Club de lectura

Este é un libro publicado no ano 2014 e escrito por Agustín Fernández Paz, un escritor de Lugo moi coñecido na literatura infantil e xuvenil, que ten outras obras salientábeis como Cartas de inverno.

Foi lido para o club de lectura de galego, debido a que desenvolvese na nosa cidade, A Coruña, e por iso aparecen lugares moi coñecidos para nós como poden ser as praias de Riazor e Orzán ou o colexio Compañía de María.
O protagonista do libro é Miguel, un home duns 60 anos, que cando á súa nai lle quedan poucos días de vida, recorda como vivira a súa adolescencia durante os anos 60, que é o que vai contarnos durante todo o libro.
El é un rapaz cunha vida normal, como calquera adolescente, que vai ao instituto, gústalle estar cos seus amigos e namorase.
A súa familia é aparentemente normal, pero os seus pais agochan un gran segredo, polo que se van ver afectados todos.
Cal é ese segredo? Traballan nunha libraría e papelería, pero de maneira clandestina, colaboran nun periódico no cal publícanse as barbaridades que se realizan no goberno franquista e teñen que transportalo a diferentes lugares de España para mostrar a realidade que se vivía no país.
Miguel descobre unha noite, os seus pais imprimindo as páxinas do periódico, polo que eles deciden que xa é o suficiente maior para coñecer a súa historia, e gardar o segredo. Se se descubría o segredo correrían perigo e terían que exiliarse fóra de España. É unha grande rsponsabilidade.
Esta situación complícase aínda máis, cando un día entre a praia de Riazor e a de Orzán, Miguel coñece a unha rapaza da súa idade, Francesca, que chegara recentemente de Madrid polo traballo do seu pai. Empezan a facer plans polo centro da Coruña polas tardes, e terminan namorándose.
Despois dun tempo, MIguel descobre que o pai de Francesca é o xuíz que xulga na Coruña, os sospeitosos de contradicir o réxime franquista. A causa desta coincidencia a súa familia empeza a correr perigo, e eles teñen que verse, sen que o saiban os pais dela, cando vai ás clases de inglés. O libro remata co protagonista recordando a súa adolescencia dunha maneira positiva, porque aínda que o seu pai fora á carcel, cando rematou a ditadura puideron vivir tranquilamente.
Foi un libro que desfrutamos moito, e o que máis nos gustou del foi todas as relacións persoais que establece Miguel cos amigos e coa moza e recoñecer os lugares da Coruña no que suceden os feitos.

O pasado domingo 28 de marzo do 2021 os alumnos de 3 º da ESO A do instituto Ies Miraflores de Oleiros (Galiza) emprenderon unha gran viaxe a Australia para coñecer a influencia galega que existe alí. Esta aventura rematou coa chegada á Coruña o luns 5 de abril.
Os fondos necesarios para a travesía foron obtidos nun concurso gañado por ditos alumnos. A vitoria proporcionoulles unha gran recompensa en metálico que cubriu practicamente todos os gastos, o restante foi pagado cunha venta de rifas que cedeulles o centro de estudos.

Realizaron o traxecto en avión, saíndo do aeroporto da Coruña o domingo 28 ás 22:40 e chegando ó de Sydney o martes 30 ás 18:55. Facendo escalas nos aeroportos de Barcelona (España) e Doha (Qatar). Durando en total 35 horas e 15 minutos.
Unha vez alí, aloxáronse no hotel Citadines Connect Sydney Airport , que se atopa a menos de 10 minutos do aeroporto. Reservaron 11 habitacións dobres e unha individual para a súa mestra.

Para o itinerario de volta saíron dende Sydney o domingo 4 ás 15:50 e chegaron á Coruña o luns 5 ás 11:35. Facendo escalas en Doha (Qatar) e Madrid (España). Levando a cabo 27 horas e 45 minutos de treito.

Sobre a relación entre Galiza e Australia descubriron que diversas teorías afirman que os galegos chegaron antes que James Cook, inglés ao que se lle atribúe o descubrimento, a Australia e Nova Zelandia.
“Robert Langdon, o historiador da Universidade de Camberra, publicou en 1988 A carabela perdida, libro no que xustifica e defende ditos pensamentos. Nel explica que os galegos chegados á illa de Amanau pertencían á carabela San Lesmes, desaparecida da expedición de García Jofre de Loaísa cuxo obxectivo era consolidar os descubrimentos feitos por Magallanes. Segundo Langdon, os canóns atopados alí polos franceses eran de dita carabela. Asegura ademais, que estes tripulantes perdidos establecéronse en Australia, Nova Zelandia e Amanau.

