Teño mágoas por perderte
o meu corazón ferido
teño un door tan profundo
quixera volver a verte,
rapaza, porque non volves?
A curar este paciente
non preciso mediciñas
só, un corazón ardente,
teño door de corazón
por alonxarte de min
unha pena insufrible
que eu arrastro de por vida,
dos meus ollos caen bágoas
que non consigo secar
sufro porque te quero
e ámote, por eso sufro!
Nin fármacos, nin doctores
nin herbas mediciñais
tampóuco meditacions
eu só quero o teu amor,
quero un amor verdadeiro
ese que ti sabes dar
curándome esta doenza
que non podo soportar.
Miguel Alberto, 2019
