Un artigo publicado por Educastur, pareceume bastante clarificador dos conceptos básicos da web 2.0, polo que o transcribo parcialmente, mellor ou peor traducido. Para quen non goste ler, no blogue de Xano pode atopar o enlace ó video.
A web é un medio relativamente novo, e en constante evolución. En pouco tempo pasamos dunha web estática, na que o usuario tiña un papel pasivo, meramente observador, a unha web dinámica, participativa e colaborativa, onde os usuarios convértense en protagonistas activos, creando e compartindo contidos, opinando, participando, relacionándose.
A esta nova web denomínalse Web 2.0 ou web social, e ofrécenos grandes posibilidades no ámbito educativo.
A Web 2.0 está infestada de servizos e aplicacións dispoñibles desde o propio navegador. Moitos destes servizos, nacidos sen expectativa de negocio, proporcionaron grandes beneficios aos seus creadores, sen custo económico para os usuarios. Espazos para almacenar e compartir todo tipo de arquivos e materiais: desde fotografías e vídeos, o máis habitual, ata presentacións
multimedia, escritorios virtuais e ferramentas ofimáticas en liña que posibilitan que varias persoas traballen nun mesmo documento sen saír da fiestra da súa navegador. Servizos como do.icio.us, que permite gardar e compartir online os nosos favoritos e telos accesibles desde calquera equipo e lugar, ou twitter onde se recollen micromensajes que informan do que estamos facendo mentres transitamos pola rede.
Aplicacións como Google Maps, coa que nos paseamos polo mundo desde o alto, elaboramos os nosos propios mapas e compartímolos con outras persoas.
En todos estes servizos o protagonista é o usuario que comparte. Este compoñente de socialización é a gran achega da Web 2.0, e a forza que sustenta estas aplicacións: a suma de esforzos individuais dá lugar a unha rede de coñecemento compartido,
e a maior número de persoas compartindo, maior utilidade dos servizos.
O medio por excelencia nesta Web 2.0 é o blog ou bitácora. Un formato que revolucionou os esquemas de publicación na rede e converteuse na punta do iceberg desta tendencia, xa que aglutina á maior parte de servizos online. O blog admite todo
tipo de arquivos, servizos e referencias multimedia; transmite información e retroaliméntase con comentarios e achegas dos visitantes. Enlazando a outros blogs e sitios web, ha entretejido unha intrincada rede que á súa vez xerou o ecosistema que chamamos blogosfera.
A blogosfera é o conxunto de blogs, pero é tamén algo máis que iso. É tamén o conxunto de relacións que xorden entre as persoas que están detrás dos blogs, e volvemos novamente ao compoñente social.
O wiki é outro formato paradigmático da rede. Trátase dun sitio que se edifica de xeito colectivo e horizontal.
Desde o navegador, e en tempo real, os autores do wiki editan, publican, modifican e constrúen o coñecemento.
O seu exemplo emblemático é a Wikipedia, pero é só un exemplo máis dos moitos que poboan a web.
