ANM 2. Os instrumentos
Cordófonos
Ao contrario doutras culturas peninsulares, aquí non arraigaron estes instrumentos. Destacamos dous ben interesantes:
Zanfona: Aparece na escultura e pintura medieval galega co nome de organistrum, coma no Pórtico da Gloria. Foi moi popular en Francia, co nome de vielle à roue (viola de roda).
O son prodúcese ao fretar as cordas cunha roda, untada con resina, accionada por un manubrio.
A zanfona ten cinco cordas: as tres cantantes acciónanse co teclado para levar a melodía e outras dúas soan ao aire facendo de bordón e determinan a súa tonalidade.
Asociouse á xente cega, que gañaban a vida pedindo esmola e cantando. Foi un instrumento case esquecido ata que Perfecto Feijoo e, sobre todo, Faustino Santalices inician o seu rexurdimento.
Violín: ao igual cá zanfona, asóciase á musica galega polos cegos e cegas quen, polas feiras, festas e cidades cantaban os romances que despois vendían impresos e pedían esmola. Destacou o cego dos Vilares (Baleira, Lugo), que o colocaba case no peito dirixido cara abaixo, non baixo a mandíbula.