Conta que cando Cook chegou a Australia, 240 anos máis tarde, atopou poboación branca e palabras que recoñece como galegas. Por outra banda, cre que a relixión de Amanau adora ó “Deus Ouro” por este metal dos europeos. Para concluír, expón que os celeiros que se comezaron a construír en Nova Zelandia non son máis que hórreos galegos.”- Explicábanos unha das alumnas de 3ºA.

Estes aplicados estudantes estiveron investigando tamén sobre a presenza de Galiza en Australia e Nova Zelandia, temos aquí o que atoparon:
Os “pataka”, son construcións maorís ben parecidas ós hórreos galegos, utilizados para gardar produtos do campo e as riquezas máis prezadas. Algúns estudosos sosteñen que o seu nome deriva dunha palabra galega, pero non pode ser o tubérculo debido a que no ano en que saíu a expedición de Loísa este aínda non fora traído de América. Outros din que proven do maorí, de “pa”(lugar pechado) e “takaa”(preparar a comida). Estes non son un lugar propio de visita.

Os eucaliptos, son orixinarios de Australia. Existen ó redor de 700 especies e na actualidade atópanse repartidos por todo o mundo. Debido ó seu rápido crecemento utilízase para a industria do papel, da madeira e para a obtención de produtos químicos. Estímase que actualmente hai máis en Galiza que en Australia.

Pero volvamos a aventura destes mozos. Segundo chegaron a Australia, o martes, quedaron descansando e desfrutando nas instalacións do hotel.
Ó despertar o mércores, xa coas pilas cargadas para ver sitios novos, os rapaces baixaron rapidamente a almorzar. Colleron un voo de Sydney a Gold Cost (pois indo en bus tardarían demasiado). E unha vez alí o primeiro que fixeron foi ver un pouco a cidade onde está localizado Billabong, despois de xantar estiveron pasando o rato na praia mentres que non comezaba a actividade de surf que tiñan prevista. Chegaron ó hotel moi cansos e foron directamente ás súas habitacións.

O xoves decidiron quedar no propio Sydney para facer turismo, para iso alugaron un bus que levoulles durante todo percorrido. Algúns dos lugares que visitaron alí, foron: a “Ópera de Sydney”, o “Sydney Harbour Bridge”, o porto de Sydney, o barrio máis antigo da cidade, os “Royal Botanic Gardens”, a “Catedral de Santa María”, o “Miradoiro de Mrs. MacQuarie” e o “Zoo Taronga”.

O venres colleron outro voo pero esta vez a Melbourne, para visitar a famosa cidade, alí tamén fixeron turismo coa diferencia de que movéronse pola cidade co tranvía. Descubriron lugares alleos a eles como o peirao de St Kilda, que conta coa especie máis pequena de pingüíns que existe. Foron tamén ó “Luna Park”, o parque de atraccións máis antigo da cidade. Entraron na “State Library Victoria”, que conta con varias plantas onde atoparon moitísimos libros. E antes de coller o voo de volta a Sydney, visitaron outros dos sitios máis relevantes do importante lugar.

O sábado, visitaron a última cidade do seu programa, Brisbane. Ó chegar, o primeiro que fixeron foi visitar o museo de arte moderno, o “Goma”, onde puideron ver moitísimas salas e exposicións. Xantaron nun dos restaurantes da zona e despois acercáronse polo “Lone Pine Koala Sanctuary”, que é a reserva de koalas máis antiga e grande do mundo. Foron tamén, a “Sea World”, un amplo parque de temática mariña. Subiron á noria xigante de Brisbane e por último, aproximáronse a “Kangaroo point”, punto coas mellores vistas da cidade ó atardecer.

O domingo quedaron no hotel preparando a equipaxe para o itinerario de volta á Coruña.
En resumen, esta viaxe tivo resultados moi positivos, os estudantes quedaron encantados e aprenderon moitísimo. A todos pareceulles moi interesante tanto a relación entre Australia e Galiza como os lugares que visitaron. Dixéronnos que estarían encantados de realizar máis actividades como esta. Así que xa sabedes, institutos de Galiza, seguide o exemplo do Ies Miraflores de Oleiros e vivide unha experiencia única entre profesores e alumnado.

A xornalista: Lucía Martín Sampedro.

