Nos Entroidos máis tradicionais o Entroido remata morrendo non se antes facer testamento. O día de seu é o Martes de Entroido, ese día en lugares como en Laza, a xentes fan un remedo de testamento, onde con moita retranca se comentan as incidencias máis destacas que o ano deixou e se reparten as posesións do burro. O burro nas culturas máis primitivas é a representación simbólica do inverno, co seu lento camiñar, ese mesmo inverno que está para acabar co Entroido.

Falabamos da presencia deste testamento nos Entroidos máis tradicionais, o de Marín non o é, xa hai moito, pero nalgún momento debeu de selo, porque a primeira estrofa deste testamento que elaboraron os rapaces, foi recollida en Marín, hai moito moito tempo durante un enterro da sardiña. A partir desa primeira estrofa e grazas a unha paxina que topamos en internet onde aparecía un amplo léxico de utensilios relacionados co burro, fomos elaborando na clase o testamento deste burro ao que puxeron nome e apelidos, "Eustakio Chirico", que de tanto comer e beber morreu e rematou co Entroido.