se explica como se redacta un traballo científico. Internacionalmante está aceptado que estes son os puntos a tratar e neste orde se deben tocar.
Aquí se che explica que información debes aportar en cada un dos apartados
-
O caderno de notas e actividades de clase será corrixido periodicamente pola profesora coa intención de comprobar que atendes de modo adecuado ás indicacións que se dean en clase. Será valorado así mesmo coa rúbrica que se ofrece. Debes leela para comprobar a que detalles lle tes que prestar atención.
-
Os exames son o máis temido por tódolos estudiantes. Debemos abordalos de forma serena e tranquila. Están feitos para que demostres o que sabes, non para pillar ó alumno no que se deixou por saber. Mira esta presentación e trata de recordar: CALMA, TRANQUILIDADE¡¡
-
-
Esta é a presentación que nos ofrece a nosa editorial
-
-
Veremos como tódolos seres vivos deste mundo son moi iguais; é dicir, estan formados polos mesmos tipos de BIOELEMENTOS, que se unen para formar BIOMOLÉCULAS que, a súa vez se organizan para conformar os orgánulos celulares que constitúen as CÉLULAS.
Vamos a estudiar, polo tanto estes tres primeiros niveis de organización, ben estudiados.
Mais adiante, nas seguintes unidades, veremos como funcionan os distintos tipos de ÓRGANOS (que xa son distintos se estamos a falar dos diferentes tipos de seres vivos). Veremos como se asocian para formar APARELLOS e SISTEMAS.
O seguinte nivel de organización é o ORGANISMO.
Cada organismo funciona individualmente; pero soemos asociarmonos para conformar POBOACIÓNS (o conxuntos dos individuos dunha mesma especie que viven no mesmo lugar).
Diferentes especies compoñen un ECOISTEMA; E tódolos ecosistemas do planeta conforman a BIOSFERA
É importante dominar este tema "ó dedillo" e imos poñer todo o noso esforzo en elo, pois é a base do funcionamento de tódolo demáis
E é a base tamén do longo programa que temos para o curso que ven (no que quero que entredes cos pés ben firmes)
-
Como dixemos, non tódolos elementos da táboa periódica conforman os seres vivos, ou, a lo menos, na mesma proporción.
Aqueles que conforman as moléculas dos seres vivos lles chamamos BIOELEMENTOS, que se combinan para formar BIOMOLÉCULAS. Xeralmente se unen mediante enlaces covalentes, que son enlaces bastante estables.
Iso non significa que non podan reaccionar entre eles para conformar outras moléculas diferentes. En realidade vivir consiste niso: destruír unhas moléculas para formar outras que nos conveñen máis. E, como en todo, hai que traballar gracias a unha enerxía que temos que obter de algún lado. Xa veremos que posibilidades temos.
Esta presentación é como unha síntese dos apuntes que quero que estudiemos de forma detallada.
-
Nesta presetación non só se nos explican as particularidades deses elementos químicos que forman as principais moléculas dos seres vivos, senón tamén os tipos de enlaces que se establecen entre eles e cales son, por tanto, as razóns de que as moléculas orgánicas (biomoléculas) se comporten como o fan e podan realizar as funcións que realizan no mantemento da VIDA
-
Non sendo no asunto das propiedades da molécula de auga e as funcións que realiza, no demáis, cumpre bastante ben. Os vídeos serven para unha mellor comprensión dos temas. -
Segundo o organismo do que esteamos a falar o contido de auga pode ser maior ou menos. Pero, para a existencia da vida é imprescindible a auga.
Nós podemos pasar uns días sen comer, en caso de necesidade. Pero sen auga é imposible. (só hai que pensar en que nos intoxicaríamos ó non haber quen retirara os refugallos do medio extracelular que se forman como consecuencia do noso metabolismo)
Agora veremos as razóns.
Polo de pronto poño aquí tódolos apuntes do autor: J.L. Sánchez Gullén., porque non fun capaz de separar cada tema individualmente.
Se podo xa os separarei máis adiante.
-
Realizaranse na semana previa ao Entroido
-
SO PARA PRESENTACIÓN NA CLASE
-
Agora xa estudiamos as características das principais biomoléculas inorgánicas e orgánicas e as funcións que desempeñan cada unha delas.
Comezamos polos GLÍCIDOS.