O luns 17 de abril, as alumnas do club de lectura de galego fixemos un roteiro pola Coruña con Héctor Cajaraville, o escritor do libro que limos, Os Metrosiderais. As participantes fomos Lucía Martín, Emma Vilamor, Alba Dorado, Alba Macía, Irene Rostro, Olivia Expósito, Aldara Vilariño, Carmela, Alejandra e a profesora Carmo Gasamáns. Héctor foi moi amábel e contounos todo tipo de detalles sobre a elaboración da historia e todo o que empregou de inspiración.

Dividimos o libro segundo o recorrido feito cada día polos protagonistas. O noso obxectivo era atopar e fotografar lugares importantes para a historia como a Praia das Amorosas co seu “cigurat”, a tenda de Edu, o fogar do ancián do libro, o contedor de roupa onde atopan os zapatos do vello, o lugar onde debería estar o bazar dos pais de Li, etc.

Ao chegar á Coruña, o primeiro que fixemos foi quedar con Héctor na Praia das Amorosas, onde nos falou de como o cigurat foi unha inspiración para escribir o libro. Contounos tamén a orixe de Emma, a antagonista da historia, que resultou ser unha das súas compañeiras de clase no instituto. Despois, fomos cara Montealto e vimos algúns dos lugares do roteiro como a Igrexa de San Xosé ou a tenda onde a personaxe de Edu preparaba as súas culleriñas, na Rúa Adelaida Muro, (resulta que Edu é en efecto unha persoa real e é o dono do establecemento). Máis tarde, baixamos cara o Parque de Marte e acercámonos á estación de policía para ver o metrosidero, elemento esencial da historia do que Hector nos deu datos como que viña de Australia, que os científicos non puideron calcular a súa idade exacta, que hai un amuleto na árbore relacionado co seu lugar de procedencia, etc. Finalmente fomos a unha libraría para que o autor asinase algúns dos exemplares das súas obras para a biblioteca do noso instituto e os membros do club puideron escoller un dos seus libros para levar a casa.

As persoas que participamos nesta actividade estamos moi agradecidas pola experiencia, xa que poder escoitar ao propio autor contarnos todos os segredos da elaboración do libro dálle á historia un novo significado. É unha experiencia moi recomendable

O mércores 21 de decembro de 2022, xusto antes das vacacións de Nadal,  fomos de excursión por A Coruña para visitar e fotografar todas as localizacións que aparecen no libro Os metrosiderais. Escollimos este libro xa que a historia ten lugar na nosa cidade, concretamente na zona de Montealto.

As participantes desta actividade fomos as integrantes do Club de lectura de galego: Alba Dorado, Alba Macía, Lucía Martín, Irene Rostro, Emma Villamor e a profesora Carmo Gasamáns.

A finalidade desta saída era aprender o roteiro que vai aparecendo no libro para poder repetilo máis adiante co club que íamos crear e co escritor, Héctor Cajaraville.

Para iso, previamente á saída, limos o libro e estivemos apuntando todos os lugares polos que pasaban os protagonistas.

Unha vez na Coruña, o noso percorrido consistiu nun paseo pola zona de Riazor/Montealto. E aínda que o tempo non nos acompañou e non era nin por asomo o retratado no libro, empezamos no paseo marítimo cunha visita ás praias de Riazor, do Orzán e do Matadoiro. Pouco despois tivemos que preguntar á xente que atopabamos pola rúa, para saber onde se atopa a Praia das Amorosas, na que sacamos algunhas fotos do cigurat do libro. A continuación, subimos cara ao barrio de Montealto e fomos ver a igrexa de San Xosé. Pasamos polas rúas Padre Rosendo Salvado, Santo Tomás, Camariñas, de Friol, de Forcarei e de Washington. Despois fomos, pasando pola Avenida de Hércules, ata a Policía Local, onde vimos o metrosidero do libro, e ata o ceminterio de Santo Amaro, situado na rúa Beiramar. Para finalizar, dirixímonos ao Campo de Marte e seguimos a rúa da Torre ata a rúa de San Xosé e ata a praza de España.

O que nos pareceu máis interesante foi comprobar que existía a vivenda de Leandro de Hoces, o ancián do libro, na rúa de San Xosé entre dous bares, no terceiro esquerda; aínda que non nos atrevemos a chamar.

Como resultado deste roteiro, temos unha chea de fotos que empregamos para motivar aos alumnos de primeiro e segundo da ESO a unirse ao noso club e ler este magnífico libro.