Aproveitando a celebración do 8 de marzo, estes días pode visitarse na entrada do instituto unha pequena exposición sobre estereotipos de xénero. Con ela pretendemos reflexionar sobre as ideas preconcebidas que nos levan a identificar, dun xeito máis ou menos subliminar, por exemplo, as bonecas con xoguetes de nenas ou os coches como propios dos nenos.

Cómpre rachar as reixas que engaiolan as nosas mentes para loitar por unha efectiva e real igualdade!

Comezamos a selección de poemas do mes deste curso cun berro en lembranza das vítimas da violencia machista:

NIN UNHA VÍTIMA MAIS NIN UNHA MULLER MENOS!

EN PÉ, IRMÁS

TREMEN os nosos corpos atrapados
por cadeas machistas e patriarcais
Despois de tanto,
hoxe non escribo nada novo.
Mulleres,
en pé!
Violan os nosos corpos
para perturbar as nosas mentes.
Tritúranos
ata desarranxar
calquera liberdade de pensamento
ata só ser cáscaras baleiras.
Mulleres,
en pé!
O MEDO PARALIZA
E POR ISO
DENDE AQUÍ.
FAGO UNHA CHAMADA
PARA LOITAR POLO PRESENTE CEIBE
     DE OPRESIÓN.
EN PÉ, IRMÁS!
Xuntas.     

                Desirée García Espadín (in  AA.VV,  Latexo Beat, Galaxia, Vigo, 2017, páx. 34)

Galicia é unha muller

(...)
Galicia é unha muller.
Galicia, néboa imprecisa,
río ao que nunca se lle ve o fondo,
dor que nos manca,
casa de cantería tan velliña,
ten nome feminino,
un nome moi fermoso de muller.
Galicia, nosa nai,
nosa dona,
nosa irmá,
nosa amiga.
Galicia noso desacougo
e nosa vida.
Tódalas nosa mulleres son Galicia:
voz que nos chama e nos arrola,
luz que nos aluma,
amor que nos alcende;
tenrura que aceiamos
e nos cómpre.
¡Esperanza ergueita
cara un futuro limpo,
noso,
que agardamos!

Manuel María (1929-2004), in Remol
https://poemasdemanuelmaria.wordpress.com/2016/05/06/poema-a-muller-galega/