2017/2018

O pasado mércores, 11 de abril, o Club de Lectura Quiosco Cocó reuniuse para intercambiar opinións sobre da obra escollida, Engurras. Tiñamos a opción, como noutras ocasións, de ver a película e/ou ler o libro.

A obra resultou emotiva para todos nós e estivemos de acordo en que, a pesar da dureza e tristura que se asocia aos temas nos que se centra (a vellez, a soidade, o alzheimer…), o tratamento é o correcto, sobre todo porque son temas nos cales se corre o risco de caer no dramatismo ou de non profundizar o suficiente neles.

Outro dos aspectos salientables foi o emprego do humor a través de certas escenas e de certos personaxes, o que contribúe a desdramatizar a historia en momentos dados.

Á fin, e como era inevitable, a nosa charla acabou centrándose no problema da vellez e en cuestións como os casos de dependencia, e concretamente no caso do alzheimer. Todos coincidimos en que non estamos preparados, pese a que cada vez é un problema máis frecuente, para enfrontármonos a esta enfermidade. Falouse da conveniencia de que as familias contasen cun apoio a nivel médico, psicolóxico, económico, etc. para poder afrontala. Ninguén nos prepara, ninguén nos avisa do que lle vai suceder ao enfermo e iso fai que a sensación dos que convivan con el sexa de incertidume e ansiedade constante. Doutra banda, tamén varios dos presentes fixeron referencia ao feito de que en moitísimos casos, o mal non se visibiliza con normalidade; hai, nalgunhas ocasións, como unha tendencia a ocultalo no sentido de evitar falar del, de manter (ás veces por necesidade) o enfermo e os que o rodean dentro da casa ou dentro dun centro e non falar do problema fóra. Prepárannos (incluso a través dos currículos escolares) para ver con normalidade outras enfermidades, para aceptar e saber como xestionar o tratamento doutras incapacidades, para tratar de integrar en todos os ámbitos da sociedade a persoas con problemas físicos e psíquicos, pero o alzheimer permanece aí, como oculto, tan só se fai patente cando unha persoa famosa confesa sufrilo. Queda, pois, moito camiño por percorrer.  

Pese a todo, o libro (que non a película, segundo aqueles que a viran) ten un final cheo de esperanza, que nos permite rematar a súa lectura cunha certa sensación de reconforto.

E é que, cando xa viamos o ascenso do noso protagonista a ese andar ao que todos temían, tras dunhas páxinas en branco que criamos que representaba o fatídico final,  atopámonos con outro final posible que consegue que pechemos as tapas do libro cun sorriso nos beizos.

O mércores, día 7 de febreiro, reunímonos, coma sempre, na Biblioteca para comentarmos as nosas impresións logo da lectura do libro Wonder, escrito por R. J. Palacio, no que se conta a historia de August, un neno que naceu cunha malformación no rostro causada por unha enfermidade xenética, que vai por primeira vez á escola con 10 anos.

Primeiro proxectamos o trailer da película que algún dos nosos alumnos e algunhas nais viron no cine e, despois, comentamos o libro.

Unha das cousas que máis gustou, sobre todo aos nosos rapaces e rapazas, foi o feito de ser un libro cunha temática moi actual, con personaxes cos que se identificaron moi facilmente. Outro aspecto que destacaron foi a sinxeleza e a emotividade coa que se

relataban os feitos, o que provocaba a rapidez coa que se lía. Sorprenderon e  pareceron moi interesante as diferentes perspectivas coas que se contaban os mesmos feitos, porque introducían novidades e sorpresas a respecto da actitude dos personaxes, de xeito que cada capítulo aportaba algo novo verbo dos anteriores e facía que mudase a idea que se creara sobre deles.

Finalmente, destacouse o acertado da elección desta novela pois resultou moi axeitada para todo o mundo e, moi especialmente, para os nosos adolescentes.

Un drama, escrito ás veces en ton de comedia, que acaba transmitindo máis tenrura que tristeza e na que aparecen diferentes valores éticos: autoestima, respecto, valentía, rexeitamento do acoso escolar, amizade.... Unha novela que recomendamos a todo o mundo porque, coa súa lectura, non só se aprende senón que tamén se goza.

Celebramos a nosa xuntanza o pasado 27 de novembro para falarmos do libro Camiños na auga. E eliximos esa data aproveitando que ese mesmo día o seu autor, Manuel Núñez Singala, acudía ao centro para darlle unha charla sobre Sociolingüística ao alumnado de 2º de Bacharelato.

Núñez Singala é coñecido polo seu compromiso co idioma galego (non en balde é o actual Xefe do Departamento de Normalización Lingüística da Universidade de Santiago de Compostela) e ese compromiso amósao en todas as obras que ten publicado, tanto de tipo ensaístico (En galego, por que non?) como teatral (Bicos con Lingua, Comedia bífida) ou narrativa (Longa lingua). Pero no libro que eliximos para a primeira reunión do Club o tema lingüístico non está presente máis alá do idioma no que está escrito. E este foi un dos asuntos polos que iniciamos a charla. Ao autor apetecíalle probar a escribir sobre temas novos e deixar un pouco á marxe as preocupacións lingüísticas. E iso é o que fixo nesta obra, ao igual que na súa última publicación, o libro de relatos Instrucións para tomar café.

Explicounos tamén, a partir das preguntas que algúns dos asistentes lle formularon, como a trama argumental do libro lle xurdiu a partir dunha noticia lida nun xornal: un albino procedente de África chegara de forma ilegal ás costas das illas Canarias fuxindo pola persecución á que era sometido polo feito de ser tal. E a partir de aquí falounos do albinismo no continente africano e dos problemas que trae consigo para aqueles e aquelas que o sofren a causa das crenzas e tradicións que alí perviven.

Igualmente nos contou o grande tempo que lle levou documentarse sobre todos aqueles aspectos, tanto xeográficos, como de costumes, etc. Que aparecen reflectidos no libro, e que o dotan dunha verosimilitude realmente inaudita, tratándose dunha historia que transcorre moi lonxe do noso contorno. Pero todo é real, os lugares, as viaxes, os ríos…

Amais diso, tamén comentamos a pericia literaria de conseguir manter sempre a tensión narrativa, de capítulo a capítulo ata chegar ao final da historia, tocando temas tan diferentes como a violencia, o amor, a amizade, etc. E ese final que queda aberto, porque confesou, ante as nosas preguntas, que non tiña pensado escribir unha segunda parte.

En resumo, agradecimos todo o que nos contou da parte humana da historia, facéndonos ver a existencia dun problema, o albinismo en África, do cal eramos ignorantes ou alomenos non moi conscientes. E cremos que el  tamén  disfrutou con este encontro.

Xuntámonos o día 27 de novembro ás 11:00 no lugar acostumado: A Bilbioteca. Nesta ocasión, temos o privilexio de contarmos co autor, Manuel Núñez Singala, da novela que lemos: Camiños na auga. Non faltedes; de seguro que será moi interesante.