"SCRIPTA MANENT"

Cando acabou de falar, non lle quedaban mais bágoas para seguir chorando, e así rematou a visita a súa avoa, con outra aperta que quizais fose a última.

A voda celebrouse por todo o alto, con todo o luxo que poida haber nunha voda: marisco de catro ou cinco variedades, peixe, carne, sobremesas, cafés e licores...

Cando Andrés parteu rumbo a Cuba, dixo para el “en canto regresemos a Europa tócanme vacacións, tres semanas, e daquela casarei coa miña Rosa”.

Nunca hace daño un cualquiera, no te doblega el anónimo, siempre es esa persona que estimas, valoras, amas o respetas. La que quieres de alguna de las miles de maneras de las que el cariño se viste.

Stefanie pensaba para si “por que meu pai será tan tosco. Nunca recordo que me dera un bico, ou unha aperta. Non parece meu pai, e por encima fala tan mal, non é capaz de pronunciar , só fala correcto o español. Nin galego nin alemán é capaz de pronuncialos. Un dia terei que preguntarlle porque fala galego tan mal”.