#MeToo é o nome dun movemento iniciado de forma viral como hashtag nas redes sociais en outubro de 2017 para denunciar a agresión sexual e o acoso sexual, por mor das acusacións de abuso sexual contra o produtor de cinema e executivo estadounidense Harvey Weinstein.

A frase foi creada pola activista social Tarana Burke, na rede social Myspace en 2006 formando parte dunha campaña para promover «empoderamento a través de empatía» entre mulleres negras que experimentaran abuso sexual, particularmente nas comunidades desfavorecidas. Burke explicou que se inspirou en utilizar a frase despois de ser incapaz de responder a unha moza de 13 anos que lle confiou que sufrira unha agresión sexual. Burke desexou simplemente poder dicirlle «Eu tamén».

A actriz Alyssa Milano popularizouna animando ás mulleres a tuitear as súas experiencias para demostrar a natureza estendida do comportamento misóxino: «Se todas as mulleres que foron acosadas ou agredidas sexualmente fixesen un tuit coas palabras "Me too" poderiamos mostrar á xente a magnitude do problema».

Desde entón, o hashtag foi utilizado por máis de 500 000 persoas, entre elas moitas celebridades, foi tuiteado máis de 500 000 veces o 16 de outubro e máis de 4.7 millóns de persoas en 12 millóns de entradas durante as primeiras 24 horas usárono en Facebook.

Malia que comezou sendo un hashtag usado por mulleres, algúns homes uníronse coas súas experiencias propias de acoso e abuso, mesmo outros responderon recoñecendo comportamentos propios contra mulleres, creando o hashtag «*HowIWillChange»

Desde o seu comezo en Hollywood, #MeToo estendeuse a outros ámbitos laborais: industria da música, ciencias, política, deporte.... e a máis de 85 países chegando tamén ao Parlamento Europeo cunha sesión monográfica a tal denuncia. O cinema español non puido escaparse e actrices de gran renome recoñeceron a existencia de acoso sexual e/ou explicaron casos nos que elas mesmas sufriron acoso. 

Grazas ao movemento #MeToo, a principios deste ano o colectivo «Time's Up» formado por máis de 300 mulleres relacionadas co cinema e TV que comezou a reunirse en outubro, anunciou a creación dun fondo en Hollywood para axudar a mulleres de calquera estrato social contra o acoso sexual.

Fontes: 

https://metoomvmt.org

https://en.wikipedia.org/wiki/Me_Too_(hashtag) 

https://es.wikipedia.org/wiki/Me_Too_(hashtag)

O GULABI GANG: O EXÉRCITO DOS SARIS ROSAS 

     A comezos de 2006, Sampat Pal, xunto ao traballador social Jay Prakash, cansada dos malos tratos e a discriminación, formou o Gulabi Gang “o exército dos saris rosas”:  un equipo de mulleres que traballan pola xustiza para as mulleres oprimidas e maltratadas, inicialmente formado por 25 mulleres de diferentes idades que desafiaron o poder dos homes. Vestidas con saris rosas e levando o lâthi (unha vara ou bastón tradicional de bambú utilizado polos pastores) como autodefensa, van de pobo en pobo falando ás mulleres pobres e analfabetas dos seus dereitos.

    O propósito principal das guerreiras de Gulabi Gang é empoderar ás mulleres. O apoio mutuo e a formación constante, resulta esencial. “As casas nas que vivimos tamén son nosas e temos dereito a sentirnos libres nelas”

     Apoian a independencia das mulleres mediante pequenos negocios no sector téxtil. Desta forma, non dependen economicamente dos seus maridos. O diñeiro que gañan é froito do seu esforzo e capacidades. “Defendemos a autodefensa sempre que a consideremos necesario. Non somos violentas, pero hai ocasións nas que non nos deixan outra alternativa”

   Sampat é amada e admirada polas castes baixas e odiada polas superiores e os funcionarios do estado. “A autoridade non me impresiona. O lâthi levámolo para facernos respectar, a verdadeira arma é que estamos unidas.” “Unha muller soa non pode facer nada, pero moitas mulleres unidas poden reverter a situación”.

    O Gulabi Gang defende a todas as vítimas de inxustiza, en especial as mulleres, que están desvalidas fronte á violencia exercida polos homes: acoso, tortura, violación... A familia de Sampat comparte a súa loita mesmo a pesar de ser ameazada de morte e ter que abandonar o seu pobo e casa.

   O seu traballo céntrase na loita contra a corrupción, a redistribución de terras, o  emprego rural ou a cartilla de alimentos para os máis pobres entre outros. Promove talleres de costura, fabricación de abonos naturais, produción de algodón con rocas para que as mulleres poidan ter unha vida digna e ser independentes.

     O servizo comunitario  inclúe a dotación de alimentos e gran aos poboadores das zonas rurais, pensións para viúvas que non teñen os medios económicos para enfrontar a súa vellez e axudar a previr o abuso de mulleres e nenos. A dote, a violación, os matrimonios de nenos, a violencia doméstica, os abuso de menores e o acoso sexual, entre outros, son algúns dos temas denunciados polo grupo.