Tradicionalmente se lles chamaba Carbohidratos ou Hidratos de Carbono porque inicialmente, a primeiros do século 20, non se coñecía máis que a súa fórmula emprírica e daba a sensación de que levaban tantas moléculas de auga como carbonos. Hoxe sabemos que nonera máis que unha casualidade, porque as súas fórmulas desenvolvidas non indican tal cousa.
O caso é que a clase médica, sobre todo, é reacia a cambiar e seguimos utilizando eses términos indistintamente.
Temos dous tipos de Glicidos: uns sinxeliños (monosacáridos e disacáridos) e outros formados pola unión de moitos monosacáridas, chamados polisacáridos. Os primeiros son doces, solubles en auga, cristalizan ó precipitar. E os últimos xa non teñen estas características.
Entre as funcións, destacaremos os de función enerxética como a glicosa, o amidón ou o glicóxeno. E os de función estructural como a ribosa ou desoxirribosa que forman parte das moléculas de ácidos nucleicos. Son tamén moi de desacar os que teñen natureza fibrosa e conforman as paredes celulares da células vexetais (ex: a celulosa)
-
De ver o vídeo, quizais che queden mellor os conceptos. -
Dentro deste grupo inclúense un gran número de moléculas que son moi diferentes entre elas. So teñen en común que son insolubles en agua. Pero, polo demáis, as súas fórmulas non se parecen en nada.
Distinguimos dous grupos: uns saponificables e outros insaponificables (que significa que a partir deles se poden fabricar xabóns ou non9
E, en canto ás súas funcións: a principal é enerxética, pero tamén teñen outras importantes como impermeabilizante, illante térmico, estructural (forman parte das membranas celulares), algunhas son hormonas ou ainda vitaminas
-
Son para estudiar
-
Se os anteriores apuntes eran do IES Pando (Asturias). Estes nos quedan máis cerca , IES Otero Pedrayo (Ourense)
-
Neste documento recóllense os links das presentacións sobre BIOELEMENTOS E BIOMOLÉCULAS dun insstituto de Ourense, que están moi ben para repasar (os apuntes son para estudiar). Paga a pena miralas, ó acabar cada un dos apartados.
-
Este autor é francamente bo. Suscribídevos. Veredes que ten tamén vídeos de 2º de bach. Empezou grabando vídeos cando ainda estaba estudiando bacharelato. E resultou que levou tantos premios que acabou estudiando en Reino Unido unha carreira destiñada a ser "divulgador". Mirádeo -
Aquí hai de tódalas moléculas. Iremos facendo ós poucos
-
Estas son as actividades que iremos facendo na casa
-
Estas moléculas teñen moitísimas estruturas diferentes, polo que poden ter moitísimas funcións diferentes.
Todo é debido a que en lugar de existir uns pouquiños monómeros como as que vimos ata de agora, existen 20 monómeros diferentes (aminoácidos) e, ademáis, se poden combinar de miles de formas distintas, en calquera orde, repetíndose ou sen se repetir, con ramificacións diversa, etc.
É como o mobles, están todos feitos de madeira, pero con estruturas moi distintas. Por tanto hainos para moitas fundións distintas
-
Ó rematar o repaso, abride esta páxina e veredes como sabedes exactamente o que hai que saber
-
Mirade a ver se sodes quen de contestar a estas actividades.
Sobre todo ás de Proteínas e de Ácidos Nucleicos.
-
https://pt.slideshare.net/iesotero/8-acid-nucleicos
-
Vede con que frecuencia se manifestan os fenómenos osmóticos na nosa cociña
-
-
Imos estudiar a célula como unidade fundamental da vida. É dicir, a estructura mínima que ten capacidade para levar a cabo as tres función vitais ( nutrición, relación e reproducción) que caracterízan ós seres vivos.
É a unidade fundamental porque é a unidade mínima:
- estructural,(anatómica) e
- funcional (fisiolóxica)
Hainas de moi diversos tamaños e ainda podemos dicir que ben diferentes desde o punto de vista das estruturas que a compoñen pois existen células, con un núcleo, sin ningún núcleo (como os glóbulos bermellos que o perden durante o seu proceso de diferenciación) ou con moitos núcleos, como lle sucede ás céulas musculares.
-
Neste vídeo daremoslle un repaso rápido á estrutura celular. Ou mellor dito, as estruturas, pois hai certas variacións dunhas a outras, que hai que saber.
