Saltar navegación

Xéneros galegos: Canto de arrieiro

Que é un canto de arrieiro?

O canto de arrieiro pode definirse como un canto de traballo ligado a un oficio, que presenta ritmo libre e sección estrófica. Por iso, como xa sinala Casto Sampedro no seu Cancioneiro, atopamos certas similitudes co alalá.

Co paso do tempo, e os novos medios de locomoción, o oficio caeu en desuso, non sen antes deixar que os Coros Galegos gravaran moitos destes cantos e outros foran recollidos por folcloristas e etnomusicólogos, en soportes sonoros ou impresos.

Sobre os arrieiros fala, no seu Dicionario enciclopédico galego-castelán, Eladio Rodríguez:

Los nuevos medios de transporte y locomoción han hecho desaparecer en Galicia los arrieiros, que eran los que iban a comprar el vino a los puntos de producción, recorriendo las bodegas de la comarca vinícola, acompañados siempre del corredor, que conocía de antemano la clase de vino que había en cada adega y sabía también la que el arriero solía preferir. Los arrieros tenían su recua, compuesta de cuatro, seis, diez o más caballerías, generalmente machos o mulas, la última de las cuales llevaba el chocallo anunciador de que el conjunto marchaba normalmente. Peregrinos constantes de todos los caminos de carro, entonaban sus típicos cantos amoldados a su paso cansino, que se cantan en Galicia desde que los coros gallegos los han divulgado en sus exhibiciones públicas. Los arrieros eran de Dacón, Maside y otros pueblos de la comarca orensana de Carballiño; y en la compra de los vinos fueron sustituídos por los pipeiros.

O mesmo autor sinala unha importante fraseoloxía relacionada co oficio:

Arrieiro de unha besta, cesteiro de unha cesta e pescador de cana, perde máis do que gana. Arrieiro rabudo, malla na albarda e malla no burro. Arrieiros de loiván, cunha besta catro van: dous arrean, un contén, e outro mira se vai ben. Arrieiros somos, e no camiño andamos, e moitos días nos atopamos. Arrieiros somos, e no camiño nos tropezamos. Cando o arrieiro vende a bota, ou sabe ó pez, ou é que está rota. De arrieiro a arrieiro, non pasa diñeiro. Hastra que morre o arrieiro non se sabe de quen é a récoa, o de quen son as bestas. Todos somos arrieiros e xa nos atoparemos. Val máis arrieiro de unha besta, que criado de unha récoa.