Skip to Content

Dinamización lingüística

GAÑADORAS CONCURSO DE RECEITAS TERRORÍFICAS

GAÑADORAS CONCURSO RECEITAS TERRORÍFICAS DE SAMAÍN 

 1º PREMIO  GEMA CAMPOS 3º ESO C

 

2ºPREMIO  EMMA VILLAMOR E DANIELA RAMOS  3º ESO C

3º PREMIO IRENE GARCÍA 3º ESO A

4º PREMIO NOA BARRAL 3º ESO B

Parabéns!!!!!!!!!

RECEITAS TERRORÍFICAS

Cociñaron para nós e temos que darlle as grazas. Que saborosas sobremesas!

Este ano a rapazada do IES Miraflores implicouse moito na redacción de receitas: MINI CABAZAS DE NOA BARRAL, BRAZO DA MORTE DE IRENE GARCÍA, DEDOS DE BRUXA,,CHULAS DE CABAZA,, BISCOITOS DE CABAZA,GALLETAS ARAÑA... pero se hai unha clase que destacou sobre as demais porque ademais trouxo algunhas delas para degustar, 3 ESOC. Seguro que as súas familias tamén se implicaron para que puidésemos desfrutar dun recreo tan doce. Grazas, familias!

As chulas de Gema, feitas coa receita da súa avoa desapareceron nuns intres, incluso moitas quedamos coas ganas de probalas. Para que despois digan que á xuventude non valora os pratos tradicionais. Vaia se lles gustaron.

Ademais, Gema tamén nos trouxo un espectacular camposanto no que non faltaban as árbores sinistras, iso si de saboroso chocolate, as pantasmas deliciosas e as lápidas de galleta. Un gusto para a vista e para a boca. Daba mágoa devorar unha escultura tan elaborada. Pero devorámola sen piedade.

Daniela retounos a probar un prato cun aspecto repugnante, nada menos que tortas que parecen cranios abertos non que se ve o cerebro, os miolos cheos de sangue. Unha delicia.

Emma preparou unha das súas recitas favoritas, que cos mesmos ingredientes pode adaptarse a diferentes celebracións. Desta vez, polo Samaín, unha enorme cabaza, da que non quedou nin o seu sorriso. Podedes ver como a cociña no vídeo que nos enviou para o concurso. Grazas, Emma!

Raziel  de 1 BAC agasallounos cun prato típico venezolano. Para quen non se resista ao coco e para quen goste de probar sabores novos tedes a receita que se xunta a este artigo. Seguro que a faremos.

  

“Non é de tradición da miña familia celebrar o Samaín nin Halloween, mais cando hai festividades, comemos doces tradicionais de Venezuela. Neste caso falamos do Majarete, unha comida precolombiana orixinaria dos indíxenas do caribe.

Receita: • Ingredientes: • Millo natural (ou fariña de millo). • Leite. • Crema ou leite de coco. • Azucre. • Canela. • Cravo de olor. • Anís.

 

Ás medidas son 1K de millo, medio litro de leite, 250 gramos de azucre e o resto ao gusto de cada. Proceso: Collese o millo e ponse a cociñar en auga a alto fogo ata que quede o suficiente mente suave como para facer unha masa. As especias cocíñanse en auga para extraer a súa esencia e logo mestúrase coa masa. Poñemos a cociñar a masa e engáadeselle o leite, o leite de coco e a azucre. Cociñamos a lume baixo ata que quede unha substancia espesa e ponse nun prato a arrefriar. Unha vez frío, sérvese e... a comer!”

A actividade estivo organizada polo departamento de Lingua Galega, departamento de Plástica, o Equipo de Dinamización Lingüística e a Biblioteca do IES Miraflores.

MENÚ COMEDOR NOVEMBRO

As feridas da língua

OPINIÓN

Antón Riveiro Coello

 

16 Oct 2024. Actualizado a las 05:00 h.

 

Hoxe xa non sorprenden os datos sobre o coñecemento do galego que vén de publicar o Instituto Galego de Estatística. Estaba visto. Nesta morte lenta pode que todos sexamos algo responsables, mais non na mesma medida, porque hai quen saborea a primicia con pracer ou distancia e quen a sente coma o rexistro da súa propia rabia en carne viva. O meu desexo invoca neste intre a saudade de só vinte anos atrás, cando o galego aínda tiña unha presenza sostida nalgúns ámbitos da sociedade. Nesta altura, queirámolo ou non, ás persoas galegofalantes, que levamos anos desenvolvendo certo estoicismo, fannos sentir intrusos e incómodos, coma se habitásemos un corpo que non é o noso e a nosa vida fose unha auténtica impostura. As palabras dan en se afastar de nós e parecemos condenados a unha vida furtiva no medio desta sociedade que xa non se subleva por perder a lingua e disolver a razón primeira da súa identidade. Nesta non tan discreta sabotaxe por parte de políticos que, como dicía Carballo Calero, se serven da lingua, pero non lle serven a ela, que non conten comigo. Eu non asumo a mesma culpa porque sei da beleza da miña lingua de nacenza e seguirei vivindo e escribindo nela, porque o galego tamén é un espazo, un lugar de emoción e respecto. Por iso, cando remate este artigo, renovarei a esperanza e farei todo o mellor que sei para que o meu neto Aldán axude a mudar o futuro. Falareille amodo para darlles espazos ás palabras, coma se se me esixise certa sutileza en cada intervención. Mastigarei cada expresión coma se fose un doce. E non me importará que el tropece coas sílabas e bisbe certas incoherencias nas que vibra o abraio da aprendizaxe de varios idiomas a un tempo. Sei que el tamén falará neerlandés, inglés e castelán, como mínimo. E aínda que haxa quen poida crer que co galego lle estou a dar unha ideoloxía, ou unha pobreza transmitida, o que en realidade lle ofrezo é moito máis ca un ben ou un agasallo, se cadra un territorio de pertenza, a voz de persoas que non deixan de lle falar coas voces doutros séculos, voces que tamén o amarrarán a unha visión do mundo e o enxertarán nesa árbore frondosa de persoas que endexamais restarán nas estatísticas de ningún idioma.