-
QUIZÁIS de entrada non sexamos quen de responder a todo. Pero, ó final hai que telo todo respasadísimo
-
Superfácil. Test de conocimientos sobre células
-
Esta é unha célula que representamos como unha fábrica (de embutidos, por exemplo) na que hai diferentes dependencias nas que se levan a cabo distintas misións. Pois así funcionan as células, como pequenas fábricas na que se está a traballar constantemente para perpetuar a vida. Neste documento (fotocopia dun libro antigo, podedes ver ademais a descripción de cada unha das estruturas celulares con imaxes reais a microsopio óptico.
O microscopio electrónico, xa sabemos, ten moitísimo poder de resolución, e nos ofrece imaxes moito mellor formadas que estas destes apuntes.
De calquer modo, as imaxes destes vídeos son elaboradas para a dibulgacion. É dicir, para que ó velas nos podamos imaxinar mellor como suceden as actividades vitais das células.
Para empezar, colorearemos o debuxo inicial
-
Veremos a súa estrutura e como funcinan. Con que obxectivo. Pero é moi importante que vos fixedes no título do vídeo: a fostorilación oxidativa.É que se trata dun departamento onde se fosforila o ADP engadindoselle un grupo fosfato (Pi) para así fabricar o ATP. Esta é a molécula que todos utilizamos para levar enerxía a calquer lado. Costa traballo fabricala, pero será universal. Alí onde se necesite aportar enerxía, o ATP a levará. Todo é porque para sintetizalo é necesario formar un enlace covalente entre o ADP e o Pi, que require un aporte importante de enerxía. E toda esa enerxía sairá, nin máis nin menos, que de queimar moléculas orgánicas en presencia de osíxeno (como se de unha estufa de pelets se tratase), so que en lugar de desperenderse en forma de calor, esa enerxía se garda en forma de ATP (dos seus enlaces covalentes) Alá a onde vaia o ATP poderá gastar a enrxia quimica que alberga rompendose en ADP + Pi. Por tanto, é requeteimportante coñecer a definición de enerxía química. E tamen é moi importante saber que, para sintetizar o ATP é necesario levar a cabo nas mitocont¡drias un proceso de OXIDACIÓN (ou, o que é o mesmo, de combustión, de RESPIRACIÓN) Este é o proceso de RESPIRACIÓN CELULAR ou respiración mitocondrial, ou fosforilación oxidativa. -
Aquí está en castelán. Hai que sabelo todo. Despois o puxen nun vídeo en inglés pero non habede ter problema. Tomade pael e boli e ide tomando nota -
Aquí xa imos a un maior grao de detalle.
Queimamos glicosa (ou outra molécula orgánica) mediante un proceso denominado GLICOLISE que sucede no citoplasma celular (é un proceso de oxidación onde, en consecuencia, se fabrican como subproductos unhas moléculas con poder reductor que se chaman NADH+ H+).
Ddesta GLICOLISE, saen dúas moléculas de acetil-coA que entran dentro da matriz mitocondrial para levar a cabo o CICLO DE KREBS. Nel se queiman (oxida) completamente estas moleculas para dar CO2.
Pero, igual que deciamos antes, se algo se oxida quere decir que alguén se tivo que reducir. E tamén saen do ciclo de Krebs, moléculas con poder reductor, que son o NADH +H+ e o FADH2.
Estas dúas van a dirixirse á cadea transportadora de electróns na membrana interna mitocondrial. ´É dicir, á cadea RESPIRATORIA para rematar coa consabida fosforilación oxidativa e fabricar o ATP.
-
REcordade, todo o que termina en "lise" quere dicir que se lisa, que se rompe. Neste caso rompemos no citoplasma celular unha molécula de glicosa (6 Carbonos) en dúa smoléculas de 3 carbonos. Esa ruptura xaimplica a liberación dun pouquiño de enerxía(en forma de ATP e doutra molécula que, ainda que non é unha moneda enerxética, podese usar para producir ATP na cadea de transporte electrónico, o NADH) O resultado desta ruta metabólica, a glicolise, entrará dentro da mitocondria para participar no ciclo de Krebs. É aquí onde se libera o dióxido de Carbono que nós expulsaremos ó respirar. E, ademáis, algo de ATP e bastante de poder reductor en forma de NADH e FADH2. EStes dous serán os que se vaian a dirixir á cadea de transporte electrónico. Os seus electróns caerán por toda unha cadea de sucesivas oxidacións-reduccións de unhas moléculas que hai na membrana interna das mitocondrias, pasando desde as primeiras que teñen un elevado potencial redox a as últimas de podtencial redox máis baixo. Isto significa que os electróns pasan dunhas moléculas nas que se encontran nuns orbitais bastante incomodos, a outras nas que se encontrarán realmente a gusto no orbital que lle toca estar (baixo potencial redox). Neste proceso se libera a enerxía necesaria para facer funcionar a tecnoloxía ATP-SINTETASA. É dicir, para sintetizar o ATP. Pensade nunha central hidroelectrica: onde se encontra a auga máis cómoda, arriba ou abaixo. pois nese paso de arriba cara a baixo se libera enerxía que se aprobeita para fabricar a enerxía electrica. E, neste caso, a enerxía química en forma de ATP -
A pesar de estar in English, you can aactivate the subtitles in Spanish
-
Sucede nos cloroplastos. Exactamente nos tilacoides dos cloroplastos. esas pilas de monediñas que albergan os pigmentos fotosintéticos..
