Seres indefensos
navegan sin rumbo
implorando un porto
para...arrivar
quizáis enganados
con falsas promesas
buscando o tesouro
que non toparán
camiño de Europa
nen sequer unha brúxula
en barcos antiguos
e destartalados
proceden de África
fuxindo da fame
pois ben pouco piden;
poder subsistír!
cando acadan as costas
de esta rica Europa
algúns teñen sorte
outros son devoltos
hay moitos naufraxios
desta pobre xente
que só pide auga
liberdade e pan
son xentes humildes
só queren comer
de raza é pel negra
mais...corazón branco
esta nosa Europa
cérralles as portas
sendo o mundo libre
quitemos fronteiras!!!
Miguel Alberto, 2019
