Avaliación inicial

O noso alumnado é diverso. Haberá quen traballe en centros con máis neofalantes e haberá quen teña nas aulas máis paleofalantes ou onde os dous perfís convivan de forma máis ou menos equilibrada. Mais é habitual que o noso alumnado teña comportamentos diglósicos.

A diglosia é un fenómeno lingüístico polo cal as persoas consideran que, nunha situación de contacto de linguas, a lingua A (maioritaria, de prestixio, hexemónica) e a lingua B (minorizada) teñen diferentes funcións e comportamentos sociais e esas funcións e comportamentos asúmense con normalidade.

Como resultado desta situación diglósica, en relación ao coidado da lingua, ninguén discute, por exemplo, que non é normal introducir desvios da norma ao falar ou cantar en castelán. Mais é habitual que ao falar ou cantar en galego se introduzan castelanismos.

Pensas que é bo que, cando menos no ámbito do ensino, nos preocupemos pola cualidade da lingua das nosas improvisacións? Ou, polo contrario, consideras que podemos ou debemos aproveitar a contaminación do galego por razóns expresivas? Podemos facer humor en galego sen introducir castelanismos -como os humoristas máis presentes na TVG, por exemplo- ou podemos facer humor en galego sen interferencias, como fai, por exemplo, Quico Cadaval? Estas son cuestións básicas que nos facemos neste proceso colectivo que é impulsar a improvisación oral en verso na Galiza, á hora de traballarmos en galego oral con alumnado de primaria e secundaria.