PERDA DE GALEGO-FALANTES

O GALEGO MORRE...

https://www.lavozdegalicia.es/noticia/opinion/2024/10/09/span-langgl-galego-estase-converter-nun-castelan-mal-faladospan/00031728484598300627854.htm

20 ESCRITORAS PARA LEMBRAR...

SAMAÍN 2025

  

Chegou o Samaín…

 

      
    

O Equipo de Dinamización Lingüística e a Biblioteca do

IES Miraflores proponvos,un ano máis, celebrar o Samaín e enmeigarvos desta vez, a través do bandullo!!!

Como sabedes, o Samaín é unha festa pagá de orixe celta e segundo as investigacións trátase da orixe de todas as festas tradicionais asociadas aos mortos. Fai máis de tres mil anos considerábase á noite do 31 de outubro, a noite en que as antigas almas viñan visitar aos vivos. Era tamén a recollida da colleita, polo que empezaba un novo ciclo.

Ao longo dos séculos a festa foi cambiando e hoxe en día son moitos os lugares onde seguen celebrando o Samaín, entre eles Galicia,onde as rúas de pobos e cidades énchense de xente para celebrar esta festa popular.

 

 Entre as tradicións atópase a da popular cabaza. Recoller a cabaza, limpala e facerlle ollos e boca para representar unha caveira. É común colocar unha vela dentro para escorrentar aos malos espíritos. Cabe mencionar que os antigos celtas facíano con caveiras de verdade… Que medo!!!!!

Outra tradición é a de pedir doces de porta en porta co coñecido “truco ou trato”. Sabías que isto tamén deriva da festividade celta? Eles colocaban doces nas portas das súas casas para “agradar” aos espíritos e que non entrasen. A noite do 31 de outubro os pobos antigos colocábanse máscaras e facían rituais e bailes para escorrentar aos malos espíritos. É por iso que hoxe en día nos disfrazamos o día do Samaín.

Aínda que foron os americanos os que volveron a poñer de moda a festa popular, a través de series e películas, ben é certo que o Samaín tivo un forte arraigamento en Galicia, e actualmente é máis popular que nunca. É tradición reunirse con familiares e amigos/as, e en especial comer castañas e outros pratos típicos para despois bailar ao son da música popular que envolve de maxia os pobos e cidades galegas.

 

Prepara unha receita para o Samaín ou pregúntalle ao teu avó/avoa ou a algún parente, por algunha comida que tomaran antano nesta festa e redacta o proceso de elaboración.

 

 

Podes utilizar os ingredientes que desexes para facela máis terrorífica (sempre comstible ha, ha) e que non nos leve para o mundo dos mortos ao degustala!!!

Escribe a receita nunha cartolina A4 e entrégalla ao teu profesor/a de galego antes do 28 de outubro.

Pode ir acompañada de ilustracións ou fotos do proceso de preparación. Aceptarase tamén en formato vídeo no que empregando a lingua galega vaias explicando como elaboras o teu doce, prato...

E se te atreves, o día 30 de outubro podes traernos o que elaboraches para degustar.

Expoñerase todo no 1º andar, nun lugar habilitado para tal efecto e co que contaremos coma sempre coa axuda inestimable do departamento de Plástica.

O xurado estará composto polos membros do Equipo de Dinamización, que valorarán a orixinalidade, os ingredientes empregados, o uso correcto da lingua galega na receita, a calidade das ilustracións...

A entrega de premios para os tres gañadores/as terá lugar na Biblioteca do centro o venres 8 de novembro.

Anímate a participar...e a desfrutar dunha comida terroríficaaaaaaaaaaaaaaa!!!!!

 

 

CHUS PATO. PREMIO NACIONAL DE POESÍA!!!!!!!

PARABÉNS!!!!!

 

 

A poeta Chus Pato (Ourense, 1955) foi distinguida co Premio Nacional de Poesía 2024 que concede o Ministerio de Cultura polo poemario Sonora, unha conversación «entre o poema e a morte».

 

Resultado de imagen de FOTO CHUS PATO

 

Chus Pato, Premio Nacional de Poesía 2024 por «Sonora» (lavozdegalicia.es)

CANTAR PARA CONTAR

 Resultado de imagen de equipos de dinamización da lingua galega

Dende o Equipo de Dinamización da Lingua Galega do IES Miraflores, queremos darvos a benvida a este novo curso 24/25.

Como en anos anteriores, faremos unha chea de actividades a prol do fomento da nosa lingua. Convocaremos concursos, asistiremos a concertos, obras de teatro, charlas de escritores/as, visionado de películas e moitas cousas máis...

O proxecto deste ano, leva por título " Cantar para contar" co fin de homenaxear ao Cancioneiro popular e ás cantareiras galegas ás que se lle adican as Letras Galegas 2025.

Resultado de imagen de cantareiras letras galegas 2025

Comezamos a desfrutar da lingua e da cultura galega no MIRAFLORES!!!!!

Estamos abertos/as a calquera iniciativa ou suxestión que nos propoñades.

Distribuir contido


by Dr. Radut