Como resultado destas reaccións non se forma materia orgánca (glicosa) senón as moléculas que posibilitarán o funcionamento das reacción de síntese. É dicir, o ATP e tamén algunhas moléculas con alto poder reductor. Ambalas dúas as usaremos na fase escura que sucede no estroma. Chámase ciclo de Calvin.
Como nas mitocondrias, a síntese do ATP esixe unha fosforilación oxídativa, pero, esta vez, a enerxía química para esta síntese obténse do sol (non hai que queimar nada, so poñerse ó sol).
Agora ben, non calquera vale para aporbeitar a enerxía solar. Para iso hai que valer. Hai que ter uns pigmentos fotosintéticos capaces de captar esa enerxía solar (como se de paneis solares se tratase), e eses pigmentos son CLOROFILA, carotenos, xantofilas, etc. que só posúen os serse autótrofos.
-
Aquí é onde utilizaremos a enerxía química captada na fase lumínica para fabricar materia orgánica. É dicir, GLICOSA.
Bueno, fan falta tamén os ingredientes:
CO2 e H2O.
E, a correr.
Ata o minuto 4.40 non comeza a explicar a fase escura. Pero, obviamente, antes describe a fase lumínica que non está de máis volver a escoitala.
-
É dicir, se nos ofrece unha presentación na que se recollen as actividades das células e cómo se levan a cabo.
Isto hai que sabelo REQUEEEETEBEEEN
-
Xa sabemos que as células procariotas non teñen mais que un cromosoma circular sinxeliño que non está rodeado se quera por unha membrana nuclear, o que o fai pasto de tódalas falcatruadas que lle podan facer as moléculas que, nun momento dado, podan andar polo citoplasma celular.
Pero os organismo eucariotas xa teñen un núcleo ben definido, coa súa membrana nuclear que permite aillar o -
ADN do "mundanal ruido" para preservalo sempre intacto. Que non se nos dane, por Deus, que o temos que conservar perfecto, pois contén tódalas instrucción de como se deben levar a cabo tódalas actividades celulares
E máis ainda, ten que servir de molde para poder transmitir ás posibles células fillas todas esas instruccións, INTACTAS. unha copia para cada unha das dúas células fillas
-
Para o que necesite ter o texto redactado para estudiar.
Unha vez lido isto, eu xa repasaría polas presentacións (pero isto é o primeiro)
COUSAS QUE NON HAI QUE ESTUDIAR
1-HISTORIA
2- A TEORÍA ENDISIMBIÓTICA
3-.ESTRUCTURA E COMPOSICIÓN(pero si FUNCIÓN) de CITOESQUELETO, CILIOS e FLAXELOS
4- PEROXISOMAS: nada
5- Proteosomas
6- Nond escribir punto por punto as RUTAS METABÓLICAS.Só hai que saber exactamente o que din os vídeos
7- BETA- OXIDACIÓN dos Acidos Graxos
8- Oxidación dos AMINOÁCIDOS
Por se hobera algunha dúbida:
a- fermentacións, si
b- Pigmentos fotosintéticos: so nomealos
c- dos Fotosistemas, so saber o que son e para que serven
d- Parede Celular: so función e nome das capas
-
Segunda parte de apuntes de célula
-
Apuntes redactados.
A maíor parte das modificacións que se levan a cabo durante o ciclo celular atinguen ó núcleo.
Neste texto podemos estudialas
-
Temos esta outra alternativa por se alguén ten algumha dúbida en algo.
Trátase dunha presentación. Non debería servir para estudiar, senón para ver como guión
-
